روایت دوم......

صلاح از ما چه می جویی که مستان را صلاگفتیم
                     به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
                                     در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
                                                       گرت باور بود ورنه سخن این بود و ما گفتیم
گرمای شومینه رو زیادتر کرد و گفت : بعدش چی شد؟
خیلی وقت ها تو زندگی آدم ها لحظاتی پیش میاد که نباید خیلی معطل کرد و پایبند حرف و حدیثای گذشت شد فقط باید پرسید خب بعدش؟! از کنار پنجره اومدم کنار و گفتم : تازه فهمیده بود اینجا زمین به معنای زمینه نه زمین به معنای آسمان!بلند شد اومد طرفم و گفت : تو چی فکر می کنی ؟! برق نگاهش اذیتم می کرد .نگاهی بهش کردم و گفتم :در خونه رو زد . رفتم دم در دیدم خودشه! گفت : ببخشید آقا یه سوال دارم؟! من شناختمش اما اون نه! گفتم : بفرمایید: گفت تو زمین شما همه رو مثل خودم دیدم اما معنی یه جمله رو که رو درو دیوار شهر نوشته بود نفهمیدم . کمکم می کنید معنیش و بفهمم؟!‌گفتم : باشه بگو !‌گفت معنی این جمله که همه اون و تکرار می کنن و می نویسن چیه .....
 دل  از  سنگ  باید  که  از درد  عشق
          ننالد   خدایا ! دلم   سنگ  نیست 
               مرا  عشق او  چنگ  اندوه  ساخت 
                     که جز غم در این چنگ آهنگ نیست
                               به  لب   جز  سرود  امیدم  نبود 
                                   مرا  بانگ  این چنگ خاموش  کرد 
                                         چنان  دل  به  آهنگ  او  خو  گرفت 
                                                که آهنگ   خود  را   فراموش  کرد.....
نگاهی کرد بهم و از من فاصله گرفت و گفت : تو چی جوابش و دادی؟!‌ یه کم آب ریختم تو لیوان و یه نگاهی بهش کردم و گفتم : من جوابی براش نداشتم! من فقط شنیدم ! الان هم دم در منتظره اگر میتونی یه جواب براش پیدا کن بهش بده! منتظره! با عجله اتاق و ترک کرد .بعد از چند دقیقه برگشت ! نگاهش خسته بود . نگاهی بهم کرد و گفت : بهش گفتم ......
                                                    مرا  عمری   به  دنبالت  کشاندی 
                                               سرانجامم   به خاکستر نشاندی
                                        ربودی  دفتر دل  را  که  افسوس 
                                که سطری هم از این دفتر نخواندی 
                        گرفتم  عاقبت دل بر منت  سوخت 
             پس از مرگم سرکشی هم  فشاندی
        گذشت   از  من  ولی آخر   نگفتی
که  بعد  از من  به  امید  که  ماندی...
بی اختیار اشک تو چشماش جمع شده بود! گفتم : جوابت بد نبود! اما چرا اینقدر سریع و تند؟! می تونستی یه کم اروم تر بهش جواب بدی ، یه حداقل یه کم واضح تر! یادت نره اون هنوز آسمونیه و نتونسته خودش و با شرایط اینجا وفق بده! نگاهی از روی عصبانیت بهم کرد و گفت : حالا اگه خودت جوابش و میدادی چی میشد؟! حتما باید من و می فرستادی؟! لیوان آب و زمین گذاشتم و گفتم : برای اینکه این قسمتش مربوط به تو میشد نه من ! دیدم زد زیر گریه ! به سختش خودش و کنترل کرد و گفت : می دونی تو این فاصله چی فهمیدم؟! گفتم : اگه بگی خوشحال میشم! نگاهی به شعله ها و لیوان کرد و گفت : تازه فهمیدم که اینجا زمینه......
          من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
                                                         بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتم

داستان اول.....

