خودنویس
... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....خودنویس
... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....۱۰۰۱ شب - 97
شاید در این روزهای پایانی امسال فقط بشه یه کلمه گفت؛
شاید در این روزهای پایانی امسال فقط بشه یه کلمه شنید؛
شاید در این روزهای پایانی امسال فقط بشه یه کلمه نوشت؛
" وفا" !
۱۰۰۱ شب - 82
مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مستکه به پیمانه کشی شهره شدم از روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق
چار تکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست
یکی از دوستام یه بار بهم گفت : صدای تو بلندتره یا اون؟
خندیدم و گفتم : صدای اون .
زد روی شونم و گفت : پس تا حالا صدای خودت و نشنیدی!
ای مدعی برو که مرا با تو کاری نیست
احباب حاضرند به اعداء چه حاجت است
۱۰۰۱ شب - ۷۳
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
خیلی وقت ها میشه که آدم ها جای حقیقت و واقعیت را اشتباه می گیرن .
دیروز بهم گفت : راسته که تا حالا دروغ نگفتی؟
خندیدم و گفتم : آره راسته که تا حالا دروغ نگفتم.
با تعجب گفت : غیر ممکنه !
سرم و تکون دادم و گفتم : هیچ غیر ممکنی وجود نداره !
لبخند تلخی زد و گفت : ولی به من دروغ گفتی !
گفتم : چی رو ؟!
گفت : روزی که به من نگفتی.......
در خم زلف تو آویخت دل از چاه ز نخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد
۱۰۰۱ شب - ۶۹
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف می زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بر بط و آواز نی کنم
گفتم : می خوام ادعا کنم که با آینده فاصله زیادی ندارم!
گفت : خب دیگه؟
گفتم : می خوام ادعا کنم که با سرنوشت فاصله زیادی ندارم!
گفت : خب دیگه ؟
گفتم: دیگه نداره ،همه عالم و آدم دنبال کم کردن فاصلشون با همین چیزان دیگه!
گفت : یا تو اشتباه می کنی یا عالم و آدم!
گفتم : یعنی چی ؟
گفت : پسر جان ! به جای کم کردن فاصله ات با آینده دنبال زیاد کردن فاصله ات با گذشته باش و به جای کم کردن فاصله ات با سرنوشت ، دنبال زمان حالت بگرد !
نفس عمیقی کشیدم و گفتم : اگر اینجوری باشه باید بگم آینده من حال شماست ! راستی تو زمان حال چیزی از گذشته ات داری که به درد آینده من بخوره ؟!
لبخندی زد و گفت: پس معلوم نه معنی گذشته رو فهمیدی ، نه آینده رو ، همون بهتر که در زمان حال زندگی کنی و ادعا برای آینده داشته باشی.....
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می بینم
۱۰۰۱ شب - ۵۱
بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
از یار آشنا سخن آشنا شنید
ای شاه حسن چشم بحال گدا فکن
کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید
روبروی آینه ایستاد و پرسید: دروغ ترین راستی که تا حالا گفتی چی بوده؟
هر وقت آدم ها تصمیم می گیرن زندگی و با تمام خوبی هایی که داره بدن و جاش هر چی که به نظرشون جالب هست رو بگیرن تمام قواعد میانشون بهم می خوره ، قواعدی که اگر نباشن سنگ رو سنگ بند نمیشه! رفتم طرف آینه و گفتم: خیلی چیزها می تونه باشه و من هم گفتم ، اینقدر زیادن که نمیشه شمرد.همونطور که روبروی آینه بود گفت:یکی از مهمتریناش و بگو! دستی به سرم کشیدم و گفتم:مهم از نظر من یا از نظر دیگران؟! لبخندی زد و گفت: نه از نظر دیگران ،از نظر خودت!
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
توان شناخت زسوزی که در سخن باشد
و ادامه داد :فکر کن ببین دروغ ترین راستی که تا حالا گفتی چی بوده چقدر بوده ؟! فکر کن ببین این دروغی که گفتی و چند بار گفتی ، به چند نفر گفتی ؟!
یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
آن جوان که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد
شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد
دستی به صورتم کشیدم و کمی فکر کردم. راستی از بین دروغ هایی که تا حالا گفتم چجوری باید بفهمم که راست ترینشون کدوم بوده و چند بار تکرارش هم کردم؟! یکی یکی مرور کردم و دونه دونه شمردم .خیلی بودن اما هیچکدوم جواب سوال نبودن. نگاهی بهم کرد و گفت : چیه موندی؟! لبخندی زدم و همین که اومدم بگم آره زبونم ایستاد . آره پیدا کردم .سریع واکنش نشون دادم و گفتم : پیدا کردم ، آره ! اون روزی که ...... ! که دستش و گذاشت جلوی دهنم و گفت: قبل از اینکه برام تعریف کنی خودت و تو آینه نگاه کن و آروم من و آوردم جلوی آینه و رفت یه کم نگاه کردم ؛دیدم با خودم هیچ فرقی ندارم...... !
در حیرتم که باده فروش از کجا شنید
۱۰۰۱ شب - ۴۹
صلاح از ما چه می جویی که مستان را صلاگفتیم
به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
گرت باور بود ورنه سخن این بود و ما گفتیم
برگشت و گفت:زشت یا زیبا کدوم و انتخاب می کنی؟
سراسر زندگی ما آدم ها رو اگر جمع و جور بکنی می بینی همش در حال انتخاب کردنیم بین خوب و بد ،سخت و آسان ، سیاه و سفید.! یه نگاهی بهش کردم و گفتم : تا حالا تو شرایطی نبودم که بخوام بین این دو انتخاب کنم! سرش و تکون داد و گفت: مطمئنی؟! دستم و گذاشتم رو شونش و گفتم: آره به همین اطمینانی که مطمئنم الان روزه! عقب تر رفت و گفت: خوب فکر کن. به لحظه های انتخاب کردنات فکر کن ببین هیچ جا بین زشت و زیبا انتخاب نکردی.....؟
دل از سنگ باید که از درد عشق
ننالد خدایا ! دلم سنگ نیست
مرا عشق او چنگ اندوه ساخت
که جز غم در این چنگ آهنگ نیست
به لب جز سرود امیدم نبود
مرا بانگ این چنگ خاموش کرد
چنان دل به آهنگ او خو گرفت
که آهنگ خود را فراموش کرد.....
به لبه پنجره تکیه کرد و ادامه داد: اگر اهل انتخاب کردن باشی و اهل ریسک کردن که هستی ، پس حتما در انتخاب هات یه جایی زشت و زیبا به تورت خورده......
مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را که افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی...
کمی جابجا شدم و گفتم: اهل انتخاب هستم، اهل ریسک کردن هم هستم و در ضمن اهل به خاطر سپردن هم هستم . مطمئنم که تا حالا تو انتخاب هام بین زشت و زیبا گیر نکردم. بین خوب و بد چرا، بین سخت و آسان چرا، بین عشق و عقل هم چرا حتی بین بودن و نبودن هم گیر افتادم اما زشت و زیبا نه ، نه ! دست به سینه به پنجره تکیه کرد و گفت : الان کاملا مطمئنی ؟! لبخند طنزی زدم و گفتم : اینقدر که مطمئنم الان روز..... ! که حرفم و قطع کرد و پرده رو کنار زد و گفت : که مطمئن باش الان دیگه روز نیست.......
من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتم
۱۰۰۱شب - ۴۴
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف می زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بر بط و آواز نی کنم
فاصله گرفت و گفت:نفرت چند بخشه؟
انگیزه های زیادی تو زندگی آدم ها هست که هر کدوم آدم و به یه سمتی می کشن . بعضی وقت ها این انگیزه ها اینقدر قوی هستن که برعکس عمل می کنن.نگاهی بهش کردم وگفتم: یعنی چی؟! لبخندی زد و گفت:یعنی اگر نفرت یکی از انگیزه هات بشه باهاش چکار می کنی؟!یا ببینم اصلا چقدر نفرت و دوست داری؟! سری تکون دادم و گفتم:تا حالا که نشده هر وقت که شد یه فکری به حالش می کنم. اومد جلو و گفت : فرض کن از من متنفری چیکار میکنی؟! ابروهام و انداختم بالا و گفتم:مطمئنی.....
دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند
ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند
عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند
جزقلب تیره هیچ نشد حاصل وهنوز
باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند
گویند رمز عشق مگویید و مشنوید
مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند
محکم دستش و بهم زد و گفت: آره مطمئنم! فرض کن خیلی از من متنفری ! فرض کن اینقدر نفرتت از من زیاده که هیچ حد و مرزی نمی تونی براش قائل بشی! جداّ چیکار میکنی، میخوام بدونم !
