مرا دریاب ای دل ............. !

      صلاح کار کجا و من خراب کجا
                                 ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا
                                                      دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
                                                                                کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا
یه بار ته یه دفترچه خاطرات خوندم : همیشه فکر کردن به خونده ها سخت تر از خوندن فکرهاست ......
ادم ها وقتی که حرف میزنن ممکنه هزاران کلمه رو کنار هم بچینن و جملات سنگینی ببافن و هزارتا ادا و اصول هم در بیارن و کلی هم ادای فهمیده های هفت عالم رو در بیارن ، اما وقتی ازشون معنی همون کلماتی که چند دقیقه پیش داشتن باهاش عرش رو آسفالت میکردن بپرسی ، حسابی برزخی میشن و به هم میریزن و کلی خلاصه بدو بیراه تو دلشون حواله میکنن .وقتی که می پرسی ......
میدونی معنی دلدادگی یعنی چی ؟
میدونی معنی فراموش کردن یعنی چی ؟
میدونی معنی فراموش شدن نهایی یعنی چی ؟
میدونی معنی پرواز بدون بال تو آسمون آبی یعنی چی ؟
میدونی معنی نوشیدن  آب داغ در تشنگی و بی رمقی یعنی چی؟
میدونی معنی فرود از اوج بدون هیچ کمک و پناهی و بدون هیچ نگاهی یعنی چی ؟ و
           میدونی معنی مجنون شدن لیلی و سیاه شدن سفیدی تو این روزگار غریب یعنی چی ؟
مطمئناْ نمیتونه جواب بده ! چون فکر کردن به این چیزهایی که خونده براش خیلی سخت تر از خوندن فکریه که این سوال ها رو ازش می پرسه ! نمیدونم شاید یه معنی و تفسیری که از آدم میشه همین باشه ! شاید توقع زیادیه که از آدم بخوان به خونده ها ، دیده ها ، شنیده ها و تجربیان قبل از اینکه بذارتشون توصندوقچه خاطرات ، فکر کنه !
                   اول همون دفترچه خاطرات نوشته بود : یاد آر زشمع مرده ، یاد آر....... 
   چه نسبت است به رندی ،  صلاح و تقوا را
                                سمع وعظ کجا ، نغمه رباب کجا
                                                     ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
                                                                                  چراغ مرده کجا ، شمع آفتاب کجا