۱۰۰۱ شب - ۵۶

زاهد خلوت‌نشین، دوش به می‌خانه شد

                  از سر پیمان گذشت، با سر پیمانه شد

                              صوفی مجلس که دی، جام و قدح می‌شکست

                                                     باز به یک جرعه می، عاقل و فرزانه شد

همیشه فکر می کردم تحمل سخت نگاه کردن دیگران خیلی سخته ! اما حالا فهمیدم خیلی راحت تر از تحمل نگاه سخت به سختی هاست.

 گریۀ شام و سحر، شکر که ضایع ‌نگشت

                                                            قطرۀ باران ما، گوهر یک‌دانه شد