دل در گرو .....

از لعل تو گریابم انگشتری زنهار
                     صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد
                                         غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل
                                                               شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد
دستی به ابروهاش کشید و پرسید: بزرگترین ریسک زندگیت چی بوده ؟!
تو زندگی یه سری موقعیت ها پیش میاد که همه اسمش و میذارن ریسک. هر کسی هم تواین دنیا اگر بپرسی خودش و برزک ریسک کننده قرن میدونه ! دستی به پیشونیم کشیدم و گفتم : پس نمی دونی ! من نه اینکه آخر ریسک اما دیگه حداقل یکی مونده به آخرشم! خندید و گفت : شوخی رو بی خیال شو ، بزرگترین ریسک زندگیت چی بوده ؟! قضیه رو جدی برگزار کرد.نشستم روبروش و گفتم : میدونی از نظر من بزرگترین ریسک تو زندگی هر آدمی شرط بستن رو زندگیش برای رسیدن به هدفی خاصه! دستاش و گرفتم تو دستم و ادامه دادم : نه من که همه بزرگترین ریسک تو زندگیشون شاید همین باشه ! چون اگر آدم ببازه دیگه نیست که بخواد جبران کنه ! فقط همین قدر بهت بگم که بدون عشق هیچ ریسکی متولد نمیشه ...
عشق  هرجا  رو کند   آنجا  خوش  است 
              گر  به دریا   افکند دریا  خوش  است 
                        گر بسوزاند   در آتش  دلکش  است
                                   ای خوشا آن دل که در این  آتش  است 
                                                      تا بینی   عشق   را  آیینه وار 
                                                               آتشی  از  جان  خاموشت  برآر
                                                                        هر  چه می خواهی   به دنیا  نگر
نگاهی بهم انداخت و گفت : یعنی برزگترین ریسک تو ریسک روی زندگیت بوده!؟دستش و رها کردم و گفتم : خب آره ! چطور مگه ؟! نگاه معنا داری کرد و گفت : پس هنوز هیچ ریسکی تو زندگیت نکردی ، همیشه زندگی بزرگترین مخلوق نیست .....
                                                                       دشمنی  از  خود  نداری  سخت تر
                                                               عشق پیروزت  کند  بر  خویشتن 
                                                  عشق  آتش  می زند  در ما و من 
                                      عشق را دریاب  و  خود  را واگذار 
                           تا بیابی   جان  نو   خورشیدوار 
          عشق هستی زا  و  روح افزا بود 
هر چه  فرمان  می دهد  زیبا  بود
و ادامه داد: میدونی مرکز ثقل این زندگی که تو ازش دم میزنی چیه ؟!‌ کلافه شده بودم. خیلی نمی فهمیدم چی میخواد بگه! سرم و تکون دادم و گفتم : نه ! دستش و گذاشت رو قلبم و گفت : پس بهتره بدونی مرکز ثقل زندگی تو پشت این دیواره های ناپیداست ! اگر تو بزرگترین ریسکت تو عمرت رو زندگیت بوده پس بهتره بدونی که هنوز اهل ریسک نیستی ! چون من رو مرکز ثقل زندگیم دارم ریسک می کنم! پس هنوز مونده تا خودت و وارد بازی بکنی ....
       هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز
                                                     نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

با تو یکدم .....