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
                  گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست
                                که شنیدی که در این بزم و می خوش بنشست
                                                      که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
از جلوی آینه کنار رفت و گفت : اولین داستانت و چطوری شروع می کنی؟!
هر آدمی یه ادعایی داره و هر ادعایی هم یه سری هزینه! مهم ادعا و هزینه نیست مهم چقدر توان خرج کردن برای اثبات اون هاست !آینه رو عوض کرده بود.در و بستم و با تعجب گفتم : چه داستانی !؟ خندید و گفت : اولین داستان از هزار و یک شب! بد ادعایی بود ولی چاره ای نبود.نگاهی به زمین کردم و گفتم : اولین داستان ؛ اسمش و میذارم « آسمان در زمین »!نشست رو زمین و گفت : بگو میشنوم! رفتم جلوی آینه و گفتم : یکی بود یکی نبود! غیر از یه نگاه منتظر در آسمان نگاهی نبود که همیشه با خودش می گفت: 
                                                                        اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
                                                                   مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست
                                                                 اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش
                                                        خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست
                                                     میان عیب و هنر پیش دوستان کریم
                                                تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست
                                           عنایتی که تو را بود اگر مبدل شد
                                      خلل پذیر نباشد ارادتی که مراست
                              مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن
                    هر چه پسندد به جای دوست رواست
               اگر عداوت و جنگست در میان عالم
میان عاشق و معشوق دوستی برجاست
ولی همیشه افسوس میخورد که چرا نگاهی شبیهش نیست تا بتونه بخونه ناگفته های دلش رو ! برای همین به زمین اومد تا ببینه بین اینهمه آدم یه نفر هست که بتونه اون و بخونه! یه کم گذشت ! خوشش اومده بود ! همه مثل خودش بودن .همه همون حرف هایی رو می زدن که اون میزد ! می شنید که همه می گفتن .....
بتا هلاک شود در محبت دوست
     که زندگانی او در هلاک بودن اوست
         مرا جفا و وفای تو پیش یک سانست
               هر چه پسندد به جای دوست نکوست
                     مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زادست
                           دو روح در بدن چون دو مغز در یک پوست
                                       هر آن چه بر سر آزادگان رود زیباست
                                            چه خوب که از دست یار زیبا خوست
                                                       دلم ز دست به دربرد سروبالایی
                                                         خلاف عادت آن سرو که بر لب جوست
                                                             به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
                                                                       گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست
اوایل خوشحال بود! همه مثل خودش بودن! دیگه تنها نگاه نبود!اینجا همه چیز عالی بود! کمی گذشت تاتصمیم گرفت با این انسان ها ارتباط برقرار کنه! میخواست هزاران هزار مثل خودش رو در کنار خودش داشته باشه! نگاهش و مرتب کرد و از صندوقچه اسرار قلبش برای اولین بار بیرون آورد! نگاهی بهش کرد و گفت : دیگه تنها نگاه نیستی ، تموم شد اون زمان هایی که تنها با من می گفتی اسرار عشق و مستی! اومد بیرون ! همه چیز مرتب بود! رفت یه جایی که همه بودن! همه اون هایی که فکر میکرد مثل خودشن! یه نفر و انتخاب کرد و رفت پیشش! سلام کرد! جواب شنید! مطمئن شد! دستش و باز کرد و نگاهش وهدیه کرد !‌ازش گرفت و گفت این چیه؟ گفت : نگاهمه . بهش گفتن : آسمونیه! با خوشحالی گفت : آره ...آره! بهش خندیدن و گفتن : اشتباه اومدی جناب! اینجا زمینه.......
                 مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت
                                                        به تماشای تو آشوب قیامت برخاست

در زمان خود......

