تغییر روش .......... !

  من که از آتش دل چون خم می در جوشم
              مهر بر لب زده خون می خورم و خاموشم
                        قصد جانان است طمع در لب جانان کردن
                                 تو مرا بین که در این کار به جان می کوشم
                                            پدرم روضه ی رضوان به دو گندم بفروخت
                                                          من چرا ملک جهان را به دو جو نفروشم
یه درد دل بین من و دلم ! 
یه بار بهش گفتم چرا همه میگن تو هیچ وقت اشتباه نمی کنی ؟ گفت : مگه تو غیر از این فکر میکنی ؟ گفتم : آره ! یه چرخی دورم زد و زل زد تو چشمام و گفت : میتونی ثابت کنی ؟! یه نگاه بهش کردم و با اعتماد به نفس گفتم : همین که تو در وجود آدم ها هستی و آدم ها هم پر از اشتباهن پس خود بخود تو هم دچار اشتباه میشی ! از من فاصله گرفت و گفت : میدونی اشتباهت کجاست ؟ گفتم : نه ؟ گفت : اشتباه تو در اینه که من و با خودت قیاس میکنی ! تو اشتباه کردن جزو ذاتته اما من اصلاْ بلد نیستم اشتباه کنم ! ببینم اگه تو مو قعیتی گیر کنی که بین عشق و وظیفه باید یکی رو انتخاب کنی کدوم رو بر میداری !
راستش حالم و گرفت ولی خودم و جمع و جور کردم و گفتم : خب معلومه به وظیفم عمل میکنم ! این طبیعیه ! خنده ای کرد و گفت : اشتباه کردی ! خب فاصله ی میان عشق و وظیفه  رو چکار میکنی ؟! گفتم ! نه چیزی نتونستم بگم .فقط نگاش کردم . زل زد بهم و گفت : حالا فهمیدی چرا من اشتباه نمیکنم و تو ای موجود از جنس انسان همش در اشتباهی ! بعد آروم  آروم رفت تو سینم و گفت :
     هر کس به طریقی دل ما می شکند
                           بیگانه جدا ، دوست جدا می شکند
                                               بیگانه اگر می شکند حرفی نیست
                                                                  من در عجبم دوست چرا می شکند