داستان اول.....

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
                  گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست
                                که شنیدی که در این بزم و می خوش بنشست
                                                      که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
از جلوی آینه کنار رفت و گفت : اولین داستانت و چطوری شروع می کنی؟!
هر آدمی یه ادعایی داره و هر ادعایی هم یه سری هزینه! مهم ادعا و هزینه نیست مهم چقدر توان خرج کردن برای اثبات اون هاست !آینه رو عوض کرده بود.در و بستم و با تعجب گفتم : چه داستانی !؟ خندید و گفت : اولین داستان از هزار و یک شب! بد ادعایی بود ولی چاره ای نبود.نگاهی به زمین کردم و گفتم : اولین داستان ؛ اسمش و میذارم « آسمان در زمین »!نشست رو زمین و گفت : بگو میشنوم! رفتم جلوی آینه و گفتم : یکی بود یکی نبود! غیر از یه نگاه منتظر در آسمان نگاهی نبود که همیشه با خودش می گفت: 
                                                                        اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
                                                                   مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست
                                                                 اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش
                                                        خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست
                                                     میان عیب و هنر پیش دوستان کریم
                                                تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست
                                           عنایتی که تو را بود اگر مبدل شد
                                      خلل پذیر نباشد ارادتی که مراست
                              مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن
                    هر چه پسندد به جای دوست رواست
               اگر عداوت و جنگست در میان عالم
میان عاشق و معشوق دوستی برجاست
ولی همیشه افسوس میخورد که چرا نگاهی شبیهش نیست تا بتونه بخونه ناگفته های دلش رو ! برای همین به زمین اومد تا ببینه بین اینهمه آدم یه نفر هست که بتونه اون و بخونه! یه کم گذشت ! خوشش اومده بود ! همه مثل خودش بودن .همه همون حرف هایی رو می زدن که اون میزد ! می شنید که همه می گفتن .....
بتا هلاک شود در محبت دوست
     که زندگانی او در هلاک بودن اوست
         مرا جفا و وفای تو پیش یک سانست
               هر چه پسندد به جای دوست نکوست
                     مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زادست
                           دو روح در بدن چون دو مغز در یک پوست
                                       هر آن چه بر سر آزادگان رود زیباست
                                            چه خوب که از دست یار زیبا خوست
                                                       دلم ز دست به دربرد سروبالایی
                                                         خلاف عادت آن سرو که بر لب جوست
                                                             به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
                                                                       گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست
اوایل خوشحال بود! همه مثل خودش بودن! دیگه تنها نگاه نبود!اینجا همه چیز عالی بود! کمی گذشت تاتصمیم گرفت با این انسان ها ارتباط برقرار کنه! میخواست هزاران هزار مثل خودش رو در کنار خودش داشته باشه! نگاهش و مرتب کرد و از صندوقچه اسرار قلبش برای اولین بار بیرون آورد! نگاهی بهش کرد و گفت : دیگه تنها نگاه نیستی ، تموم شد اون زمان هایی که تنها با من می گفتی اسرار عشق و مستی! اومد بیرون ! همه چیز مرتب بود! رفت یه جایی که همه بودن! همه اون هایی که فکر میکرد مثل خودشن! یه نفر و انتخاب کرد و رفت پیشش! سلام کرد! جواب شنید! مطمئن شد! دستش و باز کرد و نگاهش وهدیه کرد !‌ازش گرفت و گفت این چیه؟ گفت : نگاهمه . بهش گفتن : آسمونیه! با خوشحالی گفت : آره ...آره! بهش خندیدن و گفتن : اشتباه اومدی جناب! اینجا زمینه.......
                 مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت
                                                        به تماشای تو آشوب قیامت برخاست