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
                      کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
                                         هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است
                                                                  این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
کتاب و بست و ادامه داد: تا حالا چند بار یه تصمیم برای همیشه گرفتی ؟!
همیشه تو زندگی آدما لحظه هایی پیش میاد که باید یه تصمیم خاص بگیرن که امکان داره این تصمیم برای همیشه عمرشون و زندگیشون باشه ، برو برگرد هم نداره! همینطور که آب و می خوردم از ته ذره بینی لیوان نگاهی بهش کردم و گفتم : منظورت چیه ! کتاب وکنار گذاشت و گفت : منظورم و خوب فهمیدی ! راست می گفت این کلک منظورت چیه دیگه قدیمی شده بود .لیوان و کنار گذاشتم و گفتم : تصمیم که زیاد گرفتم اما اینکه چند تاش یه بار برای همیشه بوده باید بگم که... ؛ نه نتونستم بگم چون جرات گفتنش و نداشتم ! من فقط دو بار از این تصمیم ها گرفتم یه بارش و می دونست اما این یکی رو نه! حرفم و خوردم و با لیوان بازی کردم و در حالی که به چشماش خیره شده بودم آرام گفتم ......
                                                                           تو را خبر  ز دل  بی قرار  باید و نیست
                                                             غم تو هست  ولی  غمگسار باید و نیست
                                                        اسیر  گریه ی  بی اختیار  خویشتنم
                                         فغان  که در  کف من اختیار باید و نیست
                       چو  شام  غم  دلم  اندوهگین نباید  و هست
               چو  صبحدم  نفسم  بی غبار  باید و نیست
          مرا  ز باده  نوشین  نمی گشاید  دل 
که می بگرمی آغوش یار باید و نیست
بدون اینکه بذارم حرفی بزنه ادامه دادم : خیلی تصمیم ها هست که بهش میگن حرف های مگو ! بیا و لطفی کن خودت بفهم ! برای من گفتنش سخته ! خیلی ! نگاهی بهم کرد و در حالی که میشد خیس شدن چشم هاش و حس کرد آرام کتاب و برداشت و گفت .......
درون  آتش  از آنم  که  آتشین  گل من
     مرا چو  پاره ی دل  در کنار  باید  و نیست
             به سرد مهری باد  خزان  نباید  و هست
                   به  فیض  بخشی  از ابر بهار  باید و نیست
                            چگونه لاف محبت زنی ؟ که  از غم  عشق
                                       ترا چو  لاله  دلی  داغدار  باید  و نیست
                                                  کجا  به  صحبت  پاکان رسی ؟  که  دیده تو 
                                                             بسان  شبنم  گل  اشکبار  باید  و نیست
و ادامه داد: خیلی ناگفته ها اگر نگفته بمونن بهتره چون هر حرف نزده ای رو میشه همیشه زد اما وقتی حرف و زدی دیگه نمیشه جمعش کرد! نگاهی بهش کردم و پرسیدم : این از من ، اما نگفتی تو چند بار از این تصمیم ها گرفتی ؟! در حالی که کتاب رو  بی هدف ورق می زد به چشمام خیره شد و گفت : من تا حالا یه بار از این تصمیم ها گرفتم ! لبخند ملایمی زدم و گقتم : و اون یه بار کی بوده! با لخند آرامی جملم و همراهی کرد و گفت : همین الان.......
                در خم زلف تو آویخت دل از چاه ز نخ
                                                            آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد

دل بسیار گرفت .....

   گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد
                            گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید
                                                گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت
                                                                          گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید
زیر لب زمزمه کرد : میدونی مهمترین راز زندگی من چیه ؟!
آدم ها تو این دنیا بخوان و نخوان باید یه رازی داشته باشن که نه کسی می دونه و نه کسی بتونه از اون سر در بیاره تا عنوان عجایب خلقت بودن رو بتونه همیشه حفظ کنه! نگاهی بهش کردم ، حقیقتا نمی دونستم چیه برای همین برای اینکه از سر خودم باز کنم دست به دامن توجیهات فلسفی شدم و گفتم : خب اگر قرار باشه من بدونم که دیگه اون راز نیست ! خندید و گفت : پس یعنی تو نمی خوای بدونی ؟!‌ راستش خیلی دلم میخواست اما ... لیوان آب و رو شیشه میز دور خودش چرخوندم و گفتم : دونستن یا ندونستن من میتونه به معنای مرتبط بودن یا نبودن من با راز تو باشه ، با این حساب پس تو هم میخوای بدونی که مهمترین راز من  چیه ، درسته ؟! موهاش و مرتب کرد و گفت : دقیقا! حالا برابر بودیم هم در دونستن هم در ندونستن ، رو کردم به در و شمرده شمرده گفتم ....
باده ای هست و پناهی و شبی شسته و پاک 
          جرعه ها نوشم و ته جرعه فشانم بر خاک 
                   نم نمک زمزمه واری ، دهش اندوه و ملال 
                             می زنم  در غزلی باده صفت آتشناک 
                                    بوی آن گمشده گل را از چه گلبن خواهم ؟
                                             که چو باد از همه سو می دوم و گمراهم 
                                                       همه سر چشمم  و از دیدن  او محرومم 
                                                               همه تن خواهش و از عشق دلم کوتاهم....
نفس عمیقی کشیدم و ادامه دادم: سخت که آدم راز دلش و بی بهانه و بی مقدمه خرج کنه! اما این و خوب می دونم که هیچ رازی تا ابد ناگفته نخواهد ماند! سری تکون داد و با صدایی آرام اما لبریز از حرف های ناگفته آرام آرام گفت : 
                                                                 باده کم کم دهدم شور و شراری که مپرس 
                                                          بزدم ، افتان خیزان ، به دیاری که مپرس 
                                                گوید آهسته به گوشم سخنانی که مگوی 
                                        پیش چشم آوردم باغ و بهاری که مپرس
                                 آتشین بال و پر و دوزخی و نامه سیاه 
                       جهد از دام دلم صد گله عفریته ی آه 
             بسته بین من و آن آرزوی گمشده ام 
 پل لرزنده ای از حسرت و اندوه نگاه 
و ادامه داد: هیچ رازی تا ابد ناگفته نمی مونه اما میدونی چقدر طول می کشه تا حرف های نگفته ای که گفته میشن تو ذهن آدم ها خودشون و جا کنن؟! نمی دونستم یا نمی تونستم جوابش رو بدم ! تجربه نکرده بودم ، برگشتم به طرفش و گفتم : نمی دونم چقدر طول می کشه! لیوان آب و برداشت و گرفت تو دستش و گفت : من می گم ، تو هم بگو ! اما با هم ! بعد می شینیم ببینیم چقدر طول میکشه این راز ناگفته در ذهنمون اثر کنه! یه نوع هیجان توام با دلهره بود! اگر راز ها یکی نباشه چی !؟ اگر نتونیم به خاطر بسپاریم چی؟! اما چاره ای نبود! موافقت کردم .سه دو یک باهم میگیم ! همزمان! بزرگترین راز من .... دنیای توست ...!
              گرچه راهی است پر از بیم ز ما تا بر دوست
                                                     رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند
                   به جای بدکاری چو من یکدم نکوکاری کند
                                         اول به بانگ نای و نی آرد به دل پیغام وی 
                                                                وانگه به پیمانه می با من وفاداری کند
ساده تر از همیشه نگاهی کرد و پرسید: میتونی عشق تهی رو برام معنا کنی ؟!
خیلی وقت ها ذهن آدم ها به حدی میرسه که دیگه تعاریف و عبارات روزمره ارضاشون نمی کنه! باید تو یه سطح بالاتری فکر کنن تا بتونن به حیات ادامه بدن! آهنگ و عوض کردم و در حالیه زیر لب زمزمه میکردم بلند گفتم : حالا چرا عشق حالا چرا تهی ؟!‌ اینهمه عبارت معنا نشه همه رو رها کردی به این یکی گیر دادی! لیوان آب و تو دستش چرخوند و گفت :میتونی عشق تهی رو برام معنا کنی !؟ خیر، باید معنا میکردم چیزی رو که شاید تا اون لحظه هیچ اعتقادی بهش نداشتم ؛ واژه ای رو که تا اون لحظه هیچ تعلق خاطری بهش نداشتم! آلبوم ذهنم و ورق میزدوم اما چیزی پیدا نمی کردم! مدتی خیره به چشماش موندم و آروم گفتم .....
                                                                        گفتم که بیا کنون  که من مستم،مست 
                                                                  ای همتای دل شوریده دل مست پرست 
                                                            گفتا که تو باده خوردی و مست شدی 
                                                     من مست باده می خواهم ، پست 
                                             یک شاخه  ، زار و غمناک،شکست 
                                     آهسته فروفتاد و بر خاک نشست 
                     آن شاخه خشک،عشق من بود که مرد 
        وان خاک، دلم که صدایی از عشق نیست  
جز مسخره نیست،عشق تا بوده و هست 
عشق تهی همون عشق مرده ای که شاید سال ها دنبالش می گشتیم ! غیر از اینه؟! تیله های براق و غلطون از چشماش آروم آروم پایین اومدن و کویر صورتش و نمناک کردن! آروم با صدایی شکسته از بغض اومد جلو و گفت .....
با مسخرگی،جهانی انداخته دست 
           ایکاش که در دل طبیعت می مرد 
                     این طفل حرامزاده ، از روز الست 
                              صد بار شدم عاشق و مردم صد بار 
                                           تابوت خودم به گور بردم صد بار 
                                                  من غره از اینکه صد نفر گول زدم 
                                                       دل غافل از آنکه،‌گول خوردم صد بار 
                                                           افسوس  که گشت زیر و رو خانه من 
                                                                     مرگ آمد و پر گشود در لانه ی من 
                                                                              من مردم و زنده افسانه عشق
                                                                                  تا زنده نگاهدارد افسانه من
فقط این و بدون که باید گذاشت و گذشت ؛ عشق تهی اوج نگاه به آینده است ! خلا ء اما نه در این وادی که هر چه بگوییم تهی خواهد شد! عشق هم یکی از هزاران واژه نانوشته اما گفته شده! شک داری! ؟ نمی دونستم شک داشتم اما برای چی نمی دونستم ! سرم و انداختم پایین و گفتم : شاید عشق تهی همون عشق عاقل باشه که حسابش حساب سود و زیان نه صفا و دلگرمی! نمی دونم شاید تعریفم از عشق تهی همین باشه .....
             با چشم پر نیرنگ او صدر مکن آهنگ او
                                                    کان طره ی شبرنگ او بسیار طراری کند

