رسمی خوشایند.....

هر کجا هستم ، باشم 
                    آسمان مال من است 
                                      پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین ، مال من است 
                                      چه اهمیت دارد!
                                                            گاه اگر میرویند 
                                                                      قارچ های غربت !؟  
خسته شدن ازهمه کارهایی که شب و روز به حکم جبر طبیعت بودنشون به آدما تحمیل میکنن، یعنی خسته شدن از روحیه ی تکراری ای که ما ها بهش عادت کردیم !                         
یعنی خسته شدن از گردش دوار و بی نتیجه ای که اسمش و گذاشتیم زندگی !
یعنی خسته شدن از تمام دریچه هایی که به روی شب فکرمان در روز گشوده می شود!
یعنی خسته شدن از ترانه هایی که بارها و بارها در گوشمان زمزمه می کنند و چه بی حاصل !
حال اگر بخوای بگی من هستم ، من فارغ از این دور هستم ، من بیدار زمان هستم ، و من هستم و هستم / تا ثابت کنم این طبیعت هست اما نه من برای او که او در خدمت ما ،باید بدونیم که :
زندگی رسم خوشایندی است 
         زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ !
                             پرشی دارد اندازه ی عشق !
                                      زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو        
                                                                                                                   برود!