ساده .....

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و نا ولها 
             که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها 
                             به بوی نافه ای کاخر صبا زان طره بگشاید 
                                          زتاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل ها
بعد از کمی تامل گفتم : کجا دانند حال ما سبکبالان ساحل ها  !
همیشه آدم ها وقتی که می خوان کارهای بزرگ انجام بدن اول شک می کنن که نکنه انجام بدیم و نشه ؟ نکنه نتیجه ای که میخواهیم نگیریم ! و هزار تا شک دیگه . اگه اینجوری قرار باشه که همه پیش برن فکر نکنم ره به جایی بتوان برد ،‌ مجنون بدبخت و اون لیلی سرگردون هم اگه قرار بود تو عشقشون شک کنن که دیگه امروز لیلی و مجنونی نبود که بشه مطلع حرف همه و یا اگر قرار بود شکی باشد در عشق ......
پروانه به گل 
        رامین به ویس 
                    گل به آفتاب  
                        فرهاد به شیرین 
                                      دریا به اقیانوس
                                            علی به فاطمه 
                                                       ماه به نور
                                                             مجنون به لیلی
                                                                       امروز به فردا
                                                                            خسرو به شیرین
شاید دیگه زندگی تو این دنیای تنیده در خواب و خستگی و بی تابی نه تنها معنا پیدا نمی کرد بلکه اجبار بدون اختیار می شد ! چرا که اون میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان می شد ! اما ...... 
    مرا در منزل جانان چو امن عیش باشد هر دم 
                                             جرس فریاد می دارد که بر بندید محمل ها

روز نخست ..... !

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساقی کنم 
                        محتسب داند که من این کارها کمتر کنم 
                                             من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها 
                                                               توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم
به آرامی گفت : عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار ..... ! 
زیبا ترین جلوه ای که هر روز زندگی از خودش به نمایش میذاره شاید همین امکان دوباره انتظار کشیدنه که به آدم ها می ده ! حالا آسان یا سخت ، شاید خیلی مهم نباشه !‌ اما همیشه بازی دست زمانه با هزاران پیچ و خمی که داره فقط میخواد یه چیز رو بگه ....
نشکن دلی که با تو صادق و مهربونه            اگر صدا نداره نگو که بی زبونه ..... 
شاید شکستن تمام باورهایی که آدم ها از هم دارند هم یکی از وظیفه هایی است که این روزگار بر دوش خودش برای ادای اون احساس می کنه ! حالا این وشیفه رو کی برای روزگار تعریف کرده !  نمی دونم !‌ 
اما با صدایی بلند گفتم : گفتی که ،‌ عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار .... 
ولی می گویم که من : عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم .....

زمانی دگر .... !

راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست
                           آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
                                         هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
                                                               در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
یه روز با خنده گفت : می دونی بزرگترین درس دنیا چیه ؟
شاید همیشه فرصت این نباشه که آدم ها چیزهایی رو که ته دلشون رسوب کرده و بارها تا نوک زبون آوردن و نگفته فراموش کردن رو برای فقط یک بار هم که شده به زبون بیارن ! چون همیشه فکر می کنن که شاید فرصتی دیگر پیش بیاد و از این جور خیالات اما غافل از اینکه ......
شاید زمانی برای گفتن نباشد
شاید زمانی برای دیدن دوباره نباشد
شاید زمانی برای تصمیمی مجدد نباشد
شاید زمانی برای شنیدنهای دوباره نباشد
شاید زمانی برای انتخابی دوباره در کار نباشد
شاید زمانی برای دور  شدن و نگریستن  نباشد و
                      شاید زمانی برای افسوس خوردن برای از دست دادن زمان نباشد
حصار روئین تن گذشت زمان چه بی رحمانه خودنمایی می کند در برابر زندگی ! چه بی رحمانه درس می دهد و چه بی رحمانه آزمون می گیرد ! اما در این میان تنها امید بزرگترین درسی است که دنیا در کوتاه ترین زمان می دهد بدون آزمون و بدون حصار .... !

دیدار .....

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد 
                   عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد 
                                  جلوه ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت 
                                                           عین غیرت شد از این آتش بر عالم زد
نقل کردن که وقتی میخواستن حضرت یوسف رو تو بازار بفروشن پیرزنی کلاف به دست اومد جلو و گفت من هم از خریدارانم ! ازش پرسیدن آخه تو که چیزی نداری ! گفت : به همین راضیم که در آینده تنها نام من را هم جز خریداران یوسف بیارند !نقل خریدار و فروشنده نقل ارباب و رعیته ،‌ نقل دوست و دشمنه ، نقل قلب و عقله ، نقل عاشق و معشوقه ،‌ نقل گل و بلبله ،‌‌ هیچ کدوم بدون اون یکی معنا نمیشن ! این وابستگی ها چرا اینجوری در هم تنیده شدن ، نمی دونم ! اما یه چیز واضحه .....
الا یا ایها الساقی گفتن ها ....
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد گفتن ها ...
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد گفتن ها ...
عشق ها پیدا شد و آتش به همه عالم زدن گفتن ها ...
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست گفتن ها ....
همه محصولند و مفعول ، که نه سودی دارد و نه گشاینده راهی خواهد بود که تصویرش از ازل نوشته شده و تا ابد قراره که باشه ! حالا چرا این گفتن ها و نشنیدن ها چاره ای ساز نمی کنند ...... بماند!
                 راز چشم من آن رمیده دل یادش باد 
                                               که خود آسان بشد و کار مرا مشکل کرد 
راستی این یه مدتی که از دست بلاگ اسکای عصبانی بودن یه سری به پرشین برای دست گرمی زدم اگه خواستی یه نگاهی بنداز ! ولی هیچ جا خونه خود آدم نمی شه .....
                                                    // عهد جدید //

باچشمانی بسته رفتند ...

 باید گریست ، باید نالید .....
                         چه می توان گفت جز گریستن و نالیدن ....
شبا هنگام ، عاشقانه ، جاودانه شدند ، سبکبار و آسوده ! صبح که شد چشم باز کردند در کنار خاک ها خود را میان ابرها یافتند ......... 

هم نوا .......

هر نوایی را حالی باید باشد و هر خواندنی را صدایی ! ‌چه کنم که نایی برای خواندن نیست ....
ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
                                   سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی
                                                        درد ما را که توان برد به یک گوشه چشم
                                                                                  شرط انصاف نباشد که مدارا نکنی
 دیده ما چو به امید تو دریاست ،‌ چرا
                                    به تفرج گذری بر لب دریا نکنی 
                                                             دردمندان غمت زهر هلاهل نوشند
                                                                                 قصد این قوم خطا باشد هان نکنی
                                         بر تو گر جلوه کند شاهد ما ای زاهد
                                          از خدا جز می و معشوق تمنا نکنی

هزار و یک شب .....

در نظر بازی ما ، بی خبران حیرانند
                      من چنینم که نمودم ، دگر ایشان دانند
                                                       عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
                                                                             عشق داند که در این دایره سرگردانند
صفحه را ورق زد و گفت : عجب دنیای کوچیکی داری !
قالب روزانه ما آدم ها که همش و اگه بذاریم رو هم  بیشتر از چارچوب روز و شب در بند نمی شه بعضی وقت ها در نظرمون اون قدر بزرگ میشه که فکر میکنیم تمام حال و صفا  توش خلاصه شده و خلاصه اینکه فکر می کنیم بچسبیمش که اگر از دست بره بر بادیم ! غافل ازاینکه این دنیا فقط یه قالب تکراری در گذر زمانه ! تو این وسط اگه دلخوشی ها و چاله های ایام نبود انسان میشد بنده عادت و تکرار . بزرگترین عادت انسان هم میل به ترک عادته ؛ این وسط هر عادتی سنگ خودش و تراز می کنه و حرف خودش و می زنه بجز دل که فقط تفسیر می کند از......
عشق که سنگ انا الحق به سینه می زند 
قلب که فریاد عشق در قلب شب را کم رنگ میکند
چشم که تنها گوشه هایی از جمال بی وصفش را می بیند
فکر که سراینده لحظات نادیده چشم در اوج لحظات تنهایی است و
           رویا که تنها پناه دل است در قلب شب در اوج فریاد و در تمام لحظات تنهایی
اما چه سود که تمام این تفاسیر ، تنها عادتی است که دل از خود به یادگار گذاشته ! این دل کوزه گری است که از کوزه شکسته آب میخورد ، خود مفسر تمام اجزا است و هیچ جزئی حاضر به تفسیر او نیست حتی برای یک جمله که روزی بخواهد بگوید « دوستت دارم !  »
                      جلوه گاه زخ او دیده من تنها نیست 
                                                                   ماه و خورشید همین آینه می گردانند

نقدی و قسطی .......

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
                    که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس
                                                   کس به امید وفا ترک دل و دین نکند
                                                                    که چنانم من از این کرده پشیمانم که مپرس
قبل از غروب زمانی که تا طلوع خیلی فاصله بود گفت : بگذار و بگذر از من !
خیلی دردناکه وقتی که از یه حادثه می ترسی و همش خدا خدا می کنی که پیش نیاد اما یه دفعه بدون هیچ مقدمه ای خودت رو در برابر یک واقعه  رخ داده می بینی ! حکم  قالب تهی کردن داره نه از ترس بلکه از روی حسرت ! نقل ، نقل رویارویی با واقعیته . همیشه خواهان اون چیزی هستیم که می خواهیم ،میتوانیم بگذاریم اما نمیتونیم بگذریم ! حالا اون لحظه کذایی زمانیه که ازت بخواد بگذری . اگر عمل کنی از دست دادی و اگر عمل نکنی ثابت کردی که خودخواهی و لایق دل بستن نیستی . اینجا حساب حساب نقد و نسیه است .اینجا .....
حساب ، حساب انتخاب در ماندن نیست
حساب ، حساب نسیه پرداخت کردن نیست
حساب ، حساب گذاشتن ها  و نگذشتن نیست
حساب ، حساب گریستن به حال درمانده خود نیست   اینجا
حساب ، حساب انتخاب در رفتن است
حساب ، حساب خرید و پرداخت نقدی است
حساب ، حساب گذاشتن و به اجبار گذشتن است
حساب ، حساب فروخوردن بغض های در گلو مانده است
 اینجا حکایت حکایت دور زدن و تکرار نیست ؛ اینجا داستان پایانش خوش نیست ؛ اینجا حریم را بدون تو حرمت است ! چرا که اینجا زمین ، زمین بازی با باران است و آتش ! اینجا عرصه ، عرصه دل تنگی است و فریاد ! اینجا حریم امن قلب  و بی باکی عقل است ........... 
                                                       ---{ اینجا دل است }----
               من از دست غمت مشکل برم جان
                                                            ولی دل را تو آسان بردی از من

