ساده .....

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و نا ولها 
             که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها 
                             به بوی نافه ای کاخر صبا زان طره بگشاید 
                                          زتاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل ها
بعد از کمی تامل گفتم : کجا دانند حال ما سبکبالان ساحل ها  !
همیشه آدم ها وقتی که می خوان کارهای بزرگ انجام بدن اول شک می کنن که نکنه انجام بدیم و نشه ؟ نکنه نتیجه ای که میخواهیم نگیریم ! و هزار تا شک دیگه . اگه اینجوری قرار باشه که همه پیش برن فکر نکنم ره به جایی بتوان برد ،‌ مجنون بدبخت و اون لیلی سرگردون هم اگه قرار بود تو عشقشون شک کنن که دیگه امروز لیلی و مجنونی نبود که بشه مطلع حرف همه و یا اگر قرار بود شکی باشد در عشق ......
پروانه به گل 
        رامین به ویس 
                    گل به آفتاب  
                        فرهاد به شیرین 
                                      دریا به اقیانوس
                                            علی به فاطمه 
                                                       ماه به نور
                                                             مجنون به لیلی
                                                                       امروز به فردا
                                                                            خسرو به شیرین
شاید دیگه زندگی تو این دنیای تنیده در خواب و خستگی و بی تابی نه تنها معنا پیدا نمی کرد بلکه اجبار بدون اختیار می شد ! چرا که اون میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان می شد ! اما ...... 
    مرا در منزل جانان چو امن عیش باشد هر دم 
                                             جرس فریاد می دارد که بر بندید محمل ها

روز نخست ..... !

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساقی کنم 
                        محتسب داند که من این کارها کمتر کنم 
                                             من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها 
                                                               توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم
به آرامی گفت : عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار ..... ! 
زیبا ترین جلوه ای که هر روز زندگی از خودش به نمایش میذاره شاید همین امکان دوباره انتظار کشیدنه که به آدم ها می ده ! حالا آسان یا سخت ، شاید خیلی مهم نباشه !‌ اما همیشه بازی دست زمانه با هزاران پیچ و خمی که داره فقط میخواد یه چیز رو بگه ....
نشکن دلی که با تو صادق و مهربونه            اگر صدا نداره نگو که بی زبونه ..... 
شاید شکستن تمام باورهایی که آدم ها از هم دارند هم یکی از وظیفه هایی است که این روزگار بر دوش خودش برای ادای اون احساس می کنه ! حالا این وشیفه رو کی برای روزگار تعریف کرده !  نمی دونم !‌ 
اما با صدایی بلند گفتم : گفتی که ،‌ عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار .... 
ولی می گویم که من : عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم .....

زمانی دگر .... !

راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست
                           آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
                                         هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
                                                               در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
یه روز با خنده گفت : می دونی بزرگترین درس دنیا چیه ؟
شاید همیشه فرصت این نباشه که آدم ها چیزهایی رو که ته دلشون رسوب کرده و بارها تا نوک زبون آوردن و نگفته فراموش کردن رو برای فقط یک بار هم که شده به زبون بیارن ! چون همیشه فکر می کنن که شاید فرصتی دیگر پیش بیاد و از این جور خیالات اما غافل از اینکه ......
شاید زمانی برای گفتن نباشد
شاید زمانی برای دیدن دوباره نباشد
شاید زمانی برای تصمیمی مجدد نباشد
شاید زمانی برای شنیدنهای دوباره نباشد
شاید زمانی برای انتخابی دوباره در کار نباشد
شاید زمانی برای دور  شدن و نگریستن  نباشد و
                      شاید زمانی برای افسوس خوردن برای از دست دادن زمان نباشد
حصار روئین تن گذشت زمان چه بی رحمانه خودنمایی می کند در برابر زندگی ! چه بی رحمانه درس می دهد و چه بی رحمانه آزمون می گیرد ! اما در این میان تنها امید بزرگترین درسی است که دنیا در کوتاه ترین زمان می دهد بدون آزمون و بدون حصار .... !

دیدار .....

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد 
                   عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد 
                                  جلوه ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت 
                                                           عین غیرت شد از این آتش بر عالم زد
نقل کردن که وقتی میخواستن حضرت یوسف رو تو بازار بفروشن پیرزنی کلاف به دست اومد جلو و گفت من هم از خریدارانم ! ازش پرسیدن آخه تو که چیزی نداری ! گفت : به همین راضیم که در آینده تنها نام من را هم جز خریداران یوسف بیارند !نقل خریدار و فروشنده نقل ارباب و رعیته ،‌ نقل دوست و دشمنه ، نقل قلب و عقله ، نقل عاشق و معشوقه ،‌ نقل گل و بلبله ،‌‌ هیچ کدوم بدون اون یکی معنا نمیشن ! این وابستگی ها چرا اینجوری در هم تنیده شدن ، نمی دونم ! اما یه چیز واضحه .....
الا یا ایها الساقی گفتن ها ....
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد گفتن ها ...
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد گفتن ها ...
عشق ها پیدا شد و آتش به همه عالم زدن گفتن ها ...
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست گفتن ها ....
همه محصولند و مفعول ، که نه سودی دارد و نه گشاینده راهی خواهد بود که تصویرش از ازل نوشته شده و تا ابد قراره که باشه ! حالا چرا این گفتن ها و نشنیدن ها چاره ای ساز نمی کنند ...... بماند!
                 راز چشم من آن رمیده دل یادش باد 
                                               که خود آسان بشد و کار مرا مشکل کرد 
راستی این یه مدتی که از دست بلاگ اسکای عصبانی بودن یه سری به پرشین برای دست گرمی زدم اگه خواستی یه نگاهی بنداز ! ولی هیچ جا خونه خود آدم نمی شه .....
                                                    // عهد جدید //