۱۰۰۱شب -۲۷

مدام مست میدارد نسیم جعد گیسویت
                خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
                            من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
                                           من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت

بلند شد و روی زمین نشست و پرسید: از اسطوره ها چی یاد گرفتی؟!

زندگی سراسر یاد گرفتن و یاد دادنه خیلی وقتا ارادی و خیلی وقتا هم غیر ارادی بعضی وقت ها می دونی که چی رو باید یاد بگیری بعضی وقت ها هم اصلا نمی دونی چی هست که بخواهی یاد بگیری! دستی به کتاب ها کشیدم و گفتم : مگه همیشه باید از اسطوره ها یه چیزی یاد گرفت من بیشتر به عنوان تفریح بهشون نگاه می کنم تا آرامش پیدا کنم! لبخند آرومی زد و گفت : اینهمه نکته و برو بیا فقط برای این که تو تفریح کنی؟نشستم و پام و رو پام گذاشتم و گفتم : مگه من گفتم که اسطوره ها ، اسطوره بشن که حالا مدیونشون باشم و برای ادای دینم بخوام یاد بگیرمشون؟! ابروهاش و جمع کرد و گفت: یعنی تو هیچی نمی خواهی ازشون یاد بگیری؟!  بازی مساوی صفر بود برای همین گفتم : نه ! به جای مرور کردن اسطوره ها میخوام خودم اسطوره بشم ، این یعنی انتهای یاد گیری بدون خوندن .......

                                                                         دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

                                                                پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند

                                                  ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند

                                          عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند

                                جزقلب تیره هیچ نشد حاصل وهنوز

                      باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند

            گویند رمز عشق مگویید و مشنوید

مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند

نشستم رو زمین و گفتم: چرا عادت کردیم همیشه ببینیم چکار کردن که همون کارو بکنیم ! چرا تا میگن عشق همه یاد مجنون می افتن ؟ چرا تا میگن سعی همه یاد فرهاد می افتن ؟ چرا تا میگن فریاد همه یاد رامین می افتن مگه ما الان از این ها نداریم که همه چسبیدن به اسطوره هایی که نمی دونم اصلا بودن یا نبودن.....

تشویش وقت پیرمغان می‌دهند باز

      این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند

           صد ملک دل به نیم نظرمی‌توان خرید

                   خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند

                          قومی به جدو جهد نهادندوصل دوست

                                       قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند

                                             فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر

                                                        کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند

حرفم و قطع کرد و با عصبانیت گفت: سرگرمی تو شده بازی با گذشته ! مشکل تو این که نمی دونی داری با آینده خودت بازی می کنی! مشکل این نیست که تو اسطوره ها رو تایید کنی یا رد کنی یا مسخره کتی یا جدی بگیری مشکل اینجاست که نمی تونی از راهی که رفتن درس بگیری ! اولین خاصیت یک اسطوره این که درس های قشنگی میده چون درس های زیبایی رو یاد گرفته !‌ تو چطوری میخواهی درس بدی در حالیکه الفبای یاد گیری رو بلد نیستی ! اسطوره شدن یعنی زندگی در گذشته برای رسیدن به آینده ! اما تو حتی زندگی کردن هم بلد نیستی چون نمی خواهی گذشته ای داشته باشی! ..... پس حالا چی ؟! نمی دونم چقدر درست می گفت اما می فهمیدم که اشتباه هم نمی گه!‌نگاه سردی بهش کردم و بدون اینکه حرفی بزنم گفتم: مشکل اینجاست که اسطوره ها از اول نمی دونستن که میخوان اسطوره بشن .......

           خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
                                                   فکر دور است همانا که خطا می بینم