هر آنکه روی چو ماهت به چشم بد بیند
برآتش تو بجز چشم او سپند مباد
پنجره رو باز کرد و گفت : خودت تو زندگیت چقدر نقش داشتی؟!
وقتی که صفحه های زندگی آدم ها رو ورق می زنی و بی توجه از کنار کلمات و نگاه ها بدون آنکه مرورگر داستان پشت سرشون باشی فکر میکنی خب نوشتن اینهمه کلمه تو دفترچه خاطرات عمر آدم ها کار چندان سختی هم نیست ! توجه خاصی نکردم و با بی اعتنایی گفتم: همه زندگیم خودمم و همه نقش ها جز به خودم به کس دیگه ای ختم نمیشه! پشت به پنجره ایستاد و گفت : تو زندگی من چقدر نقش داری؟! به دیوار تکیه دادم و گفتم : همون نقشی که این دیوار الان برای من داره یعنی یه تکیه گاه مطمئن! لبخند تلخی زد و گفت : تو زندگی دیگران چقدر نقش داری؟! نگاهی به دوروبرم کردم و گفتم : برای دیگران نقش اون یکی دیوار و دارم که اگر نباشه سقف معنا پیدا نمیکنه ! سرش و تکون داد وگفت .......
زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست
تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست
چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش
زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست
نگاهی بهش کردم وگفتم :فکر نکنم اون قدر که میگی موضوع جدی باشه! بلند شدم و روبروش ایستاد و ادامه دادم: می تونستی نپرسی . می تونستی نشنوی اما وقتی خواستی بپرسی و ایستادی که بشنوی دیگه نباید طعنه بزنی ! هر آدمی از خودش یه تعریفی داره .......
هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگو
کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست
بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بود
خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست
صاحب دیوان ما گویی نمی‌داند حساب
کاندر این دفتر نشان عاشقی را راه نیست
بنده پیر خراباتم که لطفش دایم است
ورنه لطف شیخ و زاهدگاه هست و گاه نیست
من خودم و اینطوری تعریف میکنم! اومد نزدیکم و گفت: نقش تو تو زندگی خودت به خودت مربوط میشه راست میگی کسی نباید دخالت کنه اما نقشت برای من دیگه به تو مربوط نمیشه به تعریف من از تو برمی گرده و اینکه چه اجازه ای بهت بدم و اما نقشت برای دیگران که من جزء اون دیگران هم هستم به نگاه دیگران و حوصلشون برمیگرده ... حرفش و قطع کردم و گفتم : تند نرو امکان داره همیشه هم اینجوری ... که آروم اومد نزدیک تر و حرفم و قطع کرد و گفت : تویی که از سه تا نقش دوتاش دست خودت نیست چطوری میخوای دیوارای یه سقفی باشی که همه باید مجبور شن کفش باشن! خیلی خودخواهی میخواد ! پس تو شریک نمی خوای یه کف برای ایستادن دیوارهات میخوای! نمی دونم راست میگفت یا نه! اما فهمیدم که بالاخره گفت اون چیزی رو که برای شنیدنش آمادگی نداشتم!
من ار بر صدر ننشینم ز عالی مشربیست
عاشق درد کش اندر بند مال و جاه نیست
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبارا
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
ساعتش و باز کرد و گفت : بدترین لحظه عمرت کی بوده؟!
زمان همیشه بازیچه دست انسان هایی بوده که خودشون رو به بیشترین قیمت هم به حوادث روزگار نفروختن و در مقابل انسان هایی هم بودن که به کمترین قیمت خودشون و به زمان فروختن اما این یه اصل و عوض نمی کنه و اونهم این که هر دودسته لحظات خوب و بد زیاد داشتن ! نگاهی به ساعت روی دیوار کردم و گفتم : زمانی که می دونستم توی اون چه اتفاقی افتاده اما ناچار بودم درش قرار بگیرم! نگاهی از سر تعجب کرد و گفت : مثل....؟! نمی دونم دوست داشت چه جوابی رو بشنوه اما برام مهم نبود چون از بین هزاران سوالی که جواب نداده بودم پاسخ این یکی رو خوب می دونستم برای همین به نگاهش خیره شدم و گفتم : مثل زمانی که یه مرد گریه می کنه! مثل یه زمانی که مجبور میشی گریه یه مرد و ببینی.......
هوا چکیده‌ی نورست در شب مهتاب
ستاره خنده حورست در شب مهتاب
سپهر جام بلوری است پر می روشن
زمین قلمرو نورست در شب مهتاب
بغیر باده‌ی روشن، نظر به هر چه کنی
غبار چشم شعورست در شب مهتاب
براق راهروان است روشنایی راه
سفر زخویش ضروریست در شب مهتاب
ساعتش و دوباره به دستش بست و گفت: ولی به نظرم شاید خیلی هم زمان بدی نباشه! بالاخره همه چیز توی این دنیا نباید عادی و باب میل باشه خیلی وقت ها هم باید ببینی تا باور کنی همه چیز خوب نیست! این رسم زمانه است چه یخواهی چه نخواهی.....
دیوانه‌ی خموش به عاقل برابرست
دریای آرمیده به ساحل برابرست
در وصل و هجر، سوختگان گریه می‌کنند
از بهر شمع، خلوت و محفل برابرست
دست از طلب مدار که دارد طریق عشق
از پافتادنی که به منزل برابرست
گردی که خیزد از قدم رهروان عشق
با سرمه‌ی سیاهی منزل برابرست
می دونستم ولی مطمئن شدم که اون جوابی رو که دوست داشته بهش ندادم! رفتم کنارش و ساعتش و از دستش باز کردم و گرفتم جلوی چشماش و آروم گفتم: می دونی سخت تر از لحظه دیدم گریه یه مرد چه لحظه ایه؟! ساعت و گرفت و گفت : وقتی که خودت عمدا گریه یه مرد و دربیاری! تا بعدا ادعا کنی که من هم لحظه بد داشتم! چند قدم رفتم عقب و گفتم : نه ! سخت تر از اون لحظه زمانیه که گریه یه مرد ببینی اما در تنهایی و خلوتی که تنها محرم اسرارش تاریکیه و هزاران حرف نگفته! سرش و تکون داد و گفت : نه! لحظه بد زمانیه که یه مرد بفهمه دلش شکسته اون هم فقط به خاطر سرگرمی دیگران و بدتر از اون لحظه زمانیه که تو مجبور باشی شکسته شدنش و ببینی اما نتونی براش کاری بکنی.....! راست می گفت . تازه یادم اومد!
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی
بیاد دار جهان باده پیما را