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی کنم
                    صد بار توبه کردم و دیگر نمی کنم
                                      باغ بهشت و سایه طوبی و قصر حور
                                                       با خاک کوی دوست برابر نمی کند
سلام کرد و بی مقدمه گفت : چه قصه ای رو تو هزار و یک شب می تونی تعریف کنی؟!
توای دنیا هر روز و هر ساعتش مثل هزار و یک شبه که هزار و یک داستان و تو خودش نگه میداره و برای هر ادمی یکیش و رو می کنه! تلخ یا شیرین! خندیدم و گفتم: بی خیال ! هزار و یک شب! ابروهاش و جمع کرد و گفت : آره ! خندم و جمع کردم و گفتم: فقط یه داستان! آروم گفت : آره! نفسم و رد و بدل کردم وگفتم : یه داستان قشنگ بلدم که هزار و یک قسمت داره! با تعجب گفت : چه داستانی! یه کم ناز کردم و گفتم : داستانی که به عدد روزهای خلق آدم قسمت براش نوشتن همون قسمتی که همه میگن...
وفاداری طریق عشق مردان است و عشاق
                چه نامردم  اگر زین راه ،خون آلود برگردم 
                          در آن شب توفانی که عالم زیر و رو شد 
                                  نهانی شبچراغ عشق را در سینه پروردم 
                                            بر آر ای بذرپنهانی سر از خواب زمستانی 
                                                       که از هر ذره ی دل، آفتابی بر تو  گستردم
ادامه دادم: شاید هم نه ! چون این قصه هزاران هزار و یک شب قابل تعریف کردنه! نگاهی کرد و گفت : قصه قشنگی می شه .ولی به شرطی که بتونی آخرش و تموم کنی و نگی ....
                                                     چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
                                            که صد خورشید  آتش برده  از خاکستر سردم 
                                 به بادم دادی و شادی، بیا ای شب تماشا کن 
                        که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم
          شرار انگیز و توفانی ، هوایی در من افتاده ست 
که همچون حلقه آتش درین گرداب می گردم
و ادامه داد : شاید نیاز نباشه خیلی قصه ها رو تعریف کنی ! رفتم طرفش و گفتم: هر قصه ای یه متنی داره! هر متنی هم تا تعریف نشه آخرش معلوم نمی شه! وقتی هم که آخرش معلوم نشه چطوری می خوای بفهمی ارزش گوش کردن داشته یا نه !؟ پس باید گفت باید شنید بعد تصمیم گرفت . غیر از اینه! در یک بازی نابرابر آخر برد شدم! کلی به خودم بالیدم! عجب داستانی سر هم کردم! در حال فضایی بسر می بردم! اومد نزدیک تر و دستش و گذاشت رو قلبم و با صدای محکم ولی آروم گفت : همه حرف هایی که زدی درست و لی یه چیز یادت رفت! گفتم : چی مثلا؟!‌ دستش و برداشت و گفت : اسم قصه ات و فراموش کردی....!
                   هرگز نمی کند ز سر خود خبر مرا
                                                تا در میان میکده سر بر نمی کنم

ساده و آرام....

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است
       چو کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است
                                       ای عاشق گدا چو لب روح بخش یار
                                                    می داندت وظیفه تقاضا چه حاجت است
موهاش و کنار زد و گفت : با کدوم صدا من و می خونی ؟!
این روزگاری که آدم ها رو تو خودش محصور کرده برای خوندن هر واژه ای یه صدایی داره.. یه بار می گه کز صدای سخن عشق هرگز ندیدم خوشتر ! همای ملایم و روح بخشی بود. حس خوبی داشتم. کنارش ایستادم و گفتم : دوست داری با کدوم صدا بخونمت! نگاهی به پنجره کرد و  گفت : یه بار دیگه سوال کن؟! گفتم: دوست داری ..! نه ! یه جای سوالم ایراد داره! نفس عمیقی کشیدم و آروم گفتم : دوست داری با کدوم صدا بخونمت!؟ نگاهی به عمق نگاهم کرد و گفت .....                                                                    
                                                                                بی پناه و پریشان حال
                                                                  افتاده ام به گوشه تنهایی
                                                          من  نشسته ام و غمها
                                             ایستاده اند گرم و صف آرایی
                                     در بزم گرم زندگی بیگاه
                    سنگی آمد و ساغر من بشکست
             عشقم رمید و دل من بگریخت
دستی رسید رشته ما بگسست
و ادامه داد: چرا تا حالا با صدای خودت من و نخوندی ؟!‌چرا هیچوقت فکر نمی کنی شاید برای من قشنگتر از صدای تو صدایی نیست !‌از نگاش فرار کردم و گفتم .....
عمری آرام قرار زندگیم بود
   رفتند و هیچ صبر و قرارم نیست 
               خواهم زچنگ حادثه بگریزم 
                     ای وای من که پای فرارم نیست 
                                   کو خنده ای عشق دلبندم !
                                          آن گرمخوی نغمه سرایم کو؟
                                                     آنکس که عاشقانه گه بیگاه 
                                                                     میگفت قصه ها ز برایم کو؟
ادامه دادم: جواب سوالات خیلی سخت نیست ! شاید نتونم جمله ها رو قشنگ برات بچینم اما این و بدون اگر نتونستم با صدای خودم بخونمت به خاطر این نبود که نخوام بخونمت ، بدون که شاید نتونستم .اسمت ، نگاهت ، رسمت ، کلامت و عشقت همه بر یک میثاق بود! من یارای همراهی کردن نداشتم ! میخواستم همه این ها رو با یه صدا بخونم اما نشد! چون صدای من به رسایی صدای تو نیست! برگشت و نگاهی به د رکرد و گفت : پس برای همینه که از صدای سخن عشق هرگز ندیدی خوشتر ......!
               ای مدعی برو که مرا با تو کاری نیست 
                                        احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است