شاهد دل خودم......

یاد باد آن صحبت شب ها که با زلف توام
                     بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
                                  حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
                                                           بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
انگشترش و در آورد و گفت : تا چند وقت می تونی منو ندیده بگیری ؟!
همیشه تو زندگی موقعیت هایی پیش میاد که آدم ها خودشون و نه تنها فراموش می کنن بلکه باخودشون غریبه غریبه می شن ؛ یه سری میگن طبیعیه! نگاهم به انگشترش افتاد ، لبخند کوتاهی زدم و گفتم : بستگی داره! اومد طرفم و گفت : به چی ؟! به چی ! حرفی زدم! نگاهی بهش کردم و گفتم: راستش بستگی به این داره که تو تا کی بتونی من و ندیده بگیری!گفت : یعنی چی!؟ حرفش و قطع کردم و گفتم : چرا همیشه من نسبت به تو یه بار هم تو نسبت به من ؛ نمیخوام از یه قاعده حرف بزنم اما میتونم بگم که .....
اشکم ولی بپای عزیزان  چکیده ام 
               خارم ولی به سایه  گل آرمیده ام 
                     با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهارعشق 
                           همچون کوهی سر به گریبان کشیده ام 
                                      چون خاک  در هوای  تو  از  پا افتاده ام 
                                              چون  اشک در قفای تو با سر دویده ام
و ادامه دادم: شاید نتونی باور کنی اما این و بدون که هم من هم تو هر دو آدمیم . پس بیا به اندازه آدم ها از هم توقع داشته باشیم. شاید اینجوری جواب خیلی از سوال ها رو بتونیم راحت تر بدیم. نفس عمیقی کشید و سرش و تکون داد و آروم گفت ......
                                               من جلوه شباب ندیدم به عمرخویش 
                                        از دیگران  حدیث  جوانی  شنیده ام 
                              از جام  عافیت  می نابی  نخورده ام 
                      وز شاخ  آرزو گل عیشی  نچیده ام 
              موی  سپید را  فلکم  رایگان  نداد 
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
ادامه داد: اگر یه اشتباه تو زندگیت کرده باشی به جرات می گم که همین حرف و همین نگاهت هستش! اومد طرفم و با صدای بلند گفت : تو اصلا متوجه نیستی ! یعنی چی بیا مثل آدم ها فکر کنیم! برگشتم و گفتم : اگر نخواهی مثل آدم ها فکر کنی پس میخواهی مثل کی مثل چی فکر کنی ؟!‌ اگر مثل آدم ها فکر نکنی پی میخواهی چطوری زندگی کنی ؟! بگو ؛ منتظرم ! جوابی داری ؟! رفت به سمت در و برگشت ، در حالی که میتونستم قطرات مروارید و رو صورتش ببینم آروم گفت : شاید مثل تو .....
                  پیش از آن کاین سقف سبز و مینا برکشند
                                               منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود

کوتاه و آرام.....

مدام مست میدارد نسیم جعد گیسویت
                خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
                            من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
                                           من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
چرخی زد و گفت : من و معنا کن !
همیشه تو این کوران زندگی موقعیت هایی پیش میاد که باید همه چیز و معنا کنی ، عشق و دلدادگی و نفرت و جدایی و خیلی چیزهای دیگر و ...! نگاهی بهش کردم و گفتم : چی و معنا کنم! قدم پیش گذاشت و گفت : من و ... من و معنا کن! خندیدم و گفتم : بی معنی ... نه نه تو نه ! صبر کن ..! داشت خراب میشد، رفتم طرفش و گفتم : سوالت خیلی سخته ! شاید نتونم اونطوری که هستی معنات کنم! گردنش و خم کرد و آروم گفت : هر طوری که می بینی معنا کن ؛ از کجا می دونی شاید همون چیزی که می بینی واقعیت باشه . مکثی کردم و گفتم...
                                                           یک بحرسرشک بودم و عمری سوز  
                                            افسرده و پیر می شدم روز به روز 
                             با خیل عاشقان چو همرزم شدم 
      سوزم:همه ساز گشت و شامم همه روز
ادامه دادم :معنای تو برای من معنای وجود یه معنای متعالیه! حضوری که من مجبور کرد جنگیدن رو برای معنا کردنت در مقابل همه یاد بگیرم! نمی دونم شاید واقعیت نباشه اما تو در نظر من اینی هستی که گفتم. نگاهی کرد و برق چشمش و دزدید و آراوم گفت .....
      آمد ، به طعنه کرد سلامی و گفت : مرد
                گفتم : که ؟ گفت:آنکه دلت را به من سپرد 
                                 وانگه گشود سینه و دیدم که اشک عجز 
                                               فانوس عشق من،به کف نور، می سپرد  
و ادامه داد: فکر نمی کردم معنای من برای تو اینقدر شبیه معنای تو برای من باشه ! همیشه فکر می کردم باید معناها اینقدر با هم فرق کنه تا ..... که حرفش و قطع کردم و گفتم : اشتباه نکن معنای ما برای هم با هم خیلی فرق می کنن! اونقدر فرق دارن که شاید نمی دونم اینجوری معنا میشن! اما این و بدون فرق بین معنای شدن با معنای بودن خیلی زیاده ! خیلی ! برگشت به سمت در و همونجوری آروم آروم به سمت در می رفت با صدای بلند گفت : ولی این و بدون که تعیین فاصله ها ربطی به معنا ها نداره .....
           پس از چندین شکیبایی شبی یارب توان دیدن
                                                        که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت

از صدای سخن .....

در خرابات مغان نور خدا می بینم
              این عجب بین که چه نوری زکجا می بینم
                                        خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
                                                                 فکر دور است همانا که خطا می بینم
سلام کرد و گفت : تا کی می تونی تغییر نکرده باقی بمونی ؟!‌
انسان یه موجودیه که تو زندگی هر چی هم بخواد تغییر نکنه و یه جور بمونه به حکم انسان بودن و در این دنیا بودن نمی تونه ! نگاهی کردم و گفتم : سلام! ببینم تو کار دیگه ای جز گیر دادن به سیستم فکری ما نداری؟!‌نگاه شیطنت آمیز کرد و گفت : احتمالا نه! نمی دونم سوالش هم جالب بود هم پیچیده ، باید دقت می کردم والا .... دستش و گذاشت رو شونم و گفت : نگفتی تا کی ؟! دستش و از رو شونم برداشتم و رفتم سمت کتابخونه و گفتم : فکر می کنم اگر اول می پرسیدی که اصلا از تغییر خوشت میاد یا نه بهتر بود؟!‌ برگشت به طرفم و گفت : تا کی ؟! گفتم : هر تغییری یه نشونه داره و آدم ها هم با نشونه هاشون زنده هستن پس هیچ آدمی بدون تغییر نمی تونه زندگی کنه دیر و زود داره ئلی سوخت و سوز نداره ! حالا مهم اینجاست که شرایط چقدر قدرت دارن آدم ها رو تغییر بدن با آدم ها چقدر قدرت تغییر شرایط رو دارن ! به نظرم مهم خود تغییر نیست مهم چرا تغییر کردنه.....
به سوی  ما  گذار  مردم دنیا  نمی افتد 
     کسی  غیر  از غم  دیرین  به یاد نمی افتد
            زبس چو غنچه از پاس حیا سر در گریبانم
                   نگاه من به چشم آن سهی بالا نمی افتد 
                        به پای گلبنی  جان  داده ام   اما نمی دانم
                            که می افتدبه خاکم سایه   گل  یا نمی  افتد 
                                   روی هر ذره من چو خاکم و به دنبال  پریرویی
                                           غبار من  به صحرای  طلب   از پا نمی  افتد
                                                نصیب ساغر  می شد  لب جانانه  بوسیدن
                                                         دلا دامان این دولت به دست ما نمی افتد 
ادامه دادم : امامهمتر از همه این که یه نفر بخواد تغییر کنه.ولی این و بدون که همیشه تغییرات شاید خوب نباشه مثل تغییر در نگاه من به تو ! این و چی می گی؟ اومد طرفم و روبروم ایستاد و نگاهی به من کرد و در حالی که بهم خیره شد گفت :
                                                             شکسته  جلوه  گلبرگ   از بر  و دشت 
                                                         دمیده پرتو مهتاب از رویت از بناگوشت 
                                                    مگربه دامن گل سر نهاده ای دیشب؟
                                                که آید ازنفس غنچه بوی آغوشت 
                                      بین آنهمه ساغرکه بوسه می افشاند
                               بر آتشین  لب  جان  پرور   قدح نوشت
                      شراب بوسه من رنگ و بوی دیگر داشت
                 مباد  گرمی  آن بوسه ها  فراموشت 
       ترا  چو  نگهت   گل  تاب  آرمیدن نیست
نسیم غیرندانم چه گفت در گوشت ؟
نگاهش و کج کرد و گفت : شاید نیازی نباشه که الان تغییر کنی اما این و بدون که هر تغییری نیاز به تغییر شرایط نداره! حالا اون شرط چه من باشم چه نباشم ! تو باید این و بدونی که اگر همون طوری که ادعا می کنی هستی ؛ هیچ شرایطی نباید تو رو تغییر بده چرا که همیشه این تویی که باید شرایط رو تغییر بدی ! شاید دیر و زود داشته باشه اما بدون که سوخت و سوز نداره ! نگاهم و به نگاهش گره زدم و گفتم : هر آدمی یه اوجی داره که وقتی بهش رسید همش دعا می کنه که دیگه نباشه چون کلی تغییر کرده تا به اون برسه اما حالا که رسیده مرتبا میخواد که دیگه نباشه چون لذت رسیدن به اوج و حس کرده اما بعدش چی ؟! دیگه برای چی به چه امیدی ادامه بده ؟!آروم گفن : پس حالا شاید بتونی بگی تا کی میتونی بدون تغییر بمونی ؟! برگشتم و گفتم : شاید تا زمانی که دیگه نباشم ....
                      کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین
                                                     آنچه من در سحر از باد صبا می بینم

از نیمه به بعد .....

یکی از عقل می لافد یکی طامات می بافد
                   بیا کاین داوری ها را به پیش داور اندازیم
                                    بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه
                                                       که از پای خدمت روزی به حوض کوثر اندازیم
درو بست و پرسید: میدونی چرا شمع کاری جز سوختن بلد نیست ؟!
همه آدم ها تواین دنیا زمانی که هنوز به انتها نرسیدن باید کارهایی رو انجام بدن که یه عمر ازش فرار میکردن فقط بخاطر اینکه نمی دونستن فقط برای انجام اون کار آمادگی دارن! نگاهی بهش کردم و گفتم : این همه سوال چرا این ؟ شمع سفید و زیبایی رو داد دستم و گفت : معنای خودش و داره. میدونی یا نه!؟ تا حالا بهش فکر نکرده بودم . همیشه می دیدم اما به ذهنم نرسیده بود چرا شمع فقط برای آب شدن ساخته شده؛ شمع و روشن کردم و گفتم : شاید بخاطر این که بالاخره یه چیزی باید معنای آب شدن در گرما رو به ماها یاد بده. نمی دونم ! ابروهاش و جمع کرد! غزل گفتم خودم فهمیدم! به شمع در حال آب شدن خیره شدم قطره قطره اشک ها رو هم دیگه جمع میشد اما نمی ریخت.دستم و بردم کنار شعله و گفتم...
                                                               چون شمع نیمه جان به هوای تو سوختم
                                                          با گریه  ساختم  و  به پای  تو سوختم
                                                    اشکی  که  ریختم  به یاد تو  ریختم
                                            عمری که سوختم برای  تو سوختم
                                  پروانه سوخت یک شب و آسوده جان او
                           من عمر  ها ز داغ  جفای  تو سوختم
                 دیشب  که یار   انجمن   افروز  غیر بود
          ای شمع تا سپیده به جای تو سوختم
    کوتاه  کن  حکایت  شب های غم ای دل
کز  برق آه  و  سوز  نوای تو سوختم
اشک هاش و پاک کردم و گفتم : فقط یه دلیل برای آب شدن شمع دارم . دلیلی که قبل از فهمیدن باید درکش کرد و اون هم این که .... که حرفم و قطع کرد و اومد طرف شمع نگاهی بهش کرد و با دستش باقیمونده قطرات اشک شمع و پاک کرد و خیلی آروم گفت :
هر شب  فزاید  تاب  و تب من 
       وای  از شب من وای از شب من 
                  یا من  رسانم   لب  بر لب او
                         یا   او  رساند   جان بر لب من
                              استاد عشقم بنشین و برخوان
                                    درس و نگاه محبت در مکتب من
                                            رسم  دورنگی  آیین ما نیست
                                                    یکرنگ  باشد  روز  و شب من
                                                         گفتم دل را  کامشب  چه خواهی ؟
                                                                 گفت  آنچه  خواهد نوشین لب  من
ادامه داد: میتونه بخاطر ..... که این بار حرفش و قطع کردم و گفتم : اون هم این که .... اگر شمع آب نشه ، تلاش پروانه دیگه مثال زدنی نخواهد بود! پس شمع آب میشه تا پروانه دورش بچرخه تا معنای بودن و خواستن و نرفتن برای همیشه در ذهن هامون نماد بشه! غیر از اینه؟! باانگشتاش شعله شمع و خاموش کرد و گفت : غیر از اینه! دود شعله خاموش شده مثل یه خط تیره بین نگاهمون خودنمایی کرد! پرسیدم : پس چیه ؟!‌ انگشتاش و باز کد و گفت : شمع آب میشه تا پروانه دورش بچرخه اما...اما در نهایت پروانه خودش و به شعله می سپاره تا نشون بده معنای آب شدن شمع رو فهمیده! اگر آب شدن شمع نماد استقامت و سوختنه ،به شعله دل سپردن پروانه نشانه عشق بی نهایت و سپاسگذاریه! غیر از اینه؟!‌
                شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم
                                                      نسیم عطر گردان را شکر در مجمر اندازیم

سراسر نگاه .....

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
                  مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند
                                   هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
                                                      که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
گل رز و چید و آروم پرسید : تا حالا فکر کردی چقدر وقت داری‌!؟‌
آدم ها تو زندگیشون حالا هر زندگی ای که باشه برای هر کاری یه وقت تعیین شده دارن و برای کارشون باید زمان خاصی رو روش حساب کنن حتی زندگی کردن! روبروش ایستادم و گفتم : چقدر وقت برای چی ؟! گل و تو دستش چرخوند و گفت : برای هر چیزی!‌ نمی دونم اگر این کلمه چیز نبود ما ها میخواستیم چی بجاش بگیم. نگاهی به گل تو دستش انداختم و گفتم : من خیلی نیاز به زمان ندارم، چون کارهای زیادی ندارم! سرجمعش و حساب کنی سه تا کار مهم دارم که باید انجام بدم ، دو تاش برای خودم یکیش هم برای تو! گل و داد به دستم و گفت : کارهای خودت هیچی ؛ برای کاری که مربوط به من هست چقدر زمان میذاری؟! یه گل داد دستم یه گلستان و رو سرم فرو ریخت ؛ نمیشد جواب داد .هر چی می گفتم خراب میشد . کارهای خودم مهمتر بود یا اون !؟ نگاهی به سرخی و شفافی گلبرگ ها انداختم و گفتم......
 آینه ی خورشید از آن اوج بلند
      شب رسید  از ره و آن آینه خرد شده
             شد پراکنده  و در دامن افلاک نشست
                      تشنه ام  امشب ، اگر باز خیال لب تو 
                                  خواب تفرستد  و از راه سرابم نبرد 
                                             کاش از عمرشبی تابه سحرچون مهتاب
                                                           شبنم زلف تو را  نوشم و خوابم نبرد
و ادامه دادم: شاید برای کارهای خودم زمان بندی مجبور باشم که بکنم اما فکر نکنم برای تو بتونم زمانی رو حدس بزنم ! شاید اگر زمان بذارم هرگز نتونم بهش برسم! و یا اینکه .....گل و از دستم گرفت خیلی آروم بین موهاش جا داد و آرام اما سنگین رو کرد به بوته گل و گفت .......
                                                            روح من در گرو زمزمه ای شیرین است
                                               من دگر نیستم،ای خواب برو ، حلقه مزن 
                                     سکوتی که تو را می طلبد نیست عمیق
                           وه که غافل شده ای از این دل غوغایی من 
                  میرسد نغمه ای ازدور به گوشم،ای خواب 
       مکن ، این نعمه ی  جادو را خاموش مکن 
زلف چون دوش رها ، تا به سر دوش مکن
و بدون معطلی ادامه داد: رسیدن به خواسته ها حالا فرقی نم یکنه از چه نوعی باشه همیشه محتاج خرج زمانه!بخواهی یا نخواهی باید خرج کنی ولی این هم مهم نیست .میدونی ، برای من مهم این که تو این زمان رو چطوری خرج می کنی !؟‌اما مثل اینکه هنوز یاد نگرفتی !  دستی به سرم کشیدم و اومدم جوابش و بدم که گل و دوباره داد به دستم وگفت :نترس ، زمانی که باید برای من بذاری به اندازه رویش تا پژمردن این گل هستش ؛ خیلی زیاد نیست  ! خراب خراب ! بدتر از این نمیشد ! اومدم افه بذارم پرو بال آتیش زدم ! گل و از دستش گرفتم وگفتم : هر گلی به خاطره ای داره و من زمانی رو که براش خرج می کنم به میزان خاطره ایه  که از اون تو ذهنم می مونه ؛ یعنی برای همیشه ! گل و تو دستم فشار داد وگفت : خیلی مطمئن نباش .....!
                     بعد از این روی من و آینه وصف جمال
                                                                که در آنجا خبر از جلوه ذاتم دادند

نگاه کن .....

گر زدست زلف مشکینت خطایی رفت ،‌رفت 
               ور زهندوی شما بر ما جفایی رفت، رفت 
                                  عشق بازی را تحمل باید ای دل پایدار
                                                     گر ملالی بود ور خطایی رفت ، رفت
بخار پنجره رو پاک کرد و گفت : با الهه عشقت چطوری معاشقه می کنی ؟!
هر آدمی تو این چند روز دنیا که هست و نیست یه سری برگزیده ها داره مثل برگزیده عشق ، برگزیده سکوت و هزار تا برگزیده دیگه که یه روزی باید تکلیفش و با این برگزیده ها روشن کنه!  در حالی که آب و تو لیوان سنگین و سبک می کردم رفتم تو فکر ، یعنی چی؟!‌ برگزیده ! سرم و بالا گرفتم و خواستم با شوخی قضیه رو برگزار کنم برای همین گفتم : به آسونی ! نگاهی کردو به خط دیگه روی پنجره بخار گرفته کشید و گفت :مطمئنی؟! نمی دونم یعنی نمی دونستم !‌ نمی خواستم با نگاه کردن تو چشمم بفهمه که گیر کردم! نگاهم واز نگاهش دزدیدم و در حالی که بالا پایین رفتن آب تو لیوان و نظاره گر بودم آروم گفتم .....
                                                                لب دریا، نسیم و آب و آهنگ،     
                                                       شکسته ناله ی موج بر سنگ
                                               مگر دریا دلی داند که ما را،
                                      چه توفانی در این سینه تنگ!
                             تب و تابی ست در موسیقی آب
                       کجا پنهان شده این روح بی تاب
             فرازش شوق هستی شور پرواز،
فرودش:غم؛ سکوتش:مرگ ومرداب
و ادامه دادم: پاسخ دادن به برگزیده ترین نیزهای هر آدمی مثل ما نیازمند داشتن یه روح برگزیده و یه تصمیم برگزیده تر هستش ! شاید به این راحتی ها نشه بهش جواب داد! اما مطمئن باش اگر روزه برسه که ..... که حرفم و قطع کرد و گفت .....
سپردم سینه را بر سینه کوه
         غریق بهت جنگل های انبوه
                  غروب بیشه زارانم در افکند
                         به جنگل های بی پایان اندوه !
                                  بخوان، ای مرغ مست بیشه دور،
                                             که ریزد از صدایت شادی و نور،
                                                      قفس تنگ است و دل تنگ ، ورنه
                                                            هزاران نغمه دارم چون تو پر شور !
ادامه داد: شاید همیشه برای هر کاری یه زمانی که نه چند زمان وجود داشته باشه اما این و بدون برای رهایی از دام بسط نگاه خواهشانه فقط یک زمان و اون هم بسیار محدود هستش! اگرنتونی درکش کنی شاید ... که نه حتما هیچ وقت دیگه نمی تونی اون و درک کنی! رفتم کنار پنجره ؛ دو تا خط بود ؛‌ راست می گفت یک بار در یک زمان و اون هم خیلی محدود آدم ها اجازه پیدا می کنن برگیده بودن احساسشون و ابراز کنن ! برگشتم روبروش و آروم گفتم : ولی یه اما هم داره ! و اون هم این که اول تو بتونی تشخیص بدی احساست برگزیده هست یا نه بعد به فکر بروزش باشی! نگاهی کرد و گفت : همه شب، گفت دریا قصه با ماه.....دریغا حرف من، حرف نگفته !
               از سخن چینان ملالت ها پدید آمد ولی
                                                      گر میان همنشینان ناسزایی رفت ، رفت