برق چشم و نگاه دل .... !

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
                          محتسب داند که من این کار کمتر کنم
                                                 عشق دردانه است و من غواص و دریا میکده
                                                                        سر فرو بردم در آنجا  تا کجا سر بر کنم
همیشه آدم هایی که تجربشون بیشتر ه مدام تو گوش جوونترا زمزمه می کنن که عزیز جان....
                      هیچ وقت عاشق نشو اگر هم شدی کور و کر نشو ! 
شنیده بودم که اگر پروانه ای از شمعی خوشش بیاد و نور اون شمع با برق چشمای پروانه یکی بشه ، گرما و آتیش و سوختن بی معنا میشه !
شنیده بودم که اگر شاهپرکی تو شب تیره یه نور مصنوعی رو ببینه و جذبش بشه حتی اگر بعد از رسیدن به اون تمام تار بینایی اش رو از دست بده ولی میره!
شنیده بودم که اگر دو تا چشم به همدیگه نگاه کنن و روحشون با هم یکی بشه حتی اگر کر شدن و کور شدنشون حتمی بشه اما جدا کردنشون دیگه محال می شه !
شنیده بودم که اگر آدمی عاشق یه مکعب مستطیل چوبی بشه حتی اگر قدش کوتاه باشه جدا کردن پیوند میون روح اون چوب و روح اون جسم میشه حکایت جداکردن هوا از آدم !
اما ! تا حالا ندیده بودم ! تا حالا سوختن یه پروانه ، از بین رفتن یه شاهپرک ، علشق شدن یه معشوق و زمین گیر شدن یه آدم رو ندیده بودم! نمی دونم ! شاید دیدن این چیزها با همدیگه هم جزو همون جبرهای طبیعی که باید پیش بیاد !
    من که از یاقوت و لعل و اشک دارم گنج ها
                             کی نظر در فیض خورشید بلند اختر کنم
                                                    عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
                                                                            عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم