خودنویس

... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....

خودنویس

... خودنویس یعنی دنیای واقعی فردا با بودن در مجاز امروز به شرط آنکه واقعی بمانی....

۱۰۰۱ شب - ۴۶

دیده ما چو به امید تو دریاست ،‌ چرا 
                      به تفرج گذری بر لب دریا نکنی 
                               دردمندان غمت زهر هلاهل نوشند 
                                                قصد این قوم خطا باشد هان نکنی

ایستاد و گفت:با مرگ چقدر آشنایی؟!

یه داستان قدیمی هست که همیشه آدم ها رو دنبال خودش می کشونه و هیچ وقت هم دست از سرشون بر نمی داره خیلی ها میگن حقیقته خیلی ها هم می گن واقعیته! خندیدم و گفتم اینهمه موضوع ، چرا مرگ؟! اومد طرفم و گفت :چون دوستش دارم.حالا نظرت و بگو. این پا اون پا کردم و گفتم: به نظر من زندگی مهمترین نعمتیه که خدا به آدم ها داده . به نظرم زندگی مهمترین بهانه آدم ها برای بودنه و به نظرم زندگی زیباترین حس غریزیه آدم هاست برای همیشه.به نظرم ،تا آسمان ، تا خورشید ،‌تا کوه هست زندگی باید کرد......

                                               دل  از  سنگ  باید  که  از درد  عشق
                                           ننالد   خدایا ! دلم   سنگ  نیست 
                                    مرا  عشق او  چنگ  اندوه  ساخت 
                            که جز غم در این چنگ آهنگ نیست
                       به  لب   جز  سرود  امیدم  نبود 
               مرا  بانگ  این چنگ خاموش  کرد 
        چنان  دل  به  آهنگ  او  خو  گرفت 
که آهنگ   خود  را   فراموش  کرد.....

دستام و بردم سمت سرش و گفتم:به نظرم زندگی تنها مخلوقیه که برای درک کردنش نیاز نیست همه جا و همیشه دنبالش بگردی چون همیشه در کنارت....

مرا  عمری   به  دنبالت  کشاندی 
       سرانجامم   به خاکستر نشاندی
                ربودی  دفتر دل  را  که  افسوس 
                     که سطری هم از این دفتر نخواندی 
                        گرفتم  عاقبت دل بر منت  سوخت 
                              پس از مرگم سرکشی هم  فشاندی
                                        گذشت   از  من  ولی آخر   نگفتی
                                          که  بعد  از من  به  امید  که  ماندی...

اومد طرفم و با تعجب پرسید: تو مطمئنی که حالت خوبه؟! کجایی؟! من می گم از مرگ بگو تو زندگی و برام تعریف می کنی! اومد جلوتر و با صدای محکم ادامه داد: بگو از مرگ می ترسم این قدر هم حاشیه نرو ! یه کلام بگو وحشت دارم و این همه صغری کبرای بی ربط هم نچین!گفتم: تو واقعا نظرت اینه! لبخندی زد و گفت: دقیقاْ ! ادامه دادم: ولی به نظر من زندگی زیباست! زندگی جاری است ! دستش و کرد تو جیبش و سرش و کج کرد و گفت: دیدی گفتم این قدر از مرگ می ترسی که حتی جرات گفتنش و هم نداری! تو ترسویی!سرم و تکون دادم و رفتم به طرف در و آروم زیر لب گفتم :و مرگ آخرین هیجان زندگی است.....

هرگز نمی کند ز سر خود خبر مرا
                                                تا در میان میکده سر بر نمی کنم