هجرت از دل به دل ....... !

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
                   دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد 
                                          کس نمی گوید که یاری داشت حق دوستی
                                                            حق شناسان را چه حال افتاد ، یاران را چه شد
وقتی که روابط میون دلها از چفت شدن دو تا نگاه به همدیگه به همین راحتی شروع میشه ،
وقتی که روابط میون قلب ها از تنیده شدن دو تا نگاه به همدیگه به همین راحتی شروع میشه ،
چه اصراری هست که این ارتباطات رو به راحتی جداشدن یه گلبرگ از گل لاله از بین ببریم ، چه اصراریه این همه دلشادی رو که نگاه ها ایجاد میکنن رو به راحتی پاره کردن یه نخ نازک از هم جدا کنیم ! همیشه  جدایی ها جدال واژه ها نیست ، حقیقت وصف ناپذیریه که ......
دل با نامش سوگند نخورده !
قلب با یادش هیچگاه آرام نحواهد گرفت !
عشق با نگاهش هیچگاه ترنم نازهایش را نمی بیند!
وجود ها هیچگاه با افقش موجودیت نیافتن و او را نپذیرفتند!
پروانه ها با یادش دور شمع نگشتند و خود را ذره ذره ذوب نکردند !
دریا ها با حرفش نخروشیدند و خود را با تمام قدرت همیشگی به ساحل نزدند! و 
                   فکر انسان  هیچگاه آنرا در وجود انسان تعریف نکرد !
پس نمیدونم چرا این تلخ ترین واژه ی هستی اینهمه واقعیت پیدا میکند! نمیدونم چرا این زشت ترین منظره هستی اینقدر رخ نشون میده ! و نمیدانم چرا این دشمن ترین دشمن عشق این اندازه محبوبیت پیدا کرده !؟‌ نمیدانم !
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست
                    عندلیبان را چه پیش آمد هزاران راچه شد
                                  زهره سازی خوش نمی سازد مگر عودش بسوخت
                                                   کس نداند ، ذوق مستی می گساران را چه شد