شرحه شرحه ........

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت 
              ناز ، کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت 
                                               گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
                                                                  هیچ عاشق ، سخن سخت به معشوق نگفت
تک سیم گیتار قبل از گسستن آرام گفت : تو به جای من خوشتر بنواز این نوا را ..... 
نواختن تک مضراب موسیقی پس از اعلام تسلیم در برابر تنها نت موجود در راهنمای پیش رو خواه یا ناخواه کمی ترس و افتخار به همراه داره . ترس از اینکه مبادا این تنها نت باقیمانده قبل از نواخته شدن خاموش و فراموش شود و افتخار به اینکه این تو هستی که برای نواختن آخرین نت برگزیده شده ای !! لحظه ، لحظه مرگ و زندگی نیست ؛ لحظه ، لحظه ماندن و نماندن است بر سر جرات و جسارت ! جرات برای اینکه آیا میتوانی ......
آخرین حافظ این نوا باشی
آخرین شاهد این تنهایی باشی
آخرین امید عشق سر به سجده باشی
آخرین نشان تنها ترین نوای مانده بر عالم باشی
آخرین حافظ آخرین صدای روحبخش نواخته شده باشی
آخرین حربه ی نزدیک شدن نگاه های دور افتاده از هم باشی
آخرین بازمانده از سد مقاوم در برابر همه دشمنان دل و عشق باشی و
      آیا میتوانی آخرین عاشق بازمانده از نسل آدم و حوا تنها با یک نت باقیمانده باشی
این نوانستن ها سینه میخواهد شرحه شرحه از فراق ! دیگه بازی بازی دو دو تا نیست بازی بازی خرق عادته ! بازی بازی جرات و ترسه ! بازی بازی دیدن و ندیدنه  و همش تنها با یک نت . که این نت چی میتونه باشه ! هنوز نمی دونم ........
                    سخن عشق نه آن است که آید به زبان
                                                          ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنود

پس از رهایی ......

رفتم به باغ تا که بچینم سحر گلی
                               آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی
                                                          چون کرد در دل اثر آواز عندلیب 
                                                                                      گشتم چنانکه نماندم تحملی
اشاره ای کرد و گفت : بر حذر باش ز نا اهلی دل ! 
گاهی اوقات معنای بعضی عبارات رو نمیشه با وجود خودشون معنا کرد ؛‌ خیلی وقتا پیش میاد که برای معنا کردن برخی واژه ها باید اول مفهوم ضد اون معنا رو فهمید و تازه اگر مجالی بود به معنای واژه اصلی برسیم ! مثل معنای سفیدی که تا ندونیم سیاهی چیه نمی فهمیم سفید یعنی چی ! یا مثل این که تا ندونیم فرود چیه هرگز نخواهیم فهمید فراز یعنی چی و یا مثل قبل از رهایی که حتما باید بدونیم پس از رهایی یعنی چی . باید بدونیم پس از رهایی یعنی ....
که گل یار خار گشته و بلبل قرین عشق !
که خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن !
که ببوس غبغب این ساقی به نغمه ی می و عود!
که عشق آسان نمود  اول ولی در راه افتاد مشکل ها !
که زابراز  نظرهای دلم دانستم که دلم زین راه عاشق شد !
که یاد آر ای دلم پیش از اینت بیش از این اندیشه ی عشاق بود !
که طریق کام بخشی چیست، ترک کام خود ز روی یار و دیده اش گفتن !
که نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی          که آن مطاع قلیل است و این عطای کثیر
ولی در نهایت پس از تمام این رهایی ها و نهایت آزاد شدن از بند این اوصاف خود بندی دیگر است که این بار نه بر جسم خسته و بی رمق که بر روح بی جان و منتظر ! و ای کاش همه میدانستیم که ویرایش و پالایش همه هیچند در این راه ! 
                       دل رمیده ما را که پیش میگیرد
                                                          خبر دهید به مجنون خسته از زنجیر