پیش از قبل ......

می خواه و گل افشان کن از دهر می جویی
                       این گفت سحر گه گل، بلبل تو چه می گویی
                                        مسند به گلستان بر تا شاهد و ساقی را
                                                            لب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی
آزاد گفت : بین احساس و عقلت چقدر فاصله است ؟!
خیلی وقت ها میشه که آدم برای انتخاب کردن و انتخاب شدن باید احساسش رو عاقلانه بار بیاره اما هیچ وقت نباید احساسی برای عقلش متصور باشه‌! سوالش خیلی سخت نبود اما جوابی براش وجود نداشت یا اگر داشت من نمی دونستم ! کلنجار رفتن با داده های قبلی هم دردی رو دوا نمی کرد ، به زلالی آب تو پارچ خیره شدم و گفتم : نمی دونم شاید به اندازه فاصله ای که بین این آب و پارچه! خیلی معطل نکرد پارچ و برداشت و همه آب و ریخت کف زمین .رو کرد بهم و گفت : حالا چی ؟! این دفعه رو دست خوردم! نگاهی به پارچ کردم و گفتم : خب شاید به اندازه فاصله میان گرمی دست تو و پارچ باشه و ادامه دادم.....
از باده نیست سرخوشم ، سرخوش و مست
                            بیزارم و دلشکسته از هر چه که هست
                                              من هست به نیست دادم، افسوس که نیست
                                                                      در حسرت هست پشت من پاک شکست
یدوم مقدمه دیدم که یه دفعه دستش و شل کرد و پارچ رو کف زمین هزار تیکه شد! سرعت برخورد پارچ با زمین و صدای ناگهانیش حس غریبی بود ! آروم گفت ......
                                                                            دل مظهر عشق بود و من مظهر ننگ
                                                         وقتی که فشردمش به آغوش تنگ
                                لرزید دلش ،‌شکست و نالید که : آخ
ای شیشه چه می کنی تو در سینه سنگ ؟
و ادامه داد:پس با این حساب فاصله زیادی داری !؟‌ که این فاصله رو هر چیزی می تونه پر کنه!‌با پام تیکه های پارچ و رو زمین جابجا کردم و گفتم : فاصله بین آب و پارچ هم من هم تو با هم دیدیم که خیلی زیاد شد اما وقتی اصلاح شد چی! میتونی فاصله بین گرمی دستت با این ریزه های پارچ و نشونم بدی ! ! یک دو سه تا چند برات بشمرم تا بتونی جواب بدی! دستم کردم تو جیبم و رفتم سمت در ! هنوز یه جمله مونده بود.... برگشتم و نگاهش کردم ! آرام اما سریع گفتم : سعی می کنم یادم نره که باید همیشه بین این دو تا فاصله بذارم!
                    آن طره که هر جعدش صد نافه چنین ارزد
                                                    خوش بودی اگر بودی بوئیش ز خوشخویی