تشویش وقت پیرمغان می‌دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند
صد ملک دل به نیم نظرمی‌توان خرید
خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند
قومی به جدو جهد نهادندوصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند
سوال خیلی سختی بود . تصور فرضی که تا حالا شاید خیلی بهش فکر نکرده بودم . نگاه عمیقی بهش کردم و گفتم: بیا بی خیال شو. آروم گفت: چیه نکنه می ترسی جواب بدی! دستی به سرم کشیدم و گفتم: راستش و بخوای آره ، می ترسم جواب بدم! دوباره لبخندی زد و گفت:بالاخره یه روزی باید جواب بدی نه به من شاید برای خیلی چیزها و خیلی افراد دیگه. این رسم دنیاست، سعی کن هیچ وقت یادت نره! باهاش هم نجنگ چون بی فایدست! به سمت در رفتم و گفتم: سعی کن دیگه این سوال ها رو نپرسی ، نه برای این که جوابی براش ندارم برای این که نمی خوام یادم بیاری که نفرت برای من یه غریزست......
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
و گردابی چنین هائل .......
اشتم تو راه می اومدم و تو حال خودم بودم تازه دنده پنج و چاق کرده بودم و باس ضبط و تا اونجایی که پا میداد بالا کشیده بودم و شیشه هارم تا خرخره چفت کرده بودم و خلاصه حالی داشتم .تو همین اوصاف بودیم که مغز محترممان به جای اینکه به چشمان عزیزمان فرمان بده که جاده رو بپا که ماشینای مردم و درو نکنی خودسرانه به خودشون فرمان استراحت دادن.( این مغز آدم خیلی چیز پیچیده ایه هم باحاله هم خودسر .معطلش کنید جلوی خودتون ظرف سه ثانیه زیر آبتون میزنه ) میگفتم تو حال و هوای سرعت و نوار بودیم که یکدفعه چشمم به کنار جاده دوخته شد .یه دختر کوچولو با دامن آبی و گلهای رزی که دستش بود.فقط اینقدر فهمیدم که صد متر جلوتر باید بزنم رو ترمز البته جای تشکر از مغزمان هست که نمرد و یه فرمان هم داد.خلاصه با پررویی تمام و اندر میان بوق های ماشین های عبوری که برای بنده و حرکت آرتیستیم نواخته میشد دنده عقب گرفتم و گوله وار جلوی پای دختر زدم رو ترمز .کمربند و بازکردم .و مثل ادم های حرفه ای پریدم پایین .رفتم جلو گفتم خانم کوچولو گلها چند؟ گفت پونصد تومان . ما هم که جو شدید بر فضائیات روحمون حاکم شده بود و اندر کف حرکت خودمون غوطه ور بودیم دست کردیم تو کیفمون و دو تا هراری رو با چندتا شاخه کل رز عوض کردیم.( موقعیکه میگم جو زده نشید برای همینه که گل پونصد تومانی رو دو هزار تومان نخرید)
بعد که گلها رو گرفتم ازش پرسیدم ببینم خونوادت کجان ؟ با چشمهای تیله ای و عسلی رنگش یه نگاهی بهم کرد و سرش و انداخت پایین .دیتم و چذاشتم زیر چونه اش و آروم آروم آوردم بالا گفتم : نگفتی کجان ؟ در حالیکه چشمهاش برق اشک رو نشونم میدادن دستش رو دراز کرد و تونطرف خیابون و نشونم داد .دیگه برنگشتم که ببینم چون همه چیزو فهمیده بودم .دستی رو سرش کشیدم و در حالیکه حالم گرفته شده بود به طرف ماشین رفتم .هنوز کامل نشسته بودم که یه صدای گوشخراش از بغلم رد شد .نگاه کردم دیدم یه سیویک نقره ای با چند تا بچه پرو بود
که تا جا داشتم خورده بودن و خودشون و خفه کرده بودن .لبخند تلخی زدم و بدون اینکه فکر دیگه ای بکنم راه افتادم .اول تصمیم گرفتم برم دنبالشون و بعد از مدت ها دست فرمونم و امتحان کنم ولی دیدم اینا ارزش اینکارو ندارن .
ولی این چیزا رو که آدم می بینه هم حالش بهم میخوره از این اوضاع بی درو پیکری که هست هم مجبور میشه یک کمی فکر کنه که حداقل این اون چیز مطلوبی که میخواست / نیست .اصلاْ نیست .
البته بگم اون موقع چون حالی به حالی بودم حال نداشتم برم دنبالشون و الا با اون سپر و اون شاسی ای که من داشتم اگر میخواستم تیک آف کنم مطمئنا در جا به آب میرسیدم.