خودنویس
... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....خودنویس
... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....هزار و یک شب .....
من چنینم که نمودم ، دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
صفحه را ورق زد و گفت : عجب دنیای کوچیکی داری !
قالب روزانه ما آدم ها که همش و اگه بذاریم رو هم بیشتر از چارچوب روز و شب در بند نمی شه بعضی وقت ها در نظرمون اون قدر بزرگ میشه که فکر میکنیم تمام حال و صفا توش خلاصه شده و خلاصه اینکه فکر می کنیم بچسبیمش که اگر از دست بره بر بادیم ! غافل ازاینکه این دنیا فقط یه قالب تکراری در گذر زمانه ! تو این وسط اگه دلخوشی ها و چاله های ایام نبود انسان میشد بنده عادت و تکرار . بزرگترین عادت انسان هم میل به ترک عادته ؛ این وسط هر عادتی سنگ خودش و تراز می کنه و حرف خودش و می زنه بجز دل که فقط تفسیر می کند از......
عشق که سنگ انا الحق به سینه می زند
قلب که فریاد عشق در قلب شب را کم رنگ میکند
چشم که تنها گوشه هایی از جمال بی وصفش را می بیند
فکر که سراینده لحظات نادیده چشم در اوج لحظات تنهایی است و
رویا که تنها پناه دل است در قلب شب در اوج فریاد و در تمام لحظات تنهایی
اما چه سود که تمام این تفاسیر ، تنها عادتی است که دل از خود به یادگار گذاشته ! این دل کوزه گری است که از کوزه شکسته آب میخورد ، خود مفسر تمام اجزا است و هیچ جزئی حاضر به تفسیر او نیست حتی برای یک جمله که روزی بخواهد بگوید « دوستت دارم ! »
جلوه گاه زخ او دیده من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می گردانند
نقدی و قسطی .......
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین نکند
که چنانم من از این کرده پشیمانم که مپرس
قبل از غروب زمانی که تا طلوع خیلی فاصله بود گفت : بگذار و بگذر از من !
خیلی دردناکه وقتی که از یه حادثه می ترسی و همش خدا خدا می کنی که پیش نیاد اما یه دفعه بدون هیچ مقدمه ای خودت رو در برابر یک واقعه رخ داده می بینی ! حکم قالب تهی کردن داره نه از ترس بلکه از روی حسرت ! نقل ، نقل رویارویی با واقعیته . همیشه خواهان اون چیزی هستیم که می خواهیم ،میتوانیم بگذاریم اما نمیتونیم بگذریم ! حالا اون لحظه کذایی زمانیه که ازت بخواد بگذری . اگر عمل کنی از دست دادی و اگر عمل نکنی ثابت کردی که خودخواهی و لایق دل بستن نیستی . اینجا حساب حساب نقد و نسیه است .اینجا .....
حساب ، حساب انتخاب در ماندن نیست
حساب ، حساب نسیه پرداخت کردن نیست
حساب ، حساب گذاشتن ها و نگذشتن نیست
حساب ، حساب گریستن به حال درمانده خود نیست اینجا
حساب ، حساب انتخاب در رفتن است
حساب ، حساب خرید و پرداخت نقدی است
حساب ، حساب گذاشتن و به اجبار گذشتن است
حساب ، حساب فروخوردن بغض های در گلو مانده است
اینجا حکایت حکایت دور زدن و تکرار نیست ؛ اینجا داستان پایانش خوش نیست ؛ اینجا حریم را بدون تو حرمت است ! چرا که اینجا زمین ، زمین بازی با باران است و آتش ! اینجا عرصه ، عرصه دل تنگی است و فریاد ! اینجا حریم امن قلب و بی باکی عقل است ...........
---{ اینجا دل است }----
من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من
شرحه شرحه ........
ناز ، کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
هیچ عاشق ، سخن سخت به معشوق نگفت
تک سیم گیتار قبل از گسستن آرام گفت : تو به جای من خوشتر بنواز این نوا را .....
نواختن تک مضراب موسیقی پس از اعلام تسلیم در برابر تنها نت موجود در راهنمای پیش رو خواه یا ناخواه کمی ترس و افتخار به همراه داره . ترس از اینکه مبادا این تنها نت باقیمانده قبل از نواخته شدن خاموش و فراموش شود و افتخار به اینکه این تو هستی که برای نواختن آخرین نت برگزیده شده ای !! لحظه ، لحظه مرگ و زندگی نیست ؛ لحظه ، لحظه ماندن و نماندن است بر سر جرات و جسارت ! جرات برای اینکه آیا میتوانی ......
آخرین حافظ این نوا باشی
آخرین شاهد این تنهایی باشی
آخرین امید عشق سر به سجده باشی
آخرین نشان تنها ترین نوای مانده بر عالم باشی
آخرین حافظ آخرین صدای روحبخش نواخته شده باشی
آخرین حربه ی نزدیک شدن نگاه های دور افتاده از هم باشی
آخرین بازمانده از سد مقاوم در برابر همه دشمنان دل و عشق باشی و
آیا میتوانی آخرین عاشق بازمانده از نسل آدم و حوا تنها با یک نت باقیمانده باشی
این نوانستن ها سینه میخواهد شرحه شرحه از فراق ! دیگه بازی بازی دو دو تا نیست بازی بازی خرق عادته ! بازی بازی جرات و ترسه ! بازی بازی دیدن و ندیدنه و همش تنها با یک نت . که این نت چی میتونه باشه ! هنوز نمی دونم ........
سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنود
پس از رهایی ......
آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی
چون کرد در دل اثر آواز عندلیب
گشتم چنانکه نماندم تحملی
اشاره ای کرد و گفت : بر حذر باش ز نا اهلی دل !
گاهی اوقات معنای بعضی عبارات رو نمیشه با وجود خودشون معنا کرد ؛ خیلی وقتا پیش میاد که برای معنا کردن برخی واژه ها باید اول مفهوم ضد اون معنا رو فهمید و تازه اگر مجالی بود به معنای واژه اصلی برسیم ! مثل معنای سفیدی که تا ندونیم سیاهی چیه نمی فهمیم سفید یعنی چی ! یا مثل این که تا ندونیم فرود چیه هرگز نخواهیم فهمید فراز یعنی چی و یا مثل قبل از رهایی که حتما باید بدونیم پس از رهایی یعنی چی . باید بدونیم پس از رهایی یعنی ....
که گل یار خار گشته و بلبل قرین عشق !
که خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن !
که ببوس غبغب این ساقی به نغمه ی می و عود!
که عشق آسان نمود اول ولی در راه افتاد مشکل ها !
که زابراز نظرهای دلم دانستم که دلم زین راه عاشق شد !
که یاد آر ای دلم پیش از اینت بیش از این اندیشه ی عشاق بود !
که طریق کام بخشی چیست، ترک کام خود ز روی یار و دیده اش گفتن !
که نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی که آن مطاع قلیل است و این عطای کثیر
ولی در نهایت پس از تمام این رهایی ها و نهایت آزاد شدن از بند این اوصاف خود بندی دیگر است که این بار نه بر جسم خسته و بی رمق که بر روح بی جان و منتظر ! و ای کاش همه میدانستیم که ویرایش و پالایش همه هیچند در این راه !
دل رمیده ما را که پیش میگیرد
خبر دهید به مجنون خسته از زنجیر
اسرار عشق پرستی ....
منم که دیده نیالودم به بد دیدن
به می پرستی از آن نقش خود بر آب زدم
که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن
به آرامی در گوشم گفت : با مدعی مگویید اسرار عشق پرستی !
تو این دنیای پر مخاطره و هزار رنگ و هزار پیچ ، هر کی یه تفسیری از بودن و شدن داره ! یکی می زنه تو خط بی خیالی و یکی می زنه تو مایه های عرفان بازی ! یکی بت میشه و اون یکی نقش بت پرست و ایفا می کنه ؛ یکی دوست داره رنگ ازل رو امتحان کنه یکی برای روز ابد فکر می کنه ! خلاصه هر کی برای خودش یه سبکی درست می کنه و جالب اینکه همه هم فکر می کنن که آخرین راه حل هستن ؛ اما غافل از اینکه همه این راه ها تاریخ مصرفی دارن . الا راهی که تو اون ..........
خالق و مخلوق ، معشوق و عاشق باشن !
خالق و مخلوق ، مفتوح و فاتح عشق باشن !
خالق و مخلوق ، بیننده ذات عشق و عاشقی باشن !
خالق و مخلوق ، نگارنده تمام دلدادگی ها و دل پروریا باشن !
خالق و مخلوق ، نویسنده مهمترین لحظات معبود عابد بودن باشن !
خالق و مخلوق ، خود نویسنده تمام عشق بازی های بی ریای عشاق باشن ! و
خالق و مخلوق ، خالق پر صلابت ترین لحظات تنهایی مخلوق باشن !
و این راه نه مدعی می شناسد و نه ادعایی بر می تابد ! چرا که خالق و مخلوق ، هر دو عاشق و معشوقند !
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت راز پوشیدن
انعکاس ....
به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
در میخانه بگشا که هیچ از خانقه نگشود
گرت باور بود ور نه سخن این بود و ما گفتیم
یه بار بهم گفت : این دنیات رو چقدر میفروشی؟!
گذشت ایام بعضی وقت ها آدم ها رو مثل یه دونه قایق کوچیک به هر طرف که بخواد میبره . رسم زمونه اینه ،چه بخواهیم و چه نخواهیم ! ازم پرسید این دنیات با تمام متعلقاتش رو چند می فروشی؟ چقدر براش قیمت می ذاری؟! سوال ، سوال خیلی سختی نبود . مثل بقیه سوالات اما یه فرق مهمی با بقیه سوالات داشت ؛ یه جور آزمایش ، یه جور محک ، یه جور فهماندن اینکه .....
دوست داشتن بازی نیست
دوست داشتن احساس نیست
دوست داشتن درک لحظه ای نیست
دوست داشتن پرش بدون عشق نیست
دوست داشتن فقط پر کننده فاصله ها نیست
دوست داشتن برطرف کننده نیاز لحظه ای نیست
دوست داشتن تنها پاسخ به صدای درون قلب نیست و
دوست داشتن ، همیشه نشانه دوست داشتن نیست
جواب دادن به سوالش خیلی سخت بود ، کمی فکر کردم . برای اولین بار رو کردم به قلبم و گفتم : حالا تو جواب بده ! مکث کوتاهی کرد ، لبخندی زد و با صدای آرام گفت اینگونه پاسخ بده ؛ دنیام رو به اون قیمتی می فروشم که بتونم باهاش هزینه دوست داشتنت رو پرداخت کنم ........
من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
بلایی کز حبیب آمد هزارش مرحبا گفتم
پر از خالی .......
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم
نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه ای فرمای تا من طبع را موزون کنم
یه بار بهش گفتم : شد یه بار هم که شده نیمه پر را ببینی ؟!
سر حد تمام آرزوها ، وقتی که فقط یه آرزوی دیگه برات مونده و از روزگار خواهش می کنی که این یه دونه رو هم براورده کنه یه احساس هست که مرتب آیه ی یاس می خونه ؛ نکنه نشه ! نکنه نرسی ! نکنه وقتت تموم بشه و هزار تا اما و اگر منفی که انگار هیچ کاری ندارن الا آزار دادن قلب آدم که اون هم تازه اگر چیزی ازش مونده باشه . تازه اون موقع است که آدم یاد تمام نیمه ها می افته و از تمام دنیا غافل میشه . به یاد تمام نیمه هایی که ......
قرار بود یه روزی کامل بشن
قرار بود یه روزی سبزرنگ بشن
قرار بود یه روزی امید بخش باشن
قرار بود یه روزی اصلا فراموش نشن
قرار بود یه روزی عشق ها رو هدیه کنن
قرار بود یه روزی واژه ی انتظار رو معنا کنن
قرار بود یه روزی معنا بخشیدن رو مجسم کنن
قرار بود یه روزی تکیه گاه چشم های تازه باز باشن
قرار بود یه روزی راهنمای گمشده ها و غریبه ها باشن و
قرار بود یه روزی آفتاب بدون غروب سرزمین مه گرفته جدایی ها و نرسیدن ها باشن ...
اما نبودن ! این نیمه ها حتی نیمه خودشون هم نبودن ! .... مثل بغض شدن تو گلو که نه حاضر فریاد بشه نه حاضر فرو بره ! این نیمه ها فقط در گلو موندن تا همیشه یادت بندازن که فقط یک نیمه اند ! ... شاید میخوان بگن از فکر کامل شدنشون بیرون بیا ......
من که ره بردم به گنج حسن بی پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم
سخت ترین جمله ......
وان می که در آنجاست حقیقت نه مجاز است
رازی که به غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است
یه بار از من پرسید :میدونی سخت ترین جمله ای که تا حالا نگفتی چیه ؟!
همیشه اگر از « ترین ها »از ما سوال کنن شاید نتونیم به راحتی جواب بدیم ! مثلاْ اگر بپرسن سخت ترین جمله ای که تا حالا میخواستی بگی اما نگفتی چیه ؟!چه جوابی براش داری که بدی ! اصلا شاید تا حالا فکرش رو هم نکرده باشی ، همیشه ما آدم ها به سخت ترین جمله هایی که گفنیم فکر می کنیم اما تا حالا شده به سخت ترین جمله ای که نگفتیم فکر کنیم ؟ تا حالا شده فکر کنیم .....
سخت ترین جمله ای که نگفتیم چیه ؟
سخت ترین نگاهی که ندیدیم کدوم نگاهه ؟
سخت ترین فکری که بهش فکر نکردیم کدومه ؟
سخت ترین ترجمه ای که از بازی ها نکردیم کدومه ؟
سخت ترین لحظه هایی که با انتظار رقم نزدیم کدومه ؟
سخت ترین بهانه هایی که تاحالا نگرفتیم کدوم بهانه هاست ؟ و
سخت ترین راه هایی که تا حالا نتونستیم طی کنیم کدوم راه هاست؟
شاید نشه به همه این سوالات جواب داد اما اولی و آخری رو خوب میدونم !
سخت ترین جمله ای که تا حالا برزبان نیامده جمله : «دوستت دارم !» و سخت ترین راهی که نرفتیم راه « طریق عشقه » ! سخت و طاقت فرسا ! اما زیبا و آرامش بخش .....
از صدای سخن عشق نشنیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند