وابستگی استقلال ..... !

بس تجربه کردیم در این دیر مکافات
                            با درد کشان هر که در افتاد بر افتاد
                                                   گر جان بدهد سنگ سیه ، لعل نگردد
                                                                         با طینت اصلی چه کند ، بد گهر افتاد
هر بار که معنی استقلال و وابستگی تو ذهن ها مرور میشه اولین چیزی که علامت سوال میشه این که میشه یه استقلال وابسته بشه یا اینکه یه وابسته استقلال پیدا کنه ؟! 
وقتی که می پرسی جالبه ! می بینی که همه در کلام با یه ژستی منحصر به فرد خودشون رو مستقل میدونن از همه چیز و همه کس و همه جا ! وقتی که خوب نگاه می کنی هر کی خودش رو بیشتر مستقل میدونه وابسته تره ! نمیدونم این چجور قانونیه که هر کی بیشتر ادعا میکنه طبلش خالی تره ؟!‌ آخه استقلال بهایی داره که هر کسی از عهده ی پرداختش بر نمیاد، شرایطی داره که هر کسی نمیتونه توش دوام بیاره،استقلال .......
میتونه موضوع استقلال یه عاشق از عشقش یاشه!
میتونه موضوع استقلال یه معشوق از عشق تحمیل شده باشه !
میتونه موضوع استقلال یه روح از تمام قید و بند های جسمی و فیزیکی باشه!
میتونه موضوع استقلال یه جریان سیال از تمام سکون ها ودید های حرکتی رایج باشه!
میتونه موضوع استقلال یه قلب از دل از عقل و تمام باید ها و نباید های عقلانی روزمره باشه !
میتونه موضوع استقلال یه آدم از تمام زرق و برق های غلط انداز و دهن پر کن برای دمی خوش بودن باشه! و
                          میتونه موضوع استقلال یه مستقل از وابسته ها باشه !
آره ! این ها همه استقلال هایی که میشه داشت و دم نزد و میشه نداشت و مدام ازشون دم زد. آدم ها خیلی وقت ها نمی فهمن حرف زدن از استقلال نداشته عین دیکته ایه که براشون خونده میشه و خونده شدن هر دیکته هم وابسته به حضور یه معلم و یه کتابه ! کتابی که خط به خطش نقشی از وابستگی هاست ! وابستکی به عقل ، به عشق ، به زمان ، به انسان ، به مکان و به خیلی چیز های دیگه !
حالا وقتی آدم اینا رو میبینه ، وقتی یکی میاد میگه من اصلاْ وابسته نیستم آدم خندش میگیره به اینهمه جهالت آگاهانه ! چون اگر به هیچی وابسته نباشه حداقل به خیال پردازیهای خودش برای نشون دادن استقلالش وابسته است .!
       پیرانه سرم عشق جوانی به سرم افتاد
                                 وان راز که در دل بنهفتم به در افتاد
                                                       از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر
                                                                        ای دیده نظر کن که به دام که در افتاد