نزدیک به انتها.....

دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
                      مگرش هم زسر زلف تو زنجیر کنم
                                          با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
                                                                  کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم
فکر کردن به باختن در عین پیروزی مثل پات کردن تو بازی شطرنجه ! هم شیرینه هم ناباورانه !سراسر زندگی آدم ها هم مدام تواین فاز می چرخه . با باور پیروزی قدم می زنیم و مدام به « نکنه شکست بخوریم »‌ فکر می کنیم ! بازی بازی بازی .....
بازی بادل
بازی با روح
بازی با زندگی
بازی با عاشقانه
بازی با شرط عشق
بازی با نگاه عاشقانه
بازی با امروز و دیروز و فردا
بازی با جدایی ها و نرسیدن ها
بازی با قلب سپرده و از دست داده و
بازی با پیروزی و شکست و مساوی اما ....
اما بدون حریف ! یه باز ی یه نفره که همه تو اون دخیلن اما هیچکس بازی نمی کنه !‌ فقط تماشا می کنن ! فقط شاهدن و نظاره گر ! چه بیرحمانه تشویق می کنند و چه نامطمئن زمین را ترک می کنند ! و تا باد چنین بادا !
                   دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
                                                             من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم

در نیمه های راه ......

گل در بر و می در کف و معشوق به کام
                       سلطان جهانم به چنین روز غلامست
                                              در مذهب ما باده حلال است لیکن
                                                                       بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
با فکرم داشتم بازی می کردم که یه دفعه ازم پرسید : فرق بین بیابانگرد کویر نشین رو که یه لیوان آب گرمش یه روزی قدر تمام یه ملک ارزش پیدا کرد رو با پادشاه همون ملک میدونی چیه ؟ بهش خندیدم و با تمسخر گفتم : همون فرقی که بین من و تو هست . یعنی تو در من هستی و من با تو اما تو بدون من موجودیت نداری اما من بدون تو همچنان موجودیتم رو حفظ می کنم . نگاهم کرد و به آرامی گفت : نه! فرق بین بیابانگرد و پادشاه مثل فرق بین من و دلته نه فرق بین تو و من ؛‌ پس چیزی که این وسط نیست تویی چون تو نیستی .....
بیابانگرد و پادشاه هر دو هستند
بیابانگرد و پادشاه هر دو فکر میکنند
بیابانگرد و پادشاه هر دو نگاه  می کنند
بیابانگرد و پادشاه هر دو احساس می کنند
بیابانگرد و پادشاه هر دو دل بسته اند و اسیرند اما
بیابانگرد بی پادشاه میتوانست باشد و پادشاه بدون او نه
بیابانگرد در فکر زنده نگه داشتن بود و پادشاه فکر زنده ماندن
بیابانگرد نگاهش به ارزش آب بود و پادشاه به ارزش همه ملکش
بیابانگرد با آب احساس پادشاهی می کرد و پادشاه احساس ضعف و
بیابانگرد دل به گذشته و آینده اش دوخته بود و پادشاه دل به حال و آینده از دست رفته
.... پس اون چیزی که اون وسط معامله شد آب بود و ملک ، نه انسان با انسان ؛ اینجا هم همینطور . معامله بر سر دارایی کم یک هستی در برابر تمام دارایی بی انتهای هستی دیگر است . دیر بجنبی همان هستی کم را هم از دست می دهی. یعنی معامله بی معامله . یعنی باختی ؛چشماش را بست و گفت:حالا فرق بین بیابانگرد زرنگ و پادشاه بی تدبیر رو فهمیدی ؟! 
                   با محتسب عیب مگویید که او نیز
                                                           پیوسته چو ما در طلب عیش مدامست

در نیمه راه .....

ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه
                   مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه
                                         شاه خوبان و منظور گدایان شده ای
                                                                  قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه
هیچ وقت نذار دیگران بفهمن که خسته شده ای ! 
خسته شدن هزارتا مرتبه داره و هزاران هزاران دلیل ،‌ و به هزار تا عنوان هم میشه اطلاقش کرد . همیشه میگن رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود اما تا حالا ندیدم یکی برگرد بگه رهرو آن است که اینگونه یا آنگونه آهسته و پیوسته رود . پشتش هم هزار تا تفسیر میزنن که عجله کردن فایده نداره ! بیخود خسته میشی اما هیچکس این زحمت رو به خودش نمیده که برای یه بار هم که شده منصفانه ......
پای صحبت دل بنشیند
یای صحبت عقل زمان صرف کند
پای صحبت نگاه گریستن را نظاره کند
پای صحبت زمانه  صبر کردن را آموزش ببیند
پای صحبت تجربه رفتن و نرفتن را سیاه مشق کند و
پای صحبت عشق خستگی و ملامت را بادل و عقل و نگاه تجربه کند
به اینجا ها که میرسه همه سکوت می کنن و چشم ها همدیگر و نگاه می کنن ! اما در نهایت تنها چیزی که از این نگاه ها باقی می ماند همان خستگی است که همه تفسیرش را به اشتباه بازخوانی کرده اند......
                 هر کس از مهره تو به نقشی مشغول
                                                                عاقبا با همه کج باخته ای یعنی چه

در نیمه راه ....

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
                       یادگاری که در این گنبد دوار بماند
                                          داشتم دلقی و صد عیب مرا می پوشید
                                                                  خرقه رهن و می و مطرب زنار بماند
هر فکری یه صدایی داره و هر صدایی بر اساس یه متد نوشته شده نواخته میشه !
هر نوشته ای که نت داشته باشه و نظم میشه یه نوای زیبا که حبیب و محبوب ،‌ عاشق و معشوق میشن خطوط اون نت هایی که باید روش نوشته بشن ! حالا اینکه نگاه به کدوم طرفه و روح چه چیزی رو طلب می کنه بماند .اما اصل مطلب ، بودن و خواستنه چرا که یکی از نشانه های اثبات وجود روح ،‌نگاه ، نت ، نواختن ، گریستن و فکر کردن ......
اثبات این که همیشه هستی
اثبات این که میتوانی ادامه بدهی
اثبات این که هنوز خسته و درمانده نشدی
اثبات این که خستگی را برای همیشه خسته کردی
اثبات این که ساخته ای و سوخته ای اما هنوز وا نمانده ای
اثبات این که امید را از تو گرفته اند ولی هنوز ناامید از امید نشده ای و
اثبات این که نواخته ای آهنگی که نتش بر پایه روحی پر فکر و لبریزاز نگاه عاشقانه نوشته شده
که این در نیمه راه است و تازه شروعی بر بستن درهای بر روی تمام پایان ها  ، بر روی تمام سختی ها و خستگی ها !
                هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
                                                         وانکه این کار ندانست در آن کار بماند

در ادامه.....

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت 
                   دائماْ یکسان نباشد حال دوران غم مخور
                                  هان مشو نومید چون واقف نه ای از سر غیب
                                                                  باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور
بعضی وقت ها حجم معانی اون قدر تو ذهن آدم زیاد میشه که دیگه شک می کنه این مغزه تا خم رنگ رزی ؟! همه چی از همه رنگ وارد میشه و از اون طرف با یه رنگ خاصی تعبیر میشه ! و تا همیشه اون رنگ ها با معانی برای ذهن ملکه میشه .... 
قرمز میشه رنگ عشق
سبز میشه رنگ دوستی
آبی میشه رنگ نگاه و چشم
زرد میشه رنگ بی حالی و دوری
سیاه میشه رنگ جدایی و فراموشی
سفید میشه رنگ نبودن و نشدن و امیدواری
اما هنوز نفهمیدم که ذهن چه رنگی را برای دوست نداشتن و فرار کردن انتخاب می کنه ؟!‌ هنوز نفهمیدم که ذهن چه رنگی رو برای دورنگی و دورویی انتخاب می کنه ؟!‌ و خیلی چیزهای دیگه ...... 
             گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
                                                     هیچ راهی نیست کان را پایان نباشد غم مخور

در ادامه ........

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
                   گل در اندیشه که چون کند عشوه در کارش
                                     دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
                                                            خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش
دو روزه دنیا را باید گذاشت و گذشت اما نه به این آسونی ها ! 
همیشه فکر می کردم که نه گفتن آسونه و اگر کمتر از این واژه خاکستری استفاده می کنم بخاطر افه مردانگی و معرفت و اینجور چیزهاست اما داستان از اونجایی شروع شد که من موندم و دلم و جوابی که باید بهش می دادم ، اون هم سر گذشتن . باز اگر گذاشتن و گذشتن بود میشد یه کاریش کرد اما ایندفعه قصه از پایان شروع شده بود اول باید می گذشتم  و بعد .....! یه جواب بله ، نه ! یه جواب که همه در اون درگیر بودن .....
عقل درگیر حساب و کتاب
دلم  درگیر احساس و عواطف
قلبم درگیر آینده و حال و گذشته
چشم درگیر ندیدن و شمارش دیده ها
حکمم شده بود حکم میدون بازی ای که براش در مقابل تمام مهره های مقابل فقط یک شاه ، یک وزیر و یک سرباز مونده بود و نوبتش بود که حرکت هم بکنه  و فقط یک حرکت ! با این پر رویی که همش ......
عقل می گفت : باختن ضرره
دلم می گفت  : اصلا معطلش نکن
قلبم می گفت : آینده رو فراموش نکن
چشم می گفت:حالا که دیدی عمل کن
و من مانده بودم و جوابی که باید به این ها می دادم و عملی که باید خودم انجام می دادم !
               صحبت عافیتت ارچه خوش افتاد ای دل
                                                          جانب عشق عزیزست فرو مگذارش

در ادامه .......

