راه و بیراه .....

تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت
                       به مردمی نه بفرمان چنان بدان که تو دانی
                                          بگو که جان عزیزم ز دست رفت خدا را
                                                                ز لعل روح فزایش ببخش آنکه تو دانی
با خونسردی نگاهی کرد و گفت : فقط یک دلیل برای ادامه دادن از طرف من میتونی بیاری ؟!
خیلی وقت ها میشه که آدم ها باید برای ادامه دادن تمام بار و زندگیشون و بذارن کنار و فقط دنبال یه دلیل محکم برای ادامه دادن بگردن ! ایندفعه قصه ، قصه بازی و برد و باخت نبود اینبار ماجرای بودن و نبودن در بین بود! سوال راحتی بود اما جوابش بینهایت سخت ! نگاه سنگینی بهش کردم و گفتم : چرا من اینبار تو یه دلیل خوب برای ادامه دادن من بیار ! دفتر خاطراتم  و به آرامی ورق زد و گفت : بهترین و تنها دلیل ادامه دادن تو  منم ! دلیل از این محکمتر میخوای ! اما من چی !؟ فکر همه چی رو می تونستم بکنم الا این یکی رو ! نگاه سنگینم و از عرض چشماش دزدیدم و بلند اما مردد گفتم ......
                                                                                    بلبلی شیفته می گفت به گل
                                                                            که جمال تو چراغ چمن است
                                                                  گفت : امروز و زیبا و خوشم
                                                   رخ من شاهد هر انجمن است
                                      چون که فردا شد و پژمرده شدم
                      کیست آنکس که هواخواه من است
             به تن این پیرهن دلکش من
چو٬گه شام بیایی کفن است
صدام و صاف کردم و گفتم : اینکه کدوم منم و کدوم تو انتخابش و می سپارم به خودت ! اما به هر حال فرقی نمی کنه چون من دلیل محکمتر ای این ندارم که برات تعریف کنم ! برگشت و روبروی آیینه ایستاد و به خودش نگاهی کرد و گفت .......
حرف امروز چه گویی ٬ فرداست
        که تو را بر گل دیگر وطن است
             همه جا بوی خوش و روی نکوست 
                     همه جا سرو و گل و یاسمن است
                               عشق آن است که در دل گنجد
                                       سخن است آنکه همی بر دهن است
                                                          بهر معشوقه بمیرد عاشق
                                                                کار باید سخن است این سخن است
                                                                            می شناسم من حقیقت ز مجاز
                                                                                        چون تو بسیار در این نارونند
.... و ادامه داد حالا این که من کدوم هستم و تو کدام انتخابش با خودت ! خیلی دیگه سنگین حرف زد برای همین رفتم سر آینه و صورتش و برگردوندم و گفتم : میخوای بدونی من کدوم یک از مثالاتم ! نگاه آرامی کرد و گفت : کردم ؟! تو چشماش خیره شدم و گفتم : من همون صدایی هستم که باهاش می گفتی جدایی ناپذیر و ..... که حرفم و قطع کرد و گفت : پس من هم کلمات نگفته همون صدا هستم ........
               خیال تیغ تو با ما حدیث تشنه و آب است
                                              اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی

صد به یک ....

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم 
                 محتسب داند که من این کارها کمتر کنم 
                                  من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها
                                                      توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم
صفحه آهنگ و عوض کرد و گفت : کروم یکی برات جالبتره شب بارونی یا روز آفتابی ؟!
خیلی مواقع تو زندگی روزمره لحظاتی پیش میاد که آدم نمی دونه چی براش جالب و چی و دوست داره یا چه چیزی رو باید دوست داشته باشه؟! هنوز تو حس آهنگ قبلی بودم که با این سوالش جا خوردم . نگاهی بهش کردم و گفتم : این دو تا چه ربطی به هم دارن ؟! صفحه رو جا زد و گفت : مطمئن باش یه ربطی با هم دارن! سرم و تکون دادم و نشستم و گفتم : خب برای من شب بارونی رو بیشتر دوست دارم چون بیشتر باهاش صفا می کنم ! برام لذتبخش تره ! تو چی تو کدوم برات جالب تره ؟! حسی بود اما نمی دونم چی میخواست بگه ! آروم سری تکون داد و گفت ......
چشمان سیاهت را بگشا
           اى پسرک غرق در رویاها
                  نه شب بارانی ، به گرمى گیرد دستانت
                                        نه صبح گرم آکنده از بارش درد
                                                     آید فرشتهُ دلجوئى بر بالینت
                                                                  تنها این صبح بر آمده از شب
                                                                                عطر بیکران عشق ونگاه
مثل آدم های برق گرفته زییر بارون اوج خستگی و بی هوایی ! سخت بود شنیدنش اما سخت تر از اون مقاوتش بود! نمی دونم چند ثانیه ای خیلی سنگین گذشت گرمی آفتاب سوزان یا سردی باد شب بارونی ! لیوان آب و تا ته سر کشیدم ؛ مرنجان دلم را که این مرغ وحشی .... آهنگ صفحه هم همگام با حالم شده بود ! نفسی کشیدم و آروم گفتم ......
                                                       یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
                                                    پر گشودیم درآن خلوت دلخواسته  گشتیم 
                                            ساعتی  بر لب آن جوی نشستیم 
                                 با  تو گفتم حذر از عشق ندانم
                      سفر از پیش تو هرگز نتوانم
    روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام  تو نشستم 
تو به من سنگ زدی من نرمیدم نه  گسستم ؛ بازگفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم  ! رفتم طرفش و گفتم : به این راحتی با شب و روز کردن خیال فارغ از زمان من مطمئن باش که نمی تونی کاری از پیش ببری !؟ سه هیچ ! صفایی داشت ! برگشتم که برم دستش و گذاشت رو شونم و گفت : می خوای بدونی من کدوم برام جالبتره ؟! هر چی می گفت جبران نمیشد . گفتم بدم نمیاد بدونم ! برگشت و صفحه رو خاموش کرد و گفت : هیچ وقت فراموش نکن ....
              عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
                                                عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم

