خودنویس

... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....

خودنویس

... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....

۱۰۰۱شب ـ ۳۶

چه نسبت است به رندی ، صلاح و تقوا را 
                         سمع وعظ کجا ، نغمه رباب کجا
                                     ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد 
                                                           چراغ مرده کجا ، شمع آفتاب کجا

فاصله گرفت و پرسید : حد و مرز دنیات کجاست ؟

اگر زندگی یه مبارزه باشه و اگر قرار باشه که مبارزان اون ما باشیم باید بدونیم که هر مبارزه ای یه طرف پیروز داره و یه طرف شکست خورده .مهم اینکه ظرفیت داشته باشیم که اگر بردیم یا باختیم سرمون و بالا بگیریم و به همه نگاه کنیم! کمی شن های زیر پام و جابجا کردم و گفتم : تا منظورت کدوم دنیا باشه؟!نگاهی بهم کرد و گفت : همین دنیایی که توش زندگی می کنی ! به طرف ساحل برگشتم و گفتم:برای چی این سوال و پرسیدی؟ نسیم ملایم دریا فاصله ای میان سوالم و جوابش انداخت و گفت : میخوام بدونم کجای دنیای تو هستم همین .....

اشکم ولی بپای عزیزان  چکیده ام 
               خارم ولی به سایه  گل آرمیده ام 
                     با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهارعشق 
                           همچون کوهی سر به گریبان کشیده ام 
                                      چون خاک  در هوای  تو  از  پا افتاده ام 
                                              چون  اشک در قفای تو با سر دویده ام

ادامه داد : میخوام بدونم دنیای من با دنیای تو چقدر فاصله داره ؟! چقدر شبیه به هم هستیم ؟! یا اینکه اصلا د رجنگ با همدیگه هستیم یا شاید هم ....

                                               من جلوه شباب ندیدم به عمرخویش 
                                        از دیگران  حدیث  جوانی  شنیده ام 
                              از جام  عافیت  می نابی  نخورده ام 
                      وز شاخ  آرزو گل عیشی  نچیده ام 
              موی  سپید را  فلکم  رایگان  نداد 
این رشته را به نقد جوانی خریده ام

که حرفش و قطع کردم و گفتم : وسعت دنیای من یه زمانی به اندازه چند تا کلمه بی حساب بود؛یه زمانی هم به اندازه چند تا سطر نامنظم شد و یه چند وقت پیش هم به اندازه وسعت این دریا به همین آرامی و بی انتهایی .... که حرفم و قطع کرد و لبخند آرامی زد و در حالی که خیلی مطمئن از من و دریا دور می شد گفت: پس دنیای ما با هم خیلی متفاوته خیلی! بدون این که برگردم پیش خودم گفتم : اما الان فهمیدم که چقدر دنیام کوچیکه.....

پیش از آن کاین سقف سبز و مینا برکشند
                                               منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود