سراسر نگاه .....

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
                  مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند
                                   هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
                                                      که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
گل رز و چید و آروم پرسید : تا حالا فکر کردی چقدر وقت داری‌!؟‌
آدم ها تو زندگیشون حالا هر زندگی ای که باشه برای هر کاری یه وقت تعیین شده دارن و برای کارشون باید زمان خاصی رو روش حساب کنن حتی زندگی کردن! روبروش ایستادم و گفتم : چقدر وقت برای چی ؟! گل و تو دستش چرخوند و گفت : برای هر چیزی!‌ نمی دونم اگر این کلمه چیز نبود ما ها میخواستیم چی بجاش بگیم. نگاهی به گل تو دستش انداختم و گفتم : من خیلی نیاز به زمان ندارم، چون کارهای زیادی ندارم! سرجمعش و حساب کنی سه تا کار مهم دارم که باید انجام بدم ، دو تاش برای خودم یکیش هم برای تو! گل و داد به دستم و گفت : کارهای خودت هیچی ؛ برای کاری که مربوط به من هست چقدر زمان میذاری؟! یه گل داد دستم یه گلستان و رو سرم فرو ریخت ؛ نمیشد جواب داد .هر چی می گفتم خراب میشد . کارهای خودم مهمتر بود یا اون !؟ نگاهی به سرخی و شفافی گلبرگ ها انداختم و گفتم......
 آینه ی خورشید از آن اوج بلند
      شب رسید  از ره و آن آینه خرد شده
             شد پراکنده  و در دامن افلاک نشست
                      تشنه ام  امشب ، اگر باز خیال لب تو 
                                  خواب تفرستد  و از راه سرابم نبرد 
                                             کاش از عمرشبی تابه سحرچون مهتاب
                                                           شبنم زلف تو را  نوشم و خوابم نبرد
و ادامه دادم: شاید برای کارهای خودم زمان بندی مجبور باشم که بکنم اما فکر نکنم برای تو بتونم زمانی رو حدس بزنم ! شاید اگر زمان بذارم هرگز نتونم بهش برسم! و یا اینکه .....گل و از دستم گرفت خیلی آروم بین موهاش جا داد و آرام اما سنگین رو کرد به بوته گل و گفت .......
                                                            روح من در گرو زمزمه ای شیرین است
                                               من دگر نیستم،ای خواب برو ، حلقه مزن 
                                     سکوتی که تو را می طلبد نیست عمیق
                           وه که غافل شده ای از این دل غوغایی من 
                  میرسد نغمه ای ازدور به گوشم،ای خواب 
       مکن ، این نعمه ی  جادو را خاموش مکن 
زلف چون دوش رها ، تا به سر دوش مکن
و بدون معطلی ادامه داد: رسیدن به خواسته ها حالا فرقی نم یکنه از چه نوعی باشه همیشه محتاج خرج زمانه!بخواهی یا نخواهی باید خرج کنی ولی این هم مهم نیست .میدونی ، برای من مهم این که تو این زمان رو چطوری خرج می کنی !؟‌اما مثل اینکه هنوز یاد نگرفتی !  دستی به سرم کشیدم و اومدم جوابش و بدم که گل و دوباره داد به دستم وگفت :نترس ، زمانی که باید برای من بذاری به اندازه رویش تا پژمردن این گل هستش ؛ خیلی زیاد نیست  ! خراب خراب ! بدتر از این نمیشد ! اومدم افه بذارم پرو بال آتیش زدم ! گل و از دستش گرفتم وگفتم : هر گلی به خاطره ای داره و من زمانی رو که براش خرج می کنم به میزان خاطره ایه  که از اون تو ذهنم می مونه ؛ یعنی برای همیشه ! گل و تو دستم فشار داد وگفت : خیلی مطمئن نباش .....!
                     بعد از این روی من و آینه وصف جمال
                                                                که در آنجا خبر از جلوه ذاتم دادند