۱۰۰۱شب ـ ۳۹

از لعل تو گریابم انگشتری زنهار
                     صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد
                                         غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل
                                                               شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

ساکت ایستاد و گفت: تا حالا گم شدی؟!

زندگی رو هر جور که حساب کنیم یه سری کوچه داره و یه سری پس کوچه. تا موقعی که تو کوچه ها راه می ریم همه چیز بر وفق مراده اما وقتی می افتیم تو پس کوچه ها همه چیز غریب میشه! خندیدم و گفتم : تا دلت بخواد و صدای خندم بالاتر رفت.دستش و به دیوار تکیه داد و گفت :جدی می گم تا حالا تو زندگی گم شدی؟!خندم و جمع و جور کردم و گفتم: تا گم شدن و چی تعریف کنی! سرش و تکون داد و گفت:منظورم این که تا حالا چقدر تو زندگی بیراهه رفتی و فکر کردی داری درست می ری این هم یه جور گم شدنه ، نه؟!دستام و به هم گره زدم و به چشم هاش خیره شدم......

                                                      عشق  هرجا  رو کند   آنجا  خوش  است 
                                               گر  به دریا   افکند دریا  خوش  است 
                                      گر بسوزاند   در آتش  دلکش  است 
                          ای خوشا آن دل که در این  آتش  است 
                     تا بینی   عشق   را  آیینه وار 
         آتشی  از  جان  خاموشت  برآر 
هر  چه می خواهی   به دنیا  نگر

لبخندی زد و ادامه داد: فکر می کنی همین الان کجای این راه هستی؟! سرش و یه کم آورد جلوتر و ادامه داد:اصلا ببینم تا حالا به این چیز ها هم فکر کردی‌؟!‌یا ببینم اصلا بلدی به این چیزها فکر هم بکنی؟!

دشمنی  از  خود  نداری  سخت تر 
        عشق پیروزت  کند  بر  خویشتن 
                عشق  آتش  می زند  در ما و من 
                           عشق را دریاب  و  خود  را واگذار 
                                        تا بیابی   جان  نو   خورشیدوار 
                                                  عشق هستی زا  و  روح افزا بود 
                                                             هر چه  فرمان  می دهد  زیبا بود

کمی عصبانی شدم! دست هام و از هم باز کردم و گفتم: شاید خیلی به این چیزها فکر نکنم! شاید اصلا بلد نباشم به این موضوع ها فکر کنم! شاید وقتی که من و می بینی فکر کنی اینقدر تو خودم پیچیدم که حسابی گم شدم! ولی یه چیز و خوب بدون من تو این دنیا اصلا راه های اصلی رو نمی شناسم نیازی هم به دونستنشون ندارم ! لبخند آرامی زد و با تعجب گفت : یعنی چی؟! نفس عمیقی کشیدم و به سمت در برگشتم و گفتم :من هیچ وقت گم نمی شم! دوباره با تعجب گفت: غیر ممکنه! به طرفش برگشتم و آروم گفتم:ممکنه ، چون من بیراهه های این دنیا رو از حفظم.تو بیراهه گم شدن معنایی نداره....

هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز
                                                     نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد