در نهایت بینهایت......

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
                      که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
                                      گر چه راهی است پر از بیم ز ما تا بردوست
                                                                   رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
صدای موزیک رو زیاد کردم و گفتم : چی میشد فقط برای یه شب تمام دنیا مال من بود ؟
خیلی مواقع لحظاتی پیش میاد که آدم ها باید تصمیم بگیرن بعضی بود ها را دارایی خودشون بکنند یا نه بی خیال بشن و همه چی رو پس بزنن! صدای موزیک رو بیشتر کرد و گفت : چرا نمیشه ! تو این دنیا کار نشد نداره !‌ تو اراده کن دنیا که سهله بیشتر از اون و میتونی صاحب بشی! حال عجیبی بردم .گفتم : خب البته . آدم هر کاری رو که بخواد و هر چیزی رو که بخواد میتونه انجام بده و بدست بیاره ! صدای آهنگ رو بلند تر کرد و گفت : خب حالا ببینم چطوری میخوای تمام دنیا رو صاحب بشی؟ نگاهی کردم به دستاش و گفتم ....
دنیا یعنی بودن در حصار مکان
دنیا یعنی بودن در تنگناهای زمان
دنیا یعنی مدتی بودن و مدتی نبودن
دنیا یعنی سراسر فکر برای فردا در امروز
دنیا یعنی یه روز تنهای تنها و  یه روز همراه
دنیا یعنی یک آلبوم خاطره از لحظه های موجود و
دنیا یعنی من یعنی تو یعنی ما یعنی ما بی هم هرگز
وقتی که تمام دنیا رو بتونی تو این چیزا تعریف کنی یه شبه هم میتونی صاحبش بشی! نگاهم کرد و گفت چیزی یادت نرفته؟! گفتم : هیچی ! یه دفعه صدای ضبط و تا ته زیاد کرد ! ده ، نه ،‌هشت ، هفت ، شش .... طاقت نیاوردم و بلند گفتم کمش کن ! صدای ضبط رو کم کرد و گوشام گرفت و بلند گفت : به تعریفت از دنیا طاقت داشتن و صبر کردن رو هم اضافه کن ! تا شاید بتونی بعد از یه عمر فقط به اندازه خودت سهم ببری !
               در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر ست
                                                           حیف باشد که زکار همه غافل باشی