در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
                   عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
                                            جلوه ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت 
                                                                      عین آتش شد ازین غیرت و بر آدم زد
یک جواب ساده به یک سوال پیچیده ؛   
جواب : چون همیشه از تغییرات و اعتماد بهشون واهمه داریم !
سوال: چرا باید همیشه از حلول احساسات جدید در وجودمان بترسیم ؟
یه داستان جالب برای همه ی اون هایی از فرازها  به فرود میان و دم نمیزنن : 
جواب : نمی دونم !
سوال :آیا همیشه میتونیم به عهد هایی که با خودمون بستیم پایبند باشم ؟
همیشه جریان مواج زندگی آدم ها رو به سمتی میبره که شاید تو نگاه اول خیلی خوشایند به نظر نرسه ٬‌اما یه کم که میگذره آدم تازه متوجه میشه که اگر غیر از این راه رو میرفت ضرر میکرد . اول همه خدا رو شکر میکنیم  و خوشحال میشیم و کلی صفا میکنیم ! بعد یه کم که میگذره و پوش زیر پر و بالمون میره کم کم یادمون میره که بابا این موقعیتی که توش هستی تو مسببش نبودیا! اما بعد از مدتی ریگه امر برامون مشتبه میشه که نه ! این من بودم که پا تو این راه گذاشتم ! و اون مو قع است که کم کم بال عقاب تبدیل به پر کبوتر و پر کبوتر مبدل به دم گنجشک میشه !  
                     ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش 
                                                            بیرون باید کشید ازین ورطه رخت خویش