اگر یک نفر هر روز صبح قبل از اینکه از خونش بیاد بیرون میدونست که قرار چه اتفاقی بیفته یا سعی میکرد زودتر بیاد بیرون یا اینکه اصلا پاش و از در خونه بیرون نذاره .اینکه حالا کدوم یک از این دو راه را انتخاب کنه خودش یک بحث مفصلیه .اما در واقعیت زندگی روزمره ما مسائل به گونه ای دیگر است . اینکه همه هر روز از خونه بیرون میان تا به امید داشتن یک روز خوب فعالیتشان را اغاز کنند حاکی از وجود امید در آدم هاست و اگر میدونستن که قرار است چه اتفاقاتی در طول روز برایشان بیفته شاید امید دیگر معنای خاصی پیدا نمیکرد.