نگاهداری از نگاهدارنده ها ........

   روی بنما و  وجود خودم از یاد ببر
                                 خرمن سوختگان را همه گو باد ببر
                                                      ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا
                                                                                   گوییا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر
نشستن و دیدن تمام اون چیزایی که یه روزی مال تو بود و دیگه قراره که نباشه تجربه ایه که هر چند سال یه بار برای همه بخوان و نخوان پیش میاد ! یه روز یکی که این حالت براش پیش اومده آروم با لحنی گرفته  گفت :
ببین ؛ من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود! 
یه نمونه اش مثل رفاقت هایی که آدم ها با هم دارن ، مثل قسم هایی که میخورن، مثل  عهدهایی که میبندن ، مثل نون و نمکی که با هم میخورن و مثل هزاران هزار بهانه ای که یجورایی ارتباطات آدم ها رو تعریف می کنه ! همه چیز آغازی دارد و هر آغازی هم پایانی رو طلب می کنه .اما هر پایانی لزوماْ آخر ماجراها نیست .اون هایی که فکر می کنن :
عشق ؛‌ آغاز تمام شروع هاست ،
نفرت   ؛ آغاز گر تمام پایان هاست ،
رسیدن؛آغاز گر تمامی شدن هاست ،
رفتن   ؛ آغاز گر تمامی ندیدن هاست ، و
                      دیدن و ندیدن ؛ آغاز گر تمام  کامیابیها و ناکامی هاست ؛
                                                                                 سخت در اشتباهند ! 
       بارها گفته ام و بار دگر می گویم 
                    که من دلشده این ره نه به خود می پویم 
                                     در پس آینه طوطی صفتم داشته اند 
                                                                 آنچه استاد ازل گفت بگو میگویم