در ادامه ........

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
                   گل در اندیشه که چون کند عشوه در کارش
                                     دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
                                                            خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش
دو روزه دنیا را باید گذاشت و گذشت اما نه به این آسونی ها ! 
همیشه فکر می کردم که نه گفتن آسونه و اگر کمتر از این واژه خاکستری استفاده می کنم بخاطر افه مردانگی و معرفت و اینجور چیزهاست اما داستان از اونجایی شروع شد که من موندم و دلم و جوابی که باید بهش می دادم ، اون هم سر گذشتن . باز اگر گذاشتن و گذشتن بود میشد یه کاریش کرد اما ایندفعه قصه از پایان شروع شده بود اول باید می گذشتم  و بعد .....! یه جواب بله ، نه ! یه جواب که همه در اون درگیر بودن .....
عقل درگیر حساب و کتاب
دلم  درگیر احساس و عواطف
قلبم درگیر آینده و حال و گذشته
چشم درگیر ندیدن و شمارش دیده ها
حکمم شده بود حکم میدون بازی ای که براش در مقابل تمام مهره های مقابل فقط یک شاه ، یک وزیر و یک سرباز مونده بود و نوبتش بود که حرکت هم بکنه  و فقط یک حرکت ! با این پر رویی که همش ......
عقل می گفت : باختن ضرره
دلم می گفت  : اصلا معطلش نکن
قلبم می گفت : آینده رو فراموش نکن
چشم می گفت:حالا که دیدی عمل کن
و من مانده بودم و جوابی که باید به این ها می دادم و عملی که باید خودم انجام می دادم !
               صحبت عافیتت ارچه خوش افتاد ای دل
                                                          جانب عشق عزیزست فرو مگذارش