شاهد دل خودم......

یاد باد آن صحبت شب ها که با زلف توام
                     بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
                                  حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
                                                           بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
انگشترش و در آورد و گفت : تا چند وقت می تونی منو ندیده بگیری ؟!
همیشه تو زندگی موقعیت هایی پیش میاد که آدم ها خودشون و نه تنها فراموش می کنن بلکه باخودشون غریبه غریبه می شن ؛ یه سری میگن طبیعیه! نگاهم به انگشترش افتاد ، لبخند کوتاهی زدم و گفتم : بستگی داره! اومد طرفم و گفت : به چی ؟! به چی ! حرفی زدم! نگاهی بهش کردم و گفتم: راستش بستگی به این داره که تو تا کی بتونی من و ندیده بگیری!گفت : یعنی چی!؟ حرفش و قطع کردم و گفتم : چرا همیشه من نسبت به تو یه بار هم تو نسبت به من ؛ نمیخوام از یه قاعده حرف بزنم اما میتونم بگم که .....
اشکم ولی بپای عزیزان  چکیده ام 
               خارم ولی به سایه  گل آرمیده ام 
                     با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهارعشق 
                           همچون کوهی سر به گریبان کشیده ام 
                                      چون خاک  در هوای  تو  از  پا افتاده ام 
                                              چون  اشک در قفای تو با سر دویده ام
و ادامه دادم: شاید نتونی باور کنی اما این و بدون که هم من هم تو هر دو آدمیم . پس بیا به اندازه آدم ها از هم توقع داشته باشیم. شاید اینجوری جواب خیلی از سوال ها رو بتونیم راحت تر بدیم. نفس عمیقی کشید و سرش و تکون داد و آروم گفت ......
                                               من جلوه شباب ندیدم به عمرخویش 
                                        از دیگران  حدیث  جوانی  شنیده ام 
                              از جام  عافیت  می نابی  نخورده ام 
                      وز شاخ  آرزو گل عیشی  نچیده ام 
              موی  سپید را  فلکم  رایگان  نداد 
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
ادامه داد: اگر یه اشتباه تو زندگیت کرده باشی به جرات می گم که همین حرف و همین نگاهت هستش! اومد طرفم و با صدای بلند گفت : تو اصلا متوجه نیستی ! یعنی چی بیا مثل آدم ها فکر کنیم! برگشتم و گفتم : اگر نخواهی مثل آدم ها فکر کنی پس میخواهی مثل کی مثل چی فکر کنی ؟!‌ اگر مثل آدم ها فکر نکنی پی میخواهی چطوری زندگی کنی ؟! بگو ؛ منتظرم ! جوابی داری ؟! رفت به سمت در و برگشت ، در حالی که میتونستم قطرات مروارید و رو صورتش ببینم آروم گفت : شاید مثل تو .....
                  پیش از آن کاین سقف سبز و مینا برکشند
                                               منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود