خودنویس
... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....خودنویس
... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....تا ابتدا.....
آن کیست کز روی کرم با مت وفاداری کندبر جای بد کاری چو من یکدم نکوکاری کند
اول به بانگ نای و نی آرد به دل پیغام وی
وآنکه به یک پیمانه می با من وفاداری کند
با شیطنت همیشگیش رو کرد بهم و گفت : بین من و خودت کدوم و انتخاب می کنی؟!
زمانه همیشه یه سری بازی هایی داره که برای فهمیدن ربطشون به همدیگه یا باید عمر نوح داشته باشیم یا صبر ایوب ! خندیدم و گفتم : منظورت که انتخاب بین صفر و صد نیست ؟! آرام گفت : ببین صفر و صفر یا صد و صد مهم نیست ، مهم این که تو کدوم و انتخاب می کنی ؟! خسته بودم اما مثل همیشه باید تا ته بازی رو می رفتم ! نگاهش کردم و لیوان و تو دستم جابجا کردم و گفتم : من صفر رو انتخاب می کنم ! با تعجب زیادی که تا حالا ندیده بودم رو کرد به من و گفت : تو همیشه صفر رو انتخاب می کنی ؟! گفتم : آره . سعیمی کنم همیشه صفر رو انتخاب کنم برای اینکه با صفر .....
همیشه امید به رسیدن به صد هست
همیشه امید از دست ندادن داشته ها هست
همیشه ناراحتی از سقوط از پله صد تو ذهنم نیست
همیشه میدانم که میتوانم خودم تعیین کننده برای صعود باشم
همیشه مطمئنم حتی اگر زمان اجازه ندهد میتوانم موفق ترین باشم
همیشه ترس از،از دست دادن رو در درونم میتونم بدون ترس از آینده مهار کنم و
همیشه مطمئنم هر چی که دارم از پایه درست بوده و ترس از سستی پایه نخواهم داشت
پس مطمئن باش که همیشه صفر انتخاب اولم خواهد بود ! با تعجب وصف ناپذیری (و جالب برای من ) لیوان رو محکم رو میز کوبید و گفت : پس من هم که انتخاب شدم صفرم ؟! لیوان و آروم گذاشتم رو میز و گفتم نه تو بالاتر از صفری ! نگاه شیطنت آمیزی کرد و گفت : پس حرفت و نقض کردی ! گفتم : نه تو بالاتر از صفری نه به این خاطر که نقض حرفم و ثابت کنی بخاطر اینکه من به عمر نوح و دارم و نه صبر ایوب تا بخوام تنها عدد انتخابیم و از صفر به صد برسونم ! نگاهی کرد و گفت : و شاید تنها اشتباه عمرت رو کرده باشی .......
گفتم گره نگشوده ام زان طره تا من بوده ام
گفتا منش فرموده ام تا با تو طراری کنم
از ابتدا ......
دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنموندر این کار دل خویش به دریا فکنم
از دل تنگ گنه کار برآرم آهی
کاتش اندر گنه آدم و حوا فکنم
بدون مقدمه گفت : اگر یه روز هر آنچه که در ذهن داری تمام بشه چیکار میکنی ؟
همیشه عرف این که همه میگن هر چیزی یه زمانی داره و یه روز هم بالاخره تموم میشه !
سوال بی مقدمه و سنگینی بود! اگر یه روز تمام افکارم تموم بشه چیکار باید بکنم ! جوابی نداشتم که بدم ! فقط نگاهش کردم . نگاهمان مدتی در هم گره خورد تا اینکه سکوت و شکست و گفت : ولی من میدونم که اگر یه همچین روزی برسه چه اتفاقی برات می افته ! دلهره عجیبی داشتم از پاسخی که میخواد از طرف من به سوال خودش بده . گفتم : از کجا میدونی جوابی که میدی صحیحه؟! دوباره سکوت شد راز سر به مهر میان ما. به لیوان آبی که دستم بود خیره شدم و بعد از مدتی قبل از اینکه جوابش رو بشنوم گفتم : اگر یه روز تمام ذهن من خالی از فکر بشه مطمئناْ اون روز.....
پایان نگاه من به زندگی خواهد بود
پایان نگاه من به زلالی عشق خواهد بود
پایان نگاه من به برق چشمان روشنت خواهد بود
پایان نگاه من به تمامی واژه های مهربانی خواهد بود
پایان نگاه من به سلام ها به حضور دوباره در دنیا خواهد بود
پایان نگاه من به امیدها و نجات در دوران آینده و حال خواهد بود و
پایان نگاه من به ماندن در این حصار زیبا و بی روح ، آرام و متلاطم خواهد بود
و این یعنی خداحافظی با همه کس و همه چیز ! لیوان آب رو برگردوندم و ادامه دادم ، اون زمان دیگه زمان رفتنه ! چون هیچ بهانه و دلیلی برای نرفتن ندارم ! اما یه چیز رو بهتره بدونی هر چند شاید ناگزیر از رفتن باشم اما چون من بسیارند که آغاز گر تمام پایان های به جا مانده از من باشند . پس همیشه به یادی و به نامی شروع میکنن! یعنی ذهن من از چند ذهن با تو حرف خواهد زد. نگاهی پر معنا کرد و گفت : چه شروع دردناکی !
مایه خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست
میکنم عهد که خود را مگر آنجا فکنم
از ابتدا......
من نه آن رندم که ترک شاهد و ساقی کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم
من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم
چرخی زد و بلند گفت : اگر بفهمی که من اونی نیستم که فکرش و میکردی چکار میکنی ؟
همیشه آدم ها تو دو تادنیا زندگی می کنن ! یه دنیا که دارن توش زندگی میکنن و یه دنیا که دوست دارن ای کاش توش زندگی میکردن ! دستش و گرفتم و آروم گفتم : اگر یه روزی بفهمم که بین تو و خودت در ذهنم و واقعیت بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم تفاوت هست .....! حرفم و قطع کرد و دستش کشید و گفت : مطمئنم که .....! حرفش و بریدم و گفتم : مطمئن باش برای همیشه تبدیل به یه خاطره تو ذهنم خواهی شد . خاطره ای که ........
بودنش حرکت بود
نبودنش مایه سکون
بودنش کلامی پویا بود
نبودنش سکوت بی پایان
بودنش نشانه ی بودنم بود
نبودنش نشانه معنای نبودن
بودنش سراسر معنای امید بود
نبودنش سراسر معنای نا امیدی
بودنش اصول شادی ها و زیبایی بود
نبودنش اصل اولیه بیهودگی و نارضایتی
چتر سیاه سکوت تمام فضا رو پوشونده بود . عینکش رو گذاشت رو موهاش و گفت : یه کم بی انصافی نیست که بعد از اینهمه مدت از یک وجود همیشه همراه فقط یه خاطره با نهایتا یه تصویر مبهم تو ذهنت بسازی؟! نگاهی کردم و گفتم : نه ! کار من بی انصافی نیست ! چون عمل من عکس العمل طبیعی در برابر عملیه که انجام میدی! ... هر چند خودم میدونستم که این عکس العمل بی احتیاط ترین نوع رفتاره .....
راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
در نهایت بینهایت......
گل در بر و می در کف و معشوق بکام استسلطان جهانم به چنین روز غلامست
گو شمع میارید در این جمع که امشب
در مجلس ما ماه رخ یار تمامست
قلم را از دستش گرفتم و گفتم : تا حالا فکر کردی چطوری فاصله ها رو میشه کم کرد؟!
خیلی وقت ها میشه که آدمها باید برای همه چیز دلیل داشته باشن تا بتونن ادامه زندگی کردن رو تجربه کنن ! نگاهی کرد و قلم را دوباره برداشت و گفت مینویسم ، بخوان ! نگاهی کردم و گفتم من ننوشته ات را خوانده ام ! دوباره قلم را زمین گذاشت و گفت پس به جای من بنویس تا ننوشته هایم را با نوشتنت بخوانم! ورق را برگردوندم و نوشتم مطمئنم تا حالا فکر نکردی چطوری فاصله ها رو میشه کم کرد برای اینکه .....
فاصله میان نگاهت ونگاهم خیلی زیاده
فاصله میان نگاهت با عملکردت خیلی زیاده
فاصله میان فکرت با آنچه می نویسی خیلی زیاده
فاصله میان سروده هات با آنچه که اجرا می کنی زیاده
فاصله میان آنچه می بینی با آنچه می گویی خیلی زیاده پس
فاصله میان تصمیمت برای کم کردن فاصله ها با آنچه ادعا می کنی زیاده
قلم را زمین گذاشتم و گفتم : و این طوریه که آدم از نگاهت حتی اگر چشمات و ببندی میتونه بفهمه هنوز هیچ فکری برای کم کردن فاصله ها نکردی ! نگاهی کرد و گفت : پس حالا ببین قرا بود من چی بنویسم ! گفتم : نیازی به دلیل تراشی برای توجیه نداری . همینجوری هم قبوله ! خندید و قلم را برداشت و گفت : پس حالا ببین قرار بود من چی بنویسم ! قلم را در دستش جابجا کرد ، چشماش و بست و در ادامه نوشت .....
اگر فاصله ها فاصله مانده اند برای این که تو یاد نگرفتی چگونه کم کردن فاصله ها رو یاد بدی !
در مذهب ما باده حلالست لیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
در نهایت بینهایت......
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوشکه تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
گر چه راهی است پر از بیم ز ما تا بردوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
صدای موزیک رو زیاد کردم و گفتم : چی میشد فقط برای یه شب تمام دنیا مال من بود ؟
خیلی مواقع لحظاتی پیش میاد که آدم ها باید تصمیم بگیرن بعضی بود ها را دارایی خودشون بکنند یا نه بی خیال بشن و همه چی رو پس بزنن! صدای موزیک رو بیشتر کرد و گفت : چرا نمیشه ! تو این دنیا کار نشد نداره ! تو اراده کن دنیا که سهله بیشتر از اون و میتونی صاحب بشی! حال عجیبی بردم .گفتم : خب البته . آدم هر کاری رو که بخواد و هر چیزی رو که بخواد میتونه انجام بده و بدست بیاره ! صدای آهنگ رو بلند تر کرد و گفت : خب حالا ببینم چطوری میخوای تمام دنیا رو صاحب بشی؟ نگاهی کردم به دستاش و گفتم ....
دنیا یعنی بودن در حصار مکان
دنیا یعنی بودن در تنگناهای زمان
دنیا یعنی مدتی بودن و مدتی نبودن
دنیا یعنی سراسر فکر برای فردا در امروز
دنیا یعنی یه روز تنهای تنها و یه روز همراه
دنیا یعنی یک آلبوم خاطره از لحظه های موجود و
دنیا یعنی من یعنی تو یعنی ما یعنی ما بی هم هرگز
وقتی که تمام دنیا رو بتونی تو این چیزا تعریف کنی یه شبه هم میتونی صاحبش بشی! نگاهم کرد و گفت چیزی یادت نرفته؟! گفتم : هیچی ! یه دفعه صدای ضبط و تا ته زیاد کرد ! ده ، نه ،هشت ، هفت ، شش .... طاقت نیاوردم و بلند گفتم کمش کن ! صدای ضبط رو کم کرد و گوشام گرفت و بلند گفت : به تعریفت از دنیا طاقت داشتن و صبر کردن رو هم اضافه کن ! تا شاید بتونی بعد از یه عمر فقط به اندازه خودت سهم ببری !
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر ست
حیف باشد که زکار همه غافل باشی
در نهایت بینهایت......
بگو که جان عزیزم زدست برفت خدا راز لعل روح افزایش بخش آنکه تو دانی
من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت بخوان چنانکه تو دانی
با عصبانیت رو کرد بهم و گفت : دیدن و حرف نزدن هم حدی داره !
خیلی وقت ها میشه که آدم ها خیلی مسائل رو می بینن اما قادر به گفتن و تشریح کردن اون ها نیستن ! با تعجب گفتم : چی حدی داره ؟ گفت : این که ببینم و هیچی نگم ! گفتم : مثلا چی دیدی که با نگفتنش خونت به جوش اومده ؟ گفت : هر چی که تو نمی بینی یا بهتره بگم هر چی که تو دوست نداری ببینی . استکان رو دور خودش چرخوندم و با عصبانیت گفتم : دیدن و حرف نزدن هم حدی داره ! نگاهم کرد و گفت : چی حدی داره ؟ گفتم : اینکه ببینم و هیچی نگم ! گفت : تو چی دیدی که با نگفتنش اینقدر یه دفعه عصبانی شدی؟ گفتم : دارم می بینم که ......
ندیدم اون چیزهایی رو که تو دیدی
دیدی تمام اون چیز هایی که من ندیدم
ندیدم حرف زدن هایت را درخلوت گلایه ها
دیدی حرف زدن هایم را در جمع تمام گلایه ها
ندیدم نگاهی را که از روز اول بدون منت نگاه کرد
دیدی نگاهی را که از روز اول بدون منت معنا نداشت
ندیدم نعمتی را که بدون هیچ منتی در اختیارم داشتم
دیدی نعمتی را که بود در اختیارم اما بی منت نمی پذیرفتم و
ندیدم تمام اون چیزهایی که مدت ها تو می دیدی و از ندیدن های من می رنجیدی و دم نمی زدی ! خب ببینم با این همه دیدن و دم نزدن جای عصبانی شدن نداره ؟! خندید و گفت : نه ! چون تو تموم اونهایی رو که گفتی ندیدی درست اما من هم ندیدم که تو نمی بینی ! اما تو دیدی تمام اون چیز هایی رو که من می دیدم و تو نمی دیدم !
آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند
بر جای بد کاری چو من ، یکدم نکوکاری کند
در نهایت بینهایت......
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شدما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود
حسن مهرویان مجلس گرچه دل می برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
آخرین سرباز رو چید و گفت : چقدر مطمئنی که این دست رو مساوی می کنی ؟!
همیشه تو زندگی لحظاتی پیش میاد که منهای برد و باخت آدم ها باید به یه حالت سومی هم فکر کنند یعنی مساوی ! همیشه آدم نباید ببازه یا همیشه ببره ! خیلی وقت ها هم پیش میاد که آدم باید تن به تساوی بده ! با اطمینان گفتم هر چی بلد نباشم بردن تو صفحه شطرنج رو خوب بلدم ! اصل سوالت رو زیر سوال می برم . من مطمئنم که مساوی نمی کنم ! مو هاش رو مرتب کرد و صفحه رو به هم زد و گفت : زمین را دوباره می چینم ! فقط نگاه می کردم ! برای خودش کامل چید و برای من یه شاه و یه وزیر و یه سرباز گذاشت . نگاهش را به نگاهم دوخت و با چشماش گفت : فقط چهار حرکت ! یکی تو سه تا من ! تا حالا اینجوریش و ندیده بودم ! بازی طبیعی نبود ! فقط نگاه می کردم.....
یک راه به هم زدن بازی بود
یک راه بهانه گیری وسط بازی بود
یک راه خندیدن به بازی پیش روم بود
یک راه کنار آمدن با اون شرایط موجود بود
یک راه گفتن کلمه تسلیم با چشمان بسته بود
یک راه فکر کردن به بردن بازی با همون یه حرکت بود و
یک راه فکر کردن به مساوی کردن بدون انجام هیچ حرکتی بود
اما تصمیم گرفتم که بازی را به گونه ای مساوی اعلام کنم که برنده بشم ! نگاهش کردم و گفتم حرکت اول از تو ! حرکت کرد ... حرکت کردم ! حرکت کرد و مات شدم ! نگاهم کرد و گفت : این بار هم باختی ! دستی به موهام کشیدم و گفتم : بازنده تو بودی ! با تعجب گفت : خوب به صفحه نگاه کن . مات شدی ! گفتم : خوب به صفحه نگاه کن . بازی طبیعی نبود که بردن من طبیعی باشه ! تو باختی چون من به تو اجازه دادم حرکت اول را انجام بدی ! پس برای اینکه ماتم کنی اجازه گرفتی ! پس بازی دست من بود نه تو !
ما را زمنع عقل مترسان و می بیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست
نزدیک به انتها.....
دیدی ای دل که دگر بار غم عشق چه کردچو بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هوشیار چه کرد
بی مقدمه من و برد جلوی آینه و چشمام و بست و گفت : چی می بینی؟!
برای توصیف هر چیزی آدم ها یا باید اون و دیده باشن یا باید خونده باشن . چیزی رو که نه دیدی و نه خوندی ، توصیف کردنش خیلی سخته . هیچ نشانه و زاویه ای تو ذهن و خیال از اون نقش نبسته که بخواهی ازش حرف بزنی ! همه چیز تاریک بود ، اما جلوی من یه آینه بود که قبل از سیاه شدن یه تصاویری رو تو اون دیده بودم. گفتم : دوست داری من چی رو برات توصیف کنم ؟ از کدوم یک از اون هایی که می بینم برات بگم ! آروم کنار گوشم گفت .....
از تصویر دلی که در آینه می بینی بگو
از تصویر ذهنی که در آینه می بینی بگو
از تصویر آینه ای که در آینه می بینی بگو
از تصویر عشقی که در آینه می بینی بگو
از تصویر احساسی که در آینه می بینی بگو
از تصویر نوا نما هایی که در آینه می بینی بگو
از تصویر خشم بی پایان که در آینه می بینی بگو
با تعجب گفتم : ولی اینها ذهنین تو آینه دیده نمی شن! گفت : کمی دقت کن شاید ببینی ! گفتم : الان نمیشه چون چشمام بسته است . همه چیز رو به رنگ سیاه می بینم . چشمام و باز کن تمام تصاویری رو که دیدم میگم ! گفت : همه رو تو آینه می بینی ؟! گفتم : من همه رو در آینه دیدم و تو همین آینه ای که جلوم گذاشتی تک تک نشونت میدم ! خیالم راحت بود از این که این بار این منم که بازی رو می برم ! چون هر چی که بگم مجبوره قبول کنه چون ذهن آزاده ! آینه هم بهانه است . یکم توش نگاه می کنم و یه مشت کلمات رو با رنگ و لعاب عاشقونه و احساسات و از اینجور حربه ها قاطی می کنم با کمترین زحمت بازی رو بینهایت به هیچ می برم ! آرام آرام دستاش و از رو چشمم برداشت و گفت :حالا بگو ! کم کم چشمام و باز کردم! حرکت دوم بینهایت ـ هیچ ، باختم ! آینه ای جلوی من نبود ! مزه تلخ باختن هنوز آزارم میداد که آرم در گوشم گفت : شاید بدون من بتونی تصویری از همه چیز هایی رو گفتم داشته باشی اما بدون آینه نمیتونی ! پس من را در آینه ببین نه آینه را در من ......!
اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد
تا انتها ......
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگوکه من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نو سفرم
نگینش را جابجا کرد و با لبخند گفت : میدونی چرا تو از من زیبنده تری ؟!
با تمام دلخوشی هایی که آدم ها به خودشون و کاراشون و متعلقات کاذبشون دارن بعضی وقت ها بعضی سوال ها پیش میاد که آدم باید خودش رو از خودش جدا کنه و از بیرون به خودش نگاه کنه تا بتونه جواب اون سوال ها رو بده ! نگاهی کرد و دوباره پرسید : میدونی چرا تو از من زیبنده تری ؟! گفتم : بخاطر اینکه خیلی صفات مثبت دارم ....
هنوز مغرور نشدم
هنوز خودخواه نشدم
هنوز قهر کردن بلد نیستم
هنوز معنای عشق رو از حفظم
هنوز عاشق بودن رو فراموش نکردم
هنوز عقل و دلم را از خاطره هام جدا نکردم و
هنوز همانی هستم که بودم و هستم و باید باشم
نگاهی کرد و سرش و برگردوند و شروع به کف زدن کرد و گفت : آفرین ! برای اولین بار خوشحال شدم از اینکه وسط خال زدم! گفتم : آموزش پذیر خوبی بودم؟ خندید و خندید و خندید و گفت : نه ، هنوز مونده ! جواب هایی رو که دادی همش درست ! اما ... اما تو از من زیبنده تری چون من نگین توام ! نه تو نگین خودت ......
ای نسیم سحری بندگی من برسان
که فراموش نکند وقت دعای سحرم
نزدیک به انتها.....
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدارکان تحمل که همه تو دیدی بر باد آمد
باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند
موسم عاشقی و کار به بنیاد آمد
هیچ اصراری ندارم ! خود دانی و ......
فقط یادم که یه بار ازم پرسید اگر بخوام این من باشم که انتخاب میکنم چی میگی ؟
گفتم وقت میخوام تا فکر کنم ! اصرار کرد که نه ، همین الان باید جواب بدی ! ایندفعه دیگه فرار کردن فایده ای نداشت یا باید جوابش رو میدادم یا باید اعلام شکست در برابرش میکردم ؛ کاری که تا حالا حتی فکرش رو هم نمی کردم.نگاهم را از نگاهش دزدیدم و رو کردم به قلبم و گفتم : بفرما ! جواب بده ....
قلبم هیچ نگفت
قلبم چیزی نداشت که بگه !
رو کردم به عقلم و گفتم : تو یه چیزی بگو ! جواب بده ....
عقلم هیچ نگفت
عقلم چیزی نداشت که بگه !
رو کردم به تجربه و گفتم : تو یه چیزی بگو! جواب بده ....
و تجربه هم هیچ نگفت
تجربه چیزی نداشت که بگه !
نگاهم را دوباره به چشمانش دوختم و گفتم : بدون دخالت قلب و عقل و تجربه بهت میگم : تو برنده شدی ، میتونی انتخاب کنی ! لبخندی زد و مکثی کرد و آرام گفت : باز من باختم .....
در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد