یه حرف بدون ریا ........ !

      هزار جهد بکردم که یار من باشی
                                 مراد بخش دل بی قرار من باشی
                                                     چراغ دیده شب زنده دار من باشی
                                                                             انیس خاطر امیدوار من باشی
یه روز وقتی داری تو خیابون ذهنت آهسته آهسته قدم میزنی ... !
وقتی یادت بیفته که یه روزی چه شوری داشتی و الان به زخمت بتونی بهش برسی!
وقتی یادت بیفته که یه روزی چه عاشقی بودی  و الان به زحمت بتونی دوباره باشی!
وقتی یادت بیفته که یه روزی نگاهت فقط به قلب آدما بود اما الان به صورتشون شده !
وقتی یادت بیفته که یه روزی چه آدمی بودی و الان دیگه نه !
وقتی یادت بیفته که یه روزی چه روحی بودی و الان دیگه نه!
وقتی یادت بیفته که یه روزی چقدر خاکی بودی و با همه می پریدی اما الان دیگه نه !
وقتی یادت بیفته که یه روزی همدم خاک و گل ها  بودی اما الان فقط یه مشت آهنی!
وقتی یادت بیفته که یه روزی دستت سایبون بچه های یتیم بود اما الان سنگین شده!
چه حالی بهت دست میده ! یا چه حالی بهمون دست میده .....!
نمی دونم ! همیشه تنها بودن و سکوت و خلوتی خودشون وحشت آور هستن ، چه برسه به اینکه این حر فها هم مثل تیتر وبلاگامون مرتب از جلوی چشمامون رد بشن ! خیلی سخته !
گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
                             چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی
                                                      شیرین تر از آنی به شکر خنده که گویم
                                                                               ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی