خودنویس

... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....

خودنویس

... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....

۱۰۰۱ شب - 90

خواستم زمینی زمینی باشم
دیدم نمی شود
خواستم میان زمین و آسمان در تردد باشم
دیدم نمی شود
خواستم صدای بلند ناگفته ها باشم
دیدم نمی شود
خواستم برای همیشه دونده باشم
دیدم نمی شود
خواستم بزرگتر از کوچک ها باشم
دیدم نمی شود
خواستم چشم بینای ناددیده شده باشم
دیدم نمی شود
خواستم بروم تابرای همیشه نباشم
دیدم نمی شود
خواستم سکوت باشم برای همیشه
دیدم نمی شود
خواستم عاشق باشم بی دلیل
دیدم نمی شود
خواستم بخوانم بنویسم بگویم
دیدم نمی شود
خواستم نخوانم ننویسم نگویم
دیدم نمی شود
خواستم دیگر درون جسمم محبوس نباشم
دیدم نمی شود
خواستم پرواز را به راه رفتن ترجیح دهم
دیدم نمی شود
اما
خواستم مومن به او  باشم
دیدم که می شود
و نمی توان برای مومن بودن به او  " دیدم نمی شود" را بکار برد.
او به من گفت :
اگر خواستی زمینی زمینی باشی
اگر خواستی میان زمین و آسمان در تردد باشی
اگر خواستی صدای بلند ناگفته ها باشی
اگر خواستی برای همیشه دونده باشی
اگر خواستی بزرگتر از کوچک ها باشی
اگر خواستی چشم بینای ناددیده شده باشی
اگر خواستی بروی تابرای همیشه نباشی
اگر خواستی سکوت باشی برای همیشه
اگر خواستی عاشق باشی بی دلیل
اگر خواستی بخوانی بنویسی بگویی
اگر خواستی نخوانی ننویسی نگویی
اگر خواستی دیگر درون جسمت محبوس نباشی
اگر خواستی پرواز را به راه رفتن ترجیح دهی

فقط عاشقانه مومن باش .


۱۰۰۱ شب - ۷۲

ای دل غم دیده حالت به شود دل بر مکن
                      وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور
                                           دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
                                                                دائماْ یکسان نباشد حال دوران غم مخور

شاید بشه خیلی ساده گفت :

فردا یعنی چی؟

شاید بشه خیلی ساده تر گفت ؛

آینده همون فرداست ؟

اما خیلی سخت میشه گفت :

امروز و فردا بدون دیروز.

ولی من ساده و سخت می گم :

فردا ٫ دیروز و امروز ، یعنی من در آینده.

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی غم مخور
                                            چون ترا نوح است کشتی بان ز طوفان غم مخور

۱۰۰۱ شب - ۷۱

هر آنکو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
                   سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد
                                           حریم عشق را درگه ٬ بسی بالاتر از عقلست
                                                             کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد
 

ساید فقط بشه این بار یه جمله نوشت : 

«« آینده یعنی دیروز ضربدر امروز »» 

با تعجب پرسید : چرا برگشتی؟! 

گفتم: چون دیگه جایی برای دیدن نمونده بود ! 

پرسید :‌ خب می موندی شاید یه حس جدید یا نمی دونم یه شرایط جدیدی ایجاد می شد؟!
گفتم: همه حس ها قدیمی و همه شرایط تکراری شده بودن! 

گفت : اینجا هم همینه . تکرار و تکرار و تکرار ! 

گفتم : دوست داری در آینده کجا بری ؟! 

گفت : اونجایی که دیروز تو بودی ! 

گفتم : آینده تو دیروز منه ! اما بهت گفته باشم فردای من با آینده تو خیلی فرق می کنه! 

گفت: یعنی چی؟! 

گفتم : من آینده رو دیدم برای همین توی دیروز گیر نکردم اما بعید می دونم تو بتونی از امروز فراتر بری ! 

گفت : شاید ....  

حرفش و قطع کردم و گفتم : همین که می گی شاید یعنی حرف من درسته .... 

صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان
                                                         که صد جمشید و کیخسرو و غلام کمترین دارد

۱۰۰۱ شب - ۷۰

صلاح از ما چه می جویی که مستان را صلاگفتیم
                     به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
                                     در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
                                                       گرت باور بود ورنه سخن این بود و ما گفتیم
 

دیروز غروب فکر می کردم که فردا غروب چجوری ؟ 

پرسیدم راستی فردا همین موقع .... 

وسط حرفم پرید و گفت : عجله نکن ، می بینی ! 

گفتم: فکر کنم فردا غروب فلان جا باشم و فلان کار رو می کنم . فلانی و می بینم و فلان مورد و حل می کنم. راستی فلانی رو هم بعدش باید ببینم و فلان موضوعی رو که صحبت کرده بودیم و قراردادش و بنویسم. 

یه نگاهی کرد و خندید . 

پرسیدم: به چی می خندی ؟! 

گفت : به اینکه فردا غروب نشسته باشی اینجا و بگی راستی فردا غروب چجوریه؟! 

گفتم: نه !‌اینطوری نیست که نیست! 

خندید و زد رو شونه هام و گفت: دیروز هم همین حرف و زدی! 

من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
                                                         بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتم

۱۰۰۱ شب - ۶۷

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
                    که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس
                                                   کس به امید وفا ترک دل و دین نکند
                                                                    که چنانم من از این کرده پشیمانم که مپرس 

نمی دونم بگم باریدن باران وسط تابستان را دوست دارم یا گرمای مستقیم خورشید وسط زمستان را ! 
پرسید : تا حالا توی آفتاب چتر بالای سرت گرفتی ؟! 

گفتم : بعضی وقت ها شده . 

پرسید : تا حالا شده زیر باران چتر را ببندی و از باریدن لذت ببری؟! 

گفتم : بعضی وقت ها شده .  

پرسید: فکر می کنی چتر را برای چی ساختن ؟! 

گفتم : برای استفاده . 

پرسید : برای تابستان یا زمستان ؟! 

گفتم: اشتباهت همین جاست .  

پرسید : چه اشتباهی؟! 

گفتم : یادت باشه چتر را برای راحتی و استفاده ما ساختن نه برای فصل ها ..... 

من از دست غمت مشکل برم جان
                                                            ولی دل را تو آسان بردی از من

۱۰۰۱ شب - ۶۶

سال ها پیروی مذهب رندان کردیم 
                   تا به فتوای خود حرص به زندان کردیم 
                                   ما به سر منزل عنقا نه به خود بردیم راه
                                                        اجر صبریست که در کلبـــه احزان کردیم
  


همیشه فکر می کردم خورشید زیباست و قدرتمند وبزرگ .... 

اما حالامی بینم ماه هم دست کمی ازخورشید نداره..... 

شاید در یک حالت حتی ماه جذاب ترهم باشه ..... 

خورشید پرنوراست و بزرگ اما کنار خورشید هیچ ستاره ای نیست . به خورشید نمی شه نگاه کرد .... 

اما دوروبر ماه میلیاردها ستاره هست و هر چقدر هم که بخواهی می تونی بهش نگاه کنی .  

گر به دیوان غزل صدر نشینیم چه عجب
                                       سال ها بندگی صاحب دیوان کردیم !

۱۰۰۱شب - ۶۴

خیال روی تو در هر طریق همره ماست  

                     نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست  

                                     به رغم مدعیانی که منع عشق کنند 

                                                     جمال چهره تو حجت موجه ماست 

 بار الها ! 

:: همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس ..... که دراز است ره مقصد و من نوسفرم ::

ببین که سیب زنخدان تو چه می گوید  

                                     هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

۱۰۰۱ شب - ۶۱

از تو ای عشق در این دل چه شرر ها دارم 

                  یادگار از تو چه شب ها چه سحرها دارم 

                                      با تو ای راهزن دل ، چه سفرها دارم 

                                                      گرچه از خود خبرم نیست ،‌خبرها دارم 

گفت : از چی تعجب کردی؟ 

گفتم : از این تاریخ.....! 

گفت : چرا؟! 

گفتم: همیشه فکر می کردم مجنون عاشق لیلی بوده! 

گفت : مگه غیر از اینه؟! 

گفتم : آره چون من چیزی غیر از این و دارم می بینم! 

گفت : چطور ؟! 

گفتم: نمی دونم ولی یا این داستان ها اشتباهن یا من درست نمی بینم

آری ای عشق تو بودی که فریبم دادی  

                                            دل سودازده ام را به حبیبم دادی

۱۰۰۱ شب - ۵۳

مقام امن و می بی غش و رفیق شفیق
                                         گرت مدام میسر شود زهی توفیق
 
                                           

خیلی ساده دیروز برام نوشت :فردا ، یعنی کم شدن یک روز از عمرت‌ ؛ اما من امروز خوندمش!

 
جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است 
                                          هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق

۱۰۰۱ شب - ۵۰

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید

                    از یار آشنا سخن آشنا شنید

                            ای شاه حسن چشم بحال گدا فکن

                                            کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید

گفت : ادب؟

گفتم : عباس(ع)!

گفت : صبر ؟

گفتم: زینب(ع)!

گفت :امام ؟

گفتم: حسین(ع)!

گفت : گدا؟

گفتم: فقط من....

سر خدا که عارف و سالک به کس نگفت

                                             در حیرتم که باده فروش از کجا شنید