باز هم نهیبی دیگر .........

دیروز طرفای غروب بود که داشتم میرفتم سمت خونه . هوا نسبتا ْ خنک بود و نسیم ملایمی هم می اومد.تو حال و هوای خودم بودم و آروم آروم داشتم راهم و میرفتم .همینجور که اندر احوالات شخصیه غوطه ور بورم و با برنامه هام صفا میکردم یه دفعه این صفا کردن ها با بوی کباب و مخلفاتش قاطی شد .دقت کردم دیدم در تفکراتم در آن لحظه حرفی از کباب و اینجور بحثا نداشتم .به خودم اومدم و دیدم بوی کباب قاطی شده با افکار بنده از یه مغازه ی کباب فروشی که داشتم از کنارش رد میشدم به بیرون بشت کرده . خنده ای زدم و آروم رد شدم .چند قدم که دورتر شدم ایستادم و سرم رو برگردوندم .بله ! درست دیده بودم .دو تا بچه ی ده دوازده ساله با یه گونی پر دمپایی رو کولشون دستاشون و رو ویترین یخچال کبابی گذاشته بودن و با چنان حسرتی به سیخهای کباب و گوجه نگاه میکردن که انگاری هیچ آرزویی تو این دنیای به این بزرگی جز خوردن یه کم از اون گوشت ها رو ندارن . اونی که کوچیکتر بود مدام پیرهن بزرگتر رو می کشید و با حالتی التماس گونه درخواستش و مرتب تکرار میکرد.وایسادم ببینم چیکار میکنن .دیدم پسر بزرگه دست کرد تو جیبش و هر چی پول خورد بود در آورد .دوتایی وایسادن با هم به شمردن.امیدوار بودم ....... . بعد از اینکه شمردنشون تموم شد نگاهی به هم کردن .پسر بزرگه دستش و انداخت دور گردن پسر کوچیکه و بوسش کرد و یه چیز هایی در گوشش گفت و دستش و گرفت و با اکراه از جلوی ویترین مغازه دورش کرد.
اینقدر حالم گرفته شده بود که حتی نتونستم از جام تکون بخورم .با دور شدن بچه ها من و دلم با هم تو خودمون بغضمون ترکید .
با حالی گرفته به راهم ادامه دادم .تو راه مدام با خودم میگفتم .....
قلب ها مرده اند و سرها در خواب 
که من راحت آرامم که قلبی دوباره خواهم یافت .