صد بار به یکبار.....

کی شعر ترانگیزد خاطر که حزین باشد
                         یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد
                                                   از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار
                                                                        صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد
سری تکون داد و گفت : آدم ها چند بار ممکنه تو این دنیا حسابی تنها بشن ؟!
همیشه زمان هایی میرسه که در اوج روابط آدم ها تنها میشن و هیچ دلیلی هم برای این تنهاییشون نمیتونن پیدا کنن! یه حرکت چرخشی و توپ و انداختم وسط حلقه و برگشتم و بهش گفتم : تنها شدن آدم ها و تعداد اون بستگی به خودشون داره !‌هنوز توپ کامل با زمین همگام نشده بود که گرفتش و یه ضرب انداخت تو حلقه .نگاهی کرد و گفت : تو با این رفتارهایی که داری فکر می کنی چند بار ممکنه تنها بشی ؟! یک ، یک ! دستی به سرم کشیدم و گفتم : احتمالا فقط یه بار ! که اون موقع هم چاره ای نیست همه تنها میشن ! لبخندی زد و گفت : یعنی الان اصلا تنها نیستی؟! دو ، دو ! گفتم : نه ! نه من نه تو هیچکدوم تنها نیستیم .چون آدم تنها هیچوقت احساس خوشبختی نمی کنه .....
بر جگر  داغی  ز عشق  لاله  رویی  یافتم 
               در سرای  دل  بهشت  آرزویی  یافتم
                        عمری از سنگ حوادث گشته ام چون غبار
                                     تا  به  امداد  نسیمی  ره  به کویی  یافتم
                                               خاطر  از آیینه  صبح  است  روشن تر مرا
                                                       این صفا  از صحبت  پاکیزه  رویی  یافتم
                                                             گرمی  شمع  شب افروز  آفت  پروانه شد
                                                                   سوخت  جانم  تا  حریف   گرم خویی یافتم
لیوان آب و پر کردم و خوردم ؛ نگاهی بهش کردم  و گفتم : سه ، دو ! توپ و چرخوند و گفت : شاید با من بودن به معنای تنها نبودنت اما بعضی وقت ها حتی با من هم تنهایی ! چون من از تو نیستم اما تو از خودتی ! زمان هایی که تو از خودت جدا میشی صد تامثل من هم که کنارت باشن بازم تنهایی ! تنهای تنها .....
                                                                     بی تلاش من غم عشق تو در دل نشست 
                                                       گنج  را در زیر  پا یت بی جستجویی  یافتی 
                                           تلخکامی  بین  که  در  میخانه  دلدادگی
                              بود  پر  خون جگر  هر جا  سبویی  یافتی
            چون صبادر زیر زلفم هر کجا  کردی  گذار
بک جهان دل بسته بر هر  تارمویی  یافتی
به این سادگی ها هم که فکر می کنی نیست ! چون اگر اینجوری بود هیچ وقت از تو به خودت و از من به خودم تعبیر نمی کردن همیشه یا من و با تو تعریف می کردن یا تو رو با من ! توپ و دوباره چرخوند و یه راست وسط حلقه ! لیوان آب و از دستم گرفت و گفت : حالا چهار ، سه......
              غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل
                                                       شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

در پی دل دوان دوان.....

