از صدای سخن .....

در خرابات مغان نور خدا می بینم
              این عجب بین که چه نوری زکجا می بینم
                                        خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
                                                                 فکر دور است همانا که خطا می بینم
سلام کرد و گفت : تا کی می تونی تغییر نکرده باقی بمونی ؟!‌
انسان یه موجودیه که تو زندگی هر چی هم بخواد تغییر نکنه و یه جور بمونه به حکم انسان بودن و در این دنیا بودن نمی تونه ! نگاهی کردم و گفتم : سلام! ببینم تو کار دیگه ای جز گیر دادن به سیستم فکری ما نداری؟!‌نگاه شیطنت آمیز کرد و گفت : احتمالا نه! نمی دونم سوالش هم جالب بود هم پیچیده ، باید دقت می کردم والا .... دستش و گذاشت رو شونم و گفت : نگفتی تا کی ؟! دستش و از رو شونم برداشتم و رفتم سمت کتابخونه و گفتم : فکر می کنم اگر اول می پرسیدی که اصلا از تغییر خوشت میاد یا نه بهتر بود؟!‌ برگشت به طرفم و گفت : تا کی ؟! گفتم : هر تغییری یه نشونه داره و آدم ها هم با نشونه هاشون زنده هستن پس هیچ آدمی بدون تغییر نمی تونه زندگی کنه دیر و زود داره ئلی سوخت و سوز نداره ! حالا مهم اینجاست که شرایط چقدر قدرت دارن آدم ها رو تغییر بدن با آدم ها چقدر قدرت تغییر شرایط رو دارن ! به نظرم مهم خود تغییر نیست مهم چرا تغییر کردنه.....
به سوی  ما  گذار  مردم دنیا  نمی افتد 
     کسی  غیر  از غم  دیرین  به یاد نمی افتد
            زبس چو غنچه از پاس حیا سر در گریبانم
                   نگاه من به چشم آن سهی بالا نمی افتد 
                        به پای گلبنی  جان  داده ام   اما نمی دانم
                            که می افتدبه خاکم سایه   گل  یا نمی  افتد 
                                   روی هر ذره من چو خاکم و به دنبال  پریرویی
                                           غبار من  به صحرای  طلب   از پا نمی  افتد
                                                نصیب ساغر  می شد  لب جانانه  بوسیدن
                                                         دلا دامان این دولت به دست ما نمی افتد 
ادامه دادم : امامهمتر از همه این که یه نفر بخواد تغییر کنه.ولی این و بدون که همیشه تغییرات شاید خوب نباشه مثل تغییر در نگاه من به تو ! این و چی می گی؟ اومد طرفم و روبروم ایستاد و نگاهی به من کرد و در حالی که بهم خیره شد گفت :
                                                             شکسته  جلوه  گلبرگ   از بر  و دشت 
                                                         دمیده پرتو مهتاب از رویت از بناگوشت 
                                                    مگربه دامن گل سر نهاده ای دیشب؟
                                                که آید ازنفس غنچه بوی آغوشت 
                                      بین آنهمه ساغرکه بوسه می افشاند
                               بر آتشین  لب  جان  پرور   قدح نوشت
                      شراب بوسه من رنگ و بوی دیگر داشت
                 مباد  گرمی  آن بوسه ها  فراموشت 
       ترا  چو  نگهت   گل  تاب  آرمیدن نیست
نسیم غیرندانم چه گفت در گوشت ؟
نگاهش و کج کرد و گفت : شاید نیازی نباشه که الان تغییر کنی اما این و بدون که هر تغییری نیاز به تغییر شرایط نداره! حالا اون شرط چه من باشم چه نباشم ! تو باید این و بدونی که اگر همون طوری که ادعا می کنی هستی ؛ هیچ شرایطی نباید تو رو تغییر بده چرا که همیشه این تویی که باید شرایط رو تغییر بدی ! شاید دیر و زود داشته باشه اما بدون که سوخت و سوز نداره ! نگاهم و به نگاهش گره زدم و گفتم : هر آدمی یه اوجی داره که وقتی بهش رسید همش دعا می کنه که دیگه نباشه چون کلی تغییر کرده تا به اون برسه اما حالا که رسیده مرتبا میخواد که دیگه نباشه چون لذت رسیدن به اوج و حس کرده اما بعدش چی ؟! دیگه برای چی به چه امیدی ادامه بده ؟!آروم گفن : پس حالا شاید بتونی بگی تا کی میتونی بدون تغییر بمونی ؟! برگشتم و گفتم : شاید تا زمانی که دیگه نباشم ....
                      کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین
                                                     آنچه من در سحر از باد صبا می بینم