                                                                    دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
                                                چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
                          آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هوشیار چه کرد
همیشه انتقاد کردن از چیزهایی که موجود نیست راحت تر از مسائلیه که موجودند !
داشتم فکر می کردم همیشه رو یه پاشنه چرخیدن هم بعد از یه مدت آدم رو خسته می کنه .پس بهتره تا خستگی سراغمون نیومده رویه رو عوض کنیم ! همیشه .....
                                                                                                   ثابت فکرکردن
                                                                                     ثابت نگاه کردن
                                                                    ثابت تصمیم گرفتن
                                               ثابت از همه گذشتن
                      ثابت همه رو فراخواندن ....
شاید نشانه ثبات شخصیت باشه اما هر چیزی حتی اگر در بالاترین مرحله تکامل هم باشه بالاخره نیاز به تجدید قوا و تغییر رویه داره . نمی دونم چرا ما آدم ها هر چی بزرگتر می شیم قدرت خطر کردنمون ، قدرت ریسک کردنمون ، قدرت مهیج بودنمون کمتر و کمتر میشه ؟!‌ چرا...
می ترسیم از انتخاب دوباره
              می ترسیم از تغییر نگاه هایمان
                          می ترسیم از امتحان کردن راه های جدید
                                           می ترسیم از آخرین جملاتی که یه روز اولین جملاتمان بودند
نمی دونم .... شاید این هم گوشه ای از زوایای پنهان این موجود پیچیده است که حالا حالا ها نباید روشن بشه !
           ساقیا جام میم دعه که نگارنده غیب
                                                           نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

داستانی دنباله دار ......

             در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود
                                                   کاین شاهد بازاری آن پرده نشین باشد
از نگاه ما خیلی چیزها شاید نباید اینجوری که می بینیم تموم بشه !
از نگاه ما خیلی چیزها شاید نباید اینجوری که ما می شنویم روایت بشه !
از نگاه ما خیلی چیزها شاید نباید اینجوری که ما می نویسیم نوشته بشن !
اما چه کنیم که خیلی چیزها رو نمیشه تغییر داد ، خیلی حرف ها رو نمیشه زد ،‌ خیلی نوشته ها رو نمیشه ننوشت و خیلی راه ها رو نمیشه نرفت ....! بعضی مواقع آدم ها اونقدر پیچیده میشن که با هیچ ترفندی نمیشه این پیچیدگی رو رفع کرد . یکی از این پیچیدگی ها عاقلانه عشق ورزیدنه که انصافاْ تا حالا نمونش رو ندیده بودم ! نمونه ای که برای یک عمر کافیه تا آدم ها رو بازی بده !‌و چه بازی زیبا و سختیه ! ....... خیلی سخت !‌ 
               جام می و خون دل هر یک به کسی دادند
                                                                     در دایره قسمت اوضاع چنین باشد

باشکوه تر از زندگی ......

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
                             مهر ورزی تو با ما شهره آفاق بود
                                                یاد باد آن صحبت شبها که با نوشین لبان 
                                                                 بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق است
و فردایی نامطمئن اما بهتر شاید بیاید ......
میشه دوری ها از جدایی ها سخت تره ! همیشه دیده نشدن ها از نبودن ها و ندیدن ها سخت تره .....!
شاید یه دلیلش یاد گرفتن قصه هایی که تا حالا بلد نبودیم
شاید یه دلیلش یاد گرفتن سلام هایی که تا حالا نمی دونستیم
شاید یه دلیلش یاد گرفتن چجوری نگاه کردن دوباره به بودن و باورهاست
                    اما دست آخر تنها می دونم که هیچ دلیلی بدون دلیل نیست !
       سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
                                                            ما به او محتاج بودیم و او به ما مشتاق

تولدی دوباره .......

        الا یا ایها الساقی ادر کاساْ ونا ولها 
                                             که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
در این دوران که همه بایکبار رفتن فراموش می شوند تنها چیزی که از دوران می ماند یک جمله تسلی بخش است ....
                               در این زمان باش و دل به زمان نبند
رفتن همیشه از روی اختیار نیست اما اجباری اختیار گونه در پی دارد که نمی توان دست رد بر سینه اش زد !‌ چقدر سخت است از زمان گذشته به حال آمدن و از حال به سوی آینده سفر کردن و چه سخت تر است در زمان حال بودن و به آینده نگریستن اما یارای پریدن نباشد !
یکبار برای همیشه و همیشه برای یکبار .... دیدن و شنیدن و به خاطر سپردن !
یکبار برای همیشه و همیشه برای یکبار .... بودن و شدن و گشتن و از باد رفتن ها !
ولی همیشه شیرین ترین خاطرات خاطره بازگشت است ؛ آزاد و پیروز و سربلند !
راستی از همه عزیزانی که پیام گذاشتن سپاسگذارم و از اینکه نتوانستم پیامتان را پاسخ بگویم شرمنده ! در اسرع وقت جبران می شه ! و برای همیشه .....
                            تا یار که را خواهد و میلش به که  باشد