من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف ها می کنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
گفت : تو توی چه زمانی معمولا زندگی میکنی؟
گفتم : زمان حال!
گفت : ضرر می کنی!
گفتم: چرا؟
گفت : سود توی زندگی در آینده است!
گفتم : اشتباه می کنی!
گفت : یه نگاه به خودم و خودت بکن!
گفتم: که چی ؟
گفت: من از تو خیلی جلوترم!
گفتم : رو چه حسابی؟
گفت : رو حساب فاصله!
گفتم: آینده یعنی این ؟
گفت : یعنی غیر از این؟
گفتم : آره !
گفت : چطور؟!
گفتم : مطمئن باش سود من بیشتر از تو هستش!
گفت : یعنی چی ؟
گفتم : یادت باش آینده تو گذشته منه!!
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم