تمنای وصال ........... !

     شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
                               فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت
                                                      حدیث هول قیامت که گفت واعظ شهر
                                                                           کنایتی است که از روزگار هجران گفت
شنیدم که یه بار یکی گفت :
برای عشق همیشه مبارزه کن ، اما هیچوفت عشق رو گدایی نکن ! 
جمله ی قشنگیه ! اما به دست آوردن یکی از هزاران نعمت این دنیا که ¤ عشق ¤ باشه گدایی کردن و مبارزه کردن چه معنایی داره ؟! چون برای هر کی مبارزه کردن و گدایی کردن معنای خاصی میده .برای یکی گدایی کردن عین مبارزه کردن و برای یکی دیکه برعکس !ولی ....
گدایی کردن یعنی تمنا برای کسب  !
مبارزه کردن یعنی تلاش وافر برای کسب!
گدایی کردن یعنی اظهار عجز و ناتوانی آدم !
مبارزه کردن یعنی اعلام وجود توانایی و بودن ها !
گدایی کردن یعنی خار شدن پیش هر کی که هست !
مبارزه کردن یعنی روئیدن تو زمینی که خودت شروع کننده ای !
گدایی کردن یعنی افتادن از اریکه ی غرور و نهایتاْ جاری شدن تو خاک !
مبارزه کردن یعنی سوار شدن بر بال غرور و جاری شدن تو پیروزی ها و شکست ها! و
                       گدایی کردن یعنی انتخاب شدن برای گدایی کردن !   و
                       مبارزه کردن یعنی انتخاب کردن ها برای مبارزه کردن !
شاید عشق ، این تنها واژه ی آشنا در عین غریب بودن ، تنها موردی باشه که گدایی کردن و مبارزه کردن تو زمینش اینقدر با هم متفاوتن ! شاید تنها واژه ای است که گدایی کردن و مبارزه کردن برای بدست آوردنش تا آخرین مرحله با هم برابرند! شاید آخرین واژه ای است که قبل از عروج یکبار دیگر آدم ها باید تکرارش کنن! اما چطوری ؟! نمی دونم .... !  
         شربتی از لب لعلش نچشیدم و برفت
                              روی مه پیکر او سیر ندیدم و برفت
                                                گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
                                                                    بار بر بست و به گردش نرسیدیم و برفت