به بوی نافه ای کاخر صبا زان طره بگشاید
                       زتاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل ها 
                                           همه کارم ز خود کامی به بد نامی کشید آخر
                                                                 نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل ها
در حالی که سازش و کوک میکرد گفت : تا حالا شده خودت و فراموش کنی؟!
خیلی وقت ها میشه که آدم ها خودشون و حتی برای چند لحظه هم که شده فراموش می کنن ! حالا به چه دلیلی نمی دونم . رو کردم بهش و گفتم : آره ، به عدد نامعلوم ستاره های
آسمون ! تک ضربی رفت و گفت : چند بار من و فراموش کردی ؟! نمی تونستم جوابش و صریح بدم ! هر رقم جوابی که میدادم گیر می کردم ! فکر نمی کردم این سوال و بکنه ! نگاهمون تو هم دیگه گره خورده بودم جرات حرف زدن نداشتم اما جرات پرسیدن دوباره رو داشت ! دوباره پرسید : نگفتی چند بار من و فراموش کردی ؟!‌گره نگاهم و تنگ تر کردم و گفتم .....
یک  لحظه   نشد خیالم   آزاد از تو
                       یک روز  نگشت   خاطرم   شاد  از تو 
                                        دانی  که ز عشق تو چه شد  حاصل  من 
                                                                         یک  جان  و  هزار گونه  فریاد  از  تو
گره رو باز کردم و نفس راحتی کشیدم! لبخند آرامی زد و بلند شد اومد طرفم ! خوشحال از اینکه از چنگ سوالش در رفته بودم ! ایستاد کنارم و گفت : می دونی از چی تو خوشم اومده ؟! باتعجب گفتم : نه، از چی؟! بلند گفت : از این که اصلا بلد نیستی دروغ بگی ! تو آخه چطوری میتونی من و تو یادت داشته باشی در حالی که خودت و یادت نیست !؟ چطوری  میتونی؟! راست می گفت ، خراب کرده بودم اما با پر رویی گفتم : چرا نمیشه ، مثل شمع و پروانه . پروانه همیشه به یاد شمع هست در حالی که خودش و فراموش می کنه! سه دو یک وسط هدف ! کلی کیف کردم ! نگاه عمیقی کرد و گفت : نمیشه ! چون نه من شمعم و نه تو پروانه و ادامه داد.....
                                                                           عشق هرجا رو کند آنجا  خوش  است 
                                                               گر  به دریا   افکند دریا  خوش  است 
                                                  گر بسوزاند   در آتش  دلکش  است 
                             ای  خوشا  آن دل  که  در این  آتش  است 
                 تا بینی   عشق   را  آیینه وار 
آتشی  از  جان  خاموشت  برآر   
این و گفت و در حالی که تک مضراباش و پیوسته میکرد از اتاق بیرون رفت و من ماندم و یک دنیا فراموشی به اعداد ستاره های آسمان !
                  شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حائل
                                                          کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

بی قرار اما صبور......

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
                     گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست ؟
                                             عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
                                                                   کافر عشق بود گر نشود باده پرست
ساده نگاهی کرد بهم و گفت : من و تو بازی چندمت بردی ؟! 
خیلی وقت ها تو زندگی آدما شرایطی پیش میاد که برای به دست آوردن هر چیزی باید یه مبارزه طولانی و خسته کننده رو شروع کنن تا برسن به اون چیزی که میخوان! نگاه و سوالش خیلی ساده بودن اما من خیلی وقت بود که منتظر چنین لحظه و یه همچین سوالی بودم ، برای همین نگاهی بهش کردم و گفتم : تو خودت چی فکر می کنی ؟! لیوان آب و تو دستش جابجا کرد و گفت :من فکر می کنم تو آخرین بازیت من و بردی ! جوابش برام عجیب نبود ولی سنگین بود ؛ چون من هنوز آخرین بازیم و به پایان نرسونده بودم .جواب دادن به سوالش سخت بود ولی بااین حال لیوان آب و از دستش گرفتم و بردم جلوی صورتم و گفتم .....
با من سخن تو در میان آوردند 
                           گلبرگ  بهار  در خزان  آوردند 
                                                      خاموش ترین  سکوت صحراها را  
                                                                                          با نام  تو  باز  در فغان آوردند
لیوان آب و از جلوی صورتم آورد پایین و گفت : اگر میخوای جواب ندی خب نده اما اینجوری مسئله رو سخت و جوابش و سخت تر می کنی ! گفتم : قرار نیست هر سوالی جوابی داشت باشه ! گفت : درست اما قرار نیست هر سوالی هم بی جواب بمونه ! لیوان آب و از دستم گرفت و به آرومی ادامه داد....
                                                                              شب بود و نسیم  بود و باغ و مهتاب
                                                      من بودم و جویبار و بیداری آب
                     وین جمله  مرا به خامشی می گفتند
کاین لحظه ناب زندگی را دریاب  
و ادامه داد: بالاخره نگفتی من و کی بردی؟! دیگه نمیشد فرار کرد برای همین آروم در گوشش گفتم : میدونی چطوری میشه جاودانه شد ! نه !‌اما من بهت میگم ؛‌آدم ها زمانی برای همیشه تو خاطره ها می مونن که صحیح اما متفاوت با دیگران عمل کنن! تو ذهنم برای همیشه موندی و نقش بستی اما نه بخاطر اینکه مال من شدی برای اینکه شاید قراره هیچ وقت برای من نباشی ! لذت بازی ها به بردنشون نیست برای من لذت یه بازی به تموم نکردنشه! ... نگاهی کرد و در حالیکه چشماش برق میزد با صدایی لرزون گفت ....
                آنچه او ریخت به پیمانه ما، نوشیدیم
                                                   اگر از خمر بهشت است و گر از باده مست