رازی است میان ما......

من از بازوی خود دارم بسی شکر
                                    که زور مردم آزاری ندارم
                                                     زدست کوته خود  زیر  بارم
                                                                            که از بالا بلندان شرمسارم
کشیدن درد هایی که همه اسمش رو میذارن تقدیر زمانه و رویدادهای روزانه بعضی وقت ها اینقدر لذتبخش میشه که آدم واقعاْ می مونه ! می مونه آخه یعنی چی؟! مگه میشه تحمل رنج و درد هم لذتبخش باشه ؟! اون وقت همه میگن یا طرف مجنون شده یا خوشی زده زیر  دلش !
اما کسی نمی دونه که هر عشقی سه ضلع داره !ضلع عاشق ، ضلع معشوق و ضلع عشق !
همه وقتی تو این مثلث گیر میکنن خوب ادای گرفتار ها رو در میارن اما وقتی پای رنج کشیدن و تحمل مشقت هاش میرسه دیدنی هستند.اما همیشه تو این راه ها چند تا مسئله ثابته که اگر زمین و زمان به هم بریزه اینها تغییر نمی کنن...
همیشه عاشق بودن خیلی سخت تر از معشوق بودنه!
همیشه عاشق منصف بودن سخت تر از عاشق ساده بودنه !
همیشه عاشق معشوق بودن سخت تر از عاشق بازاری بودنه !
همیشه عاشق نیکی ها بودن سخت تر از عاشق خال گونه بودنه !
همیشه عاشق روحی بالا بودن سخت تر از عاشق جسم رعنا بودنه !
همیشه عاشق اعتماد به خود بودن سخت تر از عاشق نگاه دیگران بودنه! و
همیشه عاشق خوب بودن های موجودسخت تر از عاشق تنهایی های این روزگار بودنه!
چون همیشه خوب بودن خیلی سخت تر از بد بودنه ! اما این حرف ها همیشه برای یادآوری لحظات تنهایی و گریه های درونی و کتاب های رمان درام بوده وقتی که میاییم تو جامعه واقعی می بینیم همه ی اینهایی که پاک ترین واژه های یه ذهن بیدارن فقط حربه ای برای سرکار گذاشتن و پله ی ترقی کردن مردمن نه چیز دیگه ای ! آه ! و افسوس به حال این همه نیرنگ و بی همتی ! نمی دونم شاید باید اینجوری بود تا باشی!
                     مگر زنجیر موئی گیـــردم دست
                                                      و گر نه سر به شیدایــی برآرم