در نظر بازی ما ، بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم ، دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
شاید زندگی یعنی صبر اما نه به اندازه وسعت صبر!
پرده رو کنار زدم و گفتم : تا کی زندگی باید تولد دوباره خاطره های مرده و نیمه جونی باشه که هزاران هزار بار اتفاق افتادن ؟! پرده رو از رو صورتم کنارتر زد و گفت : تا وقتی که دنیا ادامه داشته باشه! شاید تا همیشه شاید هم ..... که حرفش و قطع کردم و گفتم : این جبره تا اختیار؟! تا اونجا که من می دونم این اختیار نیست ! اصلا شاید یکی نخواد خاطراتش و ایام به یادش بیارن این جبره مطلقه!پرده رو از جلوی صورتم کنارتر زد و گفت : شاید خیلی تند میری ! نمی خواهی یه کمی آروم تر با این زمونه راه بیایی ! پرده و رها کرد و رفت سمت پنجره و ادامه داد: ببینم اگر بفهمی که اشتباه کردی به همین تندی از زمونه عذر خواهی می کنی؟! اشتباه نمی کردم مطمئن بودم .پرده و کنار زدم و رفتم سمتش و گفتم : مگه زمونه وقتی می فهمه که درباره آدم ها اشتباه کرده میاد ازشون عذرخواهی کنه ؟! نه هیچ وقت نمیاد هیچ وقت .......
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست
می‌رفت خیال تو زچشم من و می‌گفت
هیهات از این گوشه که معمور نماندست
ازش فاصله گرفتم و گفتم : مگه وقتی زمانه یادآور خاطرات تلخ آدم ها میشه ازشون اجازه می گیره ؟! مگه وقتی میخواد او نها رو به دنیای سیاه تجربیات تلخ دیگران وارد کنه اجازه می گیره ؟۱ یا وقتی که اون ها رو تو ایام بی کسی تنها می ذاره و میره و هر وقت که دلش میخواد برمیگرده عذر خواهی می کنه........
وصل تو اجل را ز سرم دور همی‌داشت
از دولت هجر تو کنون دور نماندست
نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید
دور از رخت این خسته رنجور نماندست
صبر است مرا چاره هجران تو لیکن
چون صبر توان کرد که مقدور نماندست
برگشت و نگاهش و به نگاهم گره زد و گفت : با زمانه ات چیکار کردی که اینقدر ازش شاکی شدی؟! گفتم : دست نگه دار ! سنگ خودم و به سینه نمی زنم این حرف ها حرف های همه آدم هاست! اگر نخوان زمانه یادآور خاطراتشون باشه باید کی و ببینن؟! اومد جلوتر و گفت تو با زمان زندگی می کنی یا زمان با تو؟! گفتم : که چی! ادامه داد: اگر تو با زمان زندگی می کنی پس همیشه برده ی زمانی اگر زمان با تو زندگی می کنی همیشه محتاج وجودشی تا معنا بشی ! تو که بدون زمان نمی تونی زندگی کنی چرا ازش می خواهی فاصله بگیری؟! نمی دونم راست می گفت یا نه اما شاید درست می گفت . از کنارم رد شد و آروم در گوشم گفت : سعی کن همیشه یادت باشه یاد و خاطره من و تو ذهنت مدیون همین زمان هستی!پس هیچ وقت نمی تونی فراموش کنی! نمی دونم اما شاید هم اشتباه می کرد.......
قیل و قال مدرسه ، حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
یاد باد آن صحبت شب ها که با زلف توام
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
همیشه فکر می کردم زندگی یعنی بودن در این دنیا!
روبروی آینه ایستادم و پرسیدم: فکر می کنی دنیا رو خوب می شناسی؟! دستش رو روی شونم گذاشتم و با لحن همیشگیش گفت : سوالت خیلی واضح نیست ! اصلا معنا نداره ! بشناسم یا نشناسم چه فرقی به حال تو می کنه؟! دستم و رو آینه کشیدم و گفتم : برای تو شاید خیلی فرق نکنه اما برای من جواب به این سوال می تونه یه شروع جدید یا یه خاتمه برای همیشه باشه ! جواب تو به این سوال می تونه برای من به معنای بودن با تو یا نبودن با تو باشه پس خوب فکر بعد جواب بده ! یه جواب روشن و واضح .....
یک بحرسرشک بودم و عمری سوز
افسرده و پیر می شدم روز به روز
با خیل عاشقان چو همرزم شدم
سوزم:همه ساز گشت و شامم همه روز
دستش و کشید و عقب رفت .برگشتم و با نگاهی سرشار از غرور اما با تامل بهش گفتم : فقط قبل از اینکه جواب بدی این و بدون من تو مرحله انتخابم دوست دارم نه آرزوم که اشتباه جواب بدی تا من راحت تر انتخاب کنم.
آمد ، به طعنه کرد سلامی و گفت : مرد
گفتم : که ؟ گفت:آنکه دلت را به من سپرد
وانگه گشود سینه و دیدم که اشک عجز
فانوس عشق من،به کف نور، می سپرد
با آینه تکیه دادم و گفتم منتظرم ! بگو. چشمهاش پر اشک نبود حتی بغض هم نکرد حتی متعجب هم نبود! نگاهی به سقف کرد و آه کوتاهی کشید و گفت: برای اولین بار شاید تو تمام عمرم میخوام آرزوی یه نفر برآورده کنم شاید بعدها به خودت افتخار کنی که اولین و تنها آدمی بودی که در مقابل من آرزوت برآورده شد! به طرف در رفت و بازش کرد و تو پاشنه در ایستاد و برگشت به طرفم و با لحن ملایم همیشگیش گفت: نیاز نیست من دنیا رو بشناسم ! در حالی که در و پشت سرش می بست گفت : چون دنیا خوب من و می شناسه..........
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش