۱۰۰۱ شب - ۱۹

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
                      کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
                                         هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است
                                                                  این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
کتاب و بست و ادامه داد: تا حالا چند بار یه تصمیم برای همیشه گرفتی ؟!
همیشه تو زندگی آدما لحظه هایی پیش میاد که باید یه تصمیم خاص بگیرن که امکان داره این تصمیم برای همیشه عمرشون و زندگیشون باشه ، برو برگرد هم نداره! همینطور که آب و می خوردم از ته ذره بینی لیوان نگاهی بهش کردم و گفتم : منظورت چیه ! کتاب وکنار گذاشت و گفت : منظورم و خوب فهمیدی ! راست می گفت این کلک منظورت چیه دیگه قدیمی شده بود .لیوان و کنار گذاشتم و گفتم : تصمیم که زیاد گرفتم اما اینکه چند تاش یه بار برای همیشه بوده باید بگم که... ؛ نه نتونستم بگم چون جرات گفتنش و نداشتم ! من فقط دو بار از این تصمیم ها گرفتم یه بارش و می دونست اما این یکی رو نه! حرفم و خوردم و با لیوان بازی کردم و در حالی که به چشماش خیره شده بودم آرام گفتم ......
                                                                           تو را خبر  ز دل  بی قرار  باید و نیست
                                                             غم تو هست  ولی  غمگسار باید و نیست
                                                        اسیر  گریه ی  بی اختیار  خویشتنم
                                         فغان  که در  کف من اختیار باید و نیست
                       چو  شام  غم  دلم  اندوهگین نباید  و هست
               چو  صبحدم  نفسم  بی غبار  باید و نیست
          مرا  ز باده  نوشین  نمی گشاید  دل 
که می بگرمی آغوش یار باید و نیست
بدون اینکه بذارم حرفی بزنه ادامه دادم : خیلی تصمیم ها هست که بهش میگن حرف های مگو ! بیا و لطفی کن خودت بفهم ! برای من گفتنش سخته ! خیلی ! نگاهی بهم کرد و در حالی که میشد خیس شدن چشم هاش و حس کرد آرام کتاب و برداشت و گفت .......
درون  آتش  از آنم  که  آتشین  گل من
     مرا چو  پاره ی دل  در کنار  باید  و نیست
             به سرد مهری باد  خزان  نباید  و هست
                   به  فیض  بخشی  از ابر بهار  باید و نیست
                            چگونه لاف محبت زنی ؟ که  از غم  عشق
                                       ترا چو  لاله  دلی  داغدار  باید  و نیست
                                                  کجا  به  صحبت  پاکان رسی ؟  که  دیده تو 
                                                             بسان  شبنم  گل  اشکبار  باید  و نیست
و ادامه داد: خیلی ناگفته ها اگر نگفته بمونن بهتره چون هر حرف نزده ای رو میشه همیشه زد اما وقتی حرف و زدی دیگه نمیشه جمعش کرد! نگاهی بهش کردم و پرسیدم : این از من ، اما نگفتی تو چند بار از این تصمیم ها گرفتی ؟! در حالی که کتاب رو  بی هدف ورق می زد به چشمام خیره شد و گفت : من تا حالا یه بار از این تصمیم ها گرفتم ! لبخند ملایمی زدم و گقتم : و اون یه بار کی بوده! با لخند آرامی جملم و همراهی کرد و گفت : همین الان.......
                در خم زلف تو آویخت دل از چاه ز نخ
                                                            آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد

هزار و یک شب......

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم           هواداران کویش را چو جان خویش پندارم

برای دوباره شروع کردن خیلی مقدمه ها لازمه و خیلی خاطرات باید از اول در دفتر ذهن ورق بخورن!

امیدوارم خیلی طول نکشه و دوباره به همیشه نوشتن عادت کنم......

هزار و یک شب ......

نمی دونم چرا همیشه شروع کردن برای سخت تر از تمام کردنه ....

نمی دانم چرا همیشه دیدن از شنیدن ها برایم سخت تره......

نمی دونم چرا همیشه ماندن از رفتن برایم سخت تره .......

اما می دانم که همیشه نوشتن زیبا ترین کار است .....

و دوباره شروع کردم........