حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف می زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بر بط و آواز نی کنم
خدایا !
خدایا یکسال دیگر هم از تو دور شدم!
مرگ !
یک سال دیگر به تو نزدیک تر شدم!
انسان!
انسان یک سال دیگر با هم بودیم!
بهار !
یک بار دیگر خودت را به رخم کشیدی!
ترس!
توانستی یک بار دیگر از من بگذری!
امید!
نتوانستی مرا با خودت همراه کنی!
شکست!
یک بار دیگر از من نا امید شدی!
و اما عشق....!
نمی دانم برایم ثابت شدی یا نه...!
از قیل و قال مدرسه ، حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
مدام مست میدارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
بلند شد و روی زمین نشست و پرسید: از اسطوره ها چی یاد گرفتی؟!
زندگی سراسر یاد گرفتن و یاد دادنه خیلی وقتا ارادی و خیلی وقتا هم غیر ارادی بعضی وقت ها می دونی که چی رو باید یاد بگیری بعضی وقت ها هم اصلا نمی دونی چی هست که بخواهی یاد بگیری! دستی به کتاب ها کشیدم و گفتم : مگه همیشه باید از اسطوره ها یه چیزی یاد گرفت من بیشتر به عنوان تفریح بهشون نگاه می کنم تا آرامش پیدا کنم! لبخند آرومی زد و گفت : اینهمه نکته و برو بیا فقط برای این که تو تفریح کنی؟نشستم و پام و رو پام گذاشتم و گفتم : مگه من گفتم که اسطوره ها ، اسطوره بشن که حالا مدیونشون باشم و برای ادای دینم بخوام یاد بگیرمشون؟! ابروهاش و جمع کرد و گفت: یعنی تو هیچی نمی خواهی ازشون یاد بگیری؟! بازی مساوی صفر بود برای همین گفتم : نه ! به جای مرور کردن اسطوره ها میخوام خودم اسطوره بشم ، این یعنی انتهای یاد گیری بدون خوندن .......
دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند
ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند
عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند
جزقلب تیره هیچ نشد حاصل وهنوز
باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند
گویند رمز عشق مگویید و مشنوید
مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند
نشستم رو زمین و گفتم: چرا عادت کردیم همیشه ببینیم چکار کردن که همون کارو بکنیم ! چرا تا میگن عشق همه یاد مجنون می افتن ؟ چرا تا میگن سعی همه یاد فرهاد می افتن ؟ چرا تا میگن فریاد همه یاد رامین می افتن مگه ما الان از این ها نداریم که همه چسبیدن به اسطوره هایی که نمی دونم اصلا بودن یا نبودن.....
تشویش وقت پیرمغان می‌دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند
صد ملک دل به نیم نظرمی‌توان خرید
خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند
قومی به جدو جهد نهادندوصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند
حرفم و قطع کرد و با عصبانیت گفت: سرگرمی تو شده بازی با گذشته ! مشکل تو این که نمی دونی داری با آینده خودت بازی می کنی! مشکل این نیست که تو اسطوره ها رو تایید کنی یا رد کنی یا مسخره کتی یا جدی بگیری مشکل اینجاست که نمی تونی از راهی که رفتن درس بگیری ! اولین خاصیت یک اسطوره این که درس های قشنگی میده چون درس های زیبایی رو یاد گرفته ! تو چطوری میخواهی درس بدی در حالیکه الفبای یاد گیری رو بلد نیستی ! اسطوره شدن یعنی زندگی در گذشته برای رسیدن به آینده ! اما تو حتی زندگی کردن هم بلد نیستی چون نمی خواهی گذشته ای داشته باشی! ..... پس حالا چی ؟! نمی دونم چقدر درست می گفت اما می فهمیدم که اشتباه هم نمی گه!نگاه سردی بهش کردم و بدون اینکه حرفی بزنم گفتم: مشکل اینجاست که اسطوره ها از اول نمی دونستن که میخوان اسطوره بشن .......
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می بینم
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
از پله ها اومد پایین و گفت:پای قول و قرارهات چقدر می ایستی؟!
زمانه ای رو که اسمش و گذاشتیم ایام خوشی و ناخوشی اگر همه چیز و ازش بگیریم یه چیز و نمیشه گرفت و اون هم عهد و پیمانی است که توی اون گذاشته میشه .چرخی تو پاگرد زدم و گفتم : ما از همه چیز بگذریم از قولمون نمی گذریم! مرد و قولش! مرد و اعتبار حرفش! مرد و پیمانش! رو پله نشست و گفت : این هایی که گفتی کلامین با عملی؟! روبروش نشستم و گفتم: آدم ها به اعتبارشون زنده هستن! لبخندی زد و گفت : پس آدم بی اعتبار آدم مرده است؟! نمیشد اینجوری گفت اما .... گفتم: آره به نظرم آدم بی اعتبار آدم مرده است! نگاهی به اطراف کرد و گفت : اعتبار تو چقدره؟! جا خوردم . پرسیدم : تو چی چقدره؟! جدی شد و گفت : تو عشق چقدره؟!.....
درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست
به سرد مهری باد خزان نباید و هست
به فیض بخشی از ابر بهار باید و نیست
چگونه لاف محبت زنی ؟ که از غم عشق
ترا چو لاله دلی داغدار باید و نیست
کجا به صحبت پاکان رسی ؟ که دیده تو
بسان شبنم گل اشکبار باید و نیست
چقدره؟! اگر ازتو بپرسن اعتبار در عشق همونی که همه میگن عالیترین حد تکامل یک ذهن متکامله چقدره می تونی بگی ؟! میتونی بگی چقدر اعتبار داری که بگن همونقدر زنده ای یا نه بگن چقدر آدم زنده ای؟!...
تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست
اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست
چو شام غم دلم اندوهگین نباید و هست
چو صبحدم نفسم بی غبار باید و نیست
مرا ز باده نوشین نمی گشاید دل
که می بگرمی آغوش یار باید و نیست
سرم و تکون دادم واین بار با مکثی بی معنا گفتم: شاید نشه همه چیز و براش معیار تعیین کرد ولی .... که حرفم و قطع کرد و گفت : اعتبارت چقدره؟! اعتبارم چقدره! چی میشد گفت .بلند شدم و نگاهی به اطراف کردم .رفتم سمت گلدون و یه برگ ازش کندم و اومدم طرفش گذاشتمش کف دستش و گفتم اعتبار من معادل اعتبار این برگه چه روی ساقه باشه چه نباشه چه نرم و لطیف و سبز باشه چه زرد و خشک و بی روح همه بهش میگن برگ چون اسم دیگه ای نداره! اعتبار من هم چه اینجا باشم چه نباشم اونقدر هست که ...... ! که حرفم و قطع کرد و گفت : ادامه نده.... ! حرفش و قطع کردم و گفتم : اونقدر اعتبار دارم که چه باشم چه نباشم همیشه مجبوری بخشی از فکرت و برام کنار بگذاری.....!
در خم زلف تو آویخت دل از چاه ز نخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد
گفتم به باد می دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هرچه باد آباد
گوشی رو گذاشت و پرسید:آخرین باری که با خودت درد و دل کردی کی بود؟!
همیشه تو زندگی این موجودی که انسان نام گرفته لحظاتی پیش میاد که غیر از خودش با هیچ کس دیگه ای نمیتونه حرف بزنه هر کاری هم بکنه کسی تو اون شرایط شاید شرایط شنیدن حرفهاش و نداشته باشه! روی صندلی جابجا شدم و گفتم : دقیقا یادم نمیاد ! نشست و گفت : آخرین باری که با یه نفر غیر از خودت درد و دل کردی کی بود! نگاهی بهش کردم و گفتم : شاید یک یا شاید دو سال پیش حالا چی شده این سوال و می کنی؟ لبخندی زد اما چیزی نگفت .....
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
توان شناخت زسوزی که در سخن باشد
من هم لبخندی زدم و ادامه دادم: ببین حتما نیازی نیست آدم با خودش درد و دل کنه اصلا فرض کن دردی وجود نداره که آدم بخواد اون و بگه یا نمی دونم شاید اصلا تو فاز این حرف ها نباشه همه که نباید مثل هم باشن یا اینکه ..... که حرفم و قطع کرد و انگشتش و به نشانه سکوت جلوی صورتش گرفت .....
یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
آن جوان که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد
شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد
و ادامه داد: خوب گوش کن شاید یه چیزایی بشنوی ! خندیدم و گفتم اگر سرکاریه یا طرح دستی بگو من هم رو کنم! اخمهاش و تو هم کرد و گفت : نه طرح دستیه نه سرکاری ! بذار برات بگم اگر تا حالا درد و دل نکردی به خاطر این نیست که دردی نداری بخاطر این که .... که حرفش و قطع کردم و گفتم : از ادامه دادنش چیزی عایدت نمیشه ! اما ادامه داد شاید بخاطر این که دلی وجود نداره ؟! اگر می گفتم نه نمی شد اگر می گفتم آره می دونستم بعدش چی می گه ! نگاهم و از نگاهش دزدیدم و گفتم : شاید به خاطر این که من وجود ندارم یا شاید به خاطر این که ... که قطع کرد و گفت : شاید به خاطر این که هنوز یاد نگرفتی......
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد