گفت : نشد ؟
گفتم : میشه !
گفت : نشد که بشه ؟
گفتم : اگه می شد چی میشد !
غافل از اینکه " هر چه که باید بشه ،می شه "!
بعضی مواقع در مسیر زندگی های کوتاه و بلندی که می بینیم بعضی نکته ها بیشتر از بقیه ذهن آدم و با خودش درگیر می کنه و این شدت درگیری تا حدی می شه که تا مدت جزء لاینفک مشغله های ذهنی میشه .
بعضی مواقع هم هست که در همین مسیر نکاتی پیش میاد که نه ذهن و درگیر می کنه نه مشغله میشه اما کم کم حیات آدم و تو دستش می گیره .
چند روز پیش داشتم فکر می کردم آیا این مشغله ها و درگیری ها ، دغدغه هم میشه یا نه در حد همین نکات باقی می مونه ؟!
دعایی که در سال جدید دوست دارم :
خدایا تو خود می دانی که چه می خواهم ،
خدایا تو خود می دانی که برای چه زمانی می خواهم ،
خدایا تو خود می دانی که چرا می خواهم ،
و خدایا تو خودمی دانی که در کنار چه کسانی می خواهم ،
خدایا آنچه را که خودمی دانی برآورده نما
آمین
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
گر چه راهی است پر از بیم ز ما تا بردوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
همیشه از خودم می پرسیدم دنیا چقدر بزرگه ؟!
حالا فهمیدم که اساسا سوالم اشتباه بوده.
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر ست
حیف باشد که زکار همه غافل باشی
پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهر ورزی تو با ما شهره آفاق بود
حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
خیلی ساده بود و بی خیال .لیوان آب و برداشت و بدون مقدمه ریختش روی فرش و با لبخند گفت : اینقدر به این گل های قالی آب می دم تا .....
حرفش و قطع کردم و گفتم : بی خیال . نقل همن مثل معروفه .از اون حرف های روانشناسی که می زنن نه بابا یه دریاچه آب هم که به این گل ها بدی .....
حرفم و قطع کرد و گفت : شاید بزرگ نشن اما می پوسن . من هم همین و می خوام !
خندیدم و گفتم : حیف این قالی نیست که بپوسه ؟!
لیوان و برگردوند و گفت : یادت باشه قالی های ماشینی و برای خراب شدن و پوسیدن می سازن نه برای ماندن و جاودانه شدن !
رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دست ساقی سیمین ساق بود
مقام امن و می بیغش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق
جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است
هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق
همیشه می دونستم که مرغ همسایه مون غاز نیست اما هیچ وقت به این موضوع یقین نداشتم تا اینکه شدم همسایه خودم اون وقت بهش ایمان آوردم .
رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهر آشوب
چنان بردند صبر از دل چون ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
گفت : چقدر قبولت دارن ؟!
گفتم : راجع به چی ؟!
گفت : خودت و چقدر قبول دارن؟!
گفتم : ( مثلا اومدم افه شکسته نفسی بگذارم گفتم :) خب بالاخره هر آدمی را بقیه یه حدی قبول دارن !
گفت : جواب من و بده .تو رو چقدر قبول دارن ؟!
گفتم : خب زیاد .من و زیاد قبول دارن !
خندید و گفت : چقدر قبولت ندارن ؟!
با مکث گفتم : وقتی آدم و خیلی قبول دارن یعنی کم هستن کسایی که آدم و قبول ندارن .
زد روی شونم و گفت : پس خیلی آدم متعادلی نیستی !
دستش و انداختم و گفتم : حالت خوبه تعادل یعنی این که آدم و زیاد قبول داشته باشن .
دستم و گذاشت روی شونه اش و گفت : تعادل یعنی این که بتونی بین اونایی که فکر می کنی قبولت ارن با اونایی که واقعا قبولت دارن تو ذهنت تعادل برقرار کنی .
مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
که به پیمانه کشی شهره شدم از روز الست
تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت
به مردمی نه بفرمان چنان بدان که تو دانی
بگو که جان عزیزم ز دست رفت خدا را
ز لعل روح فزایش ببخش آنکه تو دانی
پرسید : می دونی دنیا چند بخشه ؟!
گفتم : آره دو بخشه دن یا.
گفت : با دستت نشون می دی ؟!
دست چپم و تیغه کردم و گفتم دن ُو بعدش دست راستم و تیغه کردم و گفتم یا!
کف دو تا دستم و به هم چسبوند و محکم فشار داد و گفت حالا می تونی بهم نشون بدی چند بخشه ؟!
عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم
همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد
حباب وار براندازم از نشاط کلاه
اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد
دیروز داشتم با خودم فکر می کردم چرا ریتم مغز ما مثل ریتم قلبمون نیست؟!
خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز
کز این شکار فراوان به دام ما افتد
یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود
همیشه فاصله میان د و س ت د ا ش ت ن ها اینقدر زیاد نیست . الان بیشتر از هر زمانی نزدیک نزدیک شده !
دل چو از پیر خرد نقل معانی می کرد
عشق می گفت به شرح آن چه بر او مشکل بود