با هم .....

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع 
                           آتش آن است که در خرمن پروانه زنند
                                                   شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
                                                                         صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زنند
لیوان آب و داد دستم و گفت : میتونی با اسم من چند تا جمله بسازی !؟
راه و روش زندگی آدم تو این دنیایی که هر کی برای خودش یه روش اختراع میکنه بعضی وقت ها اینقدر عجیب میشه که از حد تصورات آدم خارج میشه ! لیوان رو گرفتم و گفتم : ببخشید .. اسم شما ...؟! لبخندی زد و گفت : شناسنامه ای یا ...؟!‌ گفتم : هر چی که صدات می کنن ؟
دور خودش چرخی زد و گفت : فرض کن یار..! حالا با این یار جمله بساز. به همه چیز فکر کرده  بودم الا این یکی !‌خودش رو چیزی نامید که از حد تصورم خارج بود. اما خب چاره ای نبود باید یه چیزی می گفتم اما نه هر چیزی ! ازش فاصله گرفتم و گفتم ......
یار میتونه تعریفی از نگاه مجنون به لیلی باشه
یار میتونه تعریفی از محبت گل و پروانه به شمع باشه
یار میتونه تعریفی از احساس زندگی در امتداد پایان باشه
یار میتونه تعریفی از شروع پیوند یک نگاه خجالتی با یک فکر باشه
یار میتونه تعریفی از جرات نداشتن برای گفتن خیلی ادعاهای درونی باشه
یار میتونه تعریفی از من بدون تو ولی تو با من اما نه در کنار هم ولی آشنا با هم باشه
لیوان آب رو از دستم گرفت و گفت : و یار میتونه تعریفی از جدایی ها بدون آینده ای پیوند دار باشه ! اما این و بدون یار هیچوقت نمیتونه تعریفی از جدایی ها و فراموشی ها باشه چون .... حرفش و قطع کردم و گفتم : ... چون هیچوقت هیچ یاری فراموش نمیشه حتی اگر تبدیل به خاطره بشه .....
             صد باد صبا اینجا با سلسله می رقصند
                                                              این است حریف ای دل تا باد نپیمایی