ای دل غم دیده حالت به شود دل بر مکن
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائماْ یکسان نباشد حال دوران غم مخور
شاید بشه خیلی ساده گفت :
فردا یعنی چی؟
شاید بشه خیلی ساده تر گفت ؛
آینده همون فرداست ؟
اما خیلی سخت میشه گفت :
امروز و فردا بدون دیروز.
ولی من ساده و سخت می گم :
فردا ٫ دیروز و امروز ، یعنی من در آینده.
ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی غم مخور
چون ترا نوح است کشتی بان ز طوفان غم مخور
هر آنکو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد
حریم عشق را درگه ٬ بسی بالاتر از عقلست
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد
ساید فقط بشه این بار یه جمله نوشت :
«« آینده یعنی دیروز ضربدر امروز »»
با تعجب پرسید : چرا برگشتی؟!
گفتم: چون دیگه جایی برای دیدن نمونده بود !
پرسید : خب می موندی شاید یه حس جدید یا نمی دونم یه شرایط جدیدی ایجاد می شد؟!
گفتم: همه حس ها قدیمی و همه شرایط تکراری شده بودن!
گفت : اینجا هم همینه . تکرار و تکرار و تکرار !
گفتم : دوست داری در آینده کجا بری ؟!
گفت : اونجایی که دیروز تو بودی !
گفتم : آینده تو دیروز منه ! اما بهت گفته باشم فردای من با آینده تو خیلی فرق می کنه!
گفت: یعنی چی؟!
گفتم : من آینده رو دیدم برای همین توی دیروز گیر نکردم اما بعید می دونم تو بتونی از امروز فراتر بری !
گفت : شاید ....
حرفش و قطع کردم و گفتم : همین که می گی شاید یعنی حرف من درسته ....
صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان
که صد جمشید و کیخسرو و غلام کمترین دارد
صلاح از ما چه می جویی که مستان را صلاگفتیم
به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
گرت باور بود ورنه سخن این بود و ما گفتیم
دیروز غروب فکر می کردم که فردا غروب چجوری ؟
پرسیدم راستی فردا همین موقع ....
وسط حرفم پرید و گفت : عجله نکن ، می بینی !
گفتم: فکر کنم فردا غروب فلان جا باشم و فلان کار رو می کنم . فلانی و می بینم و فلان مورد و حل می کنم. راستی فلانی رو هم بعدش باید ببینم و فلان موضوعی رو که صحبت کرده بودیم و قراردادش و بنویسم.
یه نگاهی کرد و خندید .
پرسیدم: به چی می خندی ؟!
گفت : به اینکه فردا غروب نشسته باشی اینجا و بگی راستی فردا غروب چجوریه؟!
گفتم: نه !اینطوری نیست که نیست!
خندید و زد رو شونه هام و گفت: دیروز هم همین حرف و زدی!
من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتم
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف می زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بر بط و آواز نی کنم
گفتم : می خوام ادعا کنم که با آینده فاصله زیادی ندارم!
گفت : خب دیگه؟
گفتم : می خوام ادعا کنم که با سرنوشت فاصله زیادی ندارم!
گفت : خب دیگه ؟
گفتم: دیگه نداره ،همه عالم و آدم دنبال کم کردن فاصلشون با همین چیزان دیگه!
گفت : یا تو اشتباه می کنی یا عالم و آدم!
گفتم : یعنی چی ؟
گفت : پسر جان ! به جای کم کردن فاصله ات با آینده دنبال زیاد کردن فاصله ات با گذشته باش و به جای کم کردن فاصله ات با سرنوشت ، دنبال زمان حالت بگرد !
نفس عمیقی کشیدم و گفتم : اگر اینجوری باشه باید بگم آینده من حال شماست ! راستی تو زمان حال چیزی از گذشته ات داری که به درد آینده من بخوره ؟!
لبخندی زد و گفت: پس معلوم نه معنی گذشته رو فهمیدی ، نه آینده رو ، همون بهتر که در زمان حال زندگی کنی و ادعا برای آینده داشته باشی.....
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می بینم
هر آنکو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد
حریم عشق را درگه ٬ بسی بالاتر از عقلست
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد
همیشه آدم ها وقتی که یه قدمی موفقیت هستند ، همه چیز و خراب می کنند .نمی دونم چرا ؟!
اومد جلو گفت : تا حالا چند بار شکست خوردی ؟!
گفتم : خیلی .
گفت: چند تا ؟برام بشمر !
گفتم : یک دو سه چهار پنج شش هفت هشت نه ده خیلی ....!
گفت : پس چرا بعد از ده رو نشمردی ؟!
گفتم : چون من توی شکست هام به بیشتر از ده می گم خیلی .
خندید و گفت : حالا چند بار پیروز شدی ؟!
گفتم : خیلی .
گفت : همون بیشتر از ده تا دیگه ؟!
گفتم : نه .
گفت :پس چی ؟!
گفتم : یک دو خیلی .... !
با تعجب گفت : یعنی چی !
گفتم : تو ییروزی هام به بیشتر از سه تا می گم خیلی ......
صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان
که صد جمشید و کیخسرو و غلام کمترین دارد
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین نکند
که چنانم من از این کرده پشیمانم که مپرس
نمی دونم بگم باریدن باران وسط تابستان را دوست دارم یا گرمای مستقیم خورشید وسط زمستان را !
پرسید : تا حالا توی آفتاب چتر بالای سرت گرفتی ؟!
گفتم : بعضی وقت ها شده .
پرسید : تا حالا شده زیر باران چتر را ببندی و از باریدن لذت ببری؟!
گفتم : بعضی وقت ها شده .
پرسید: فکر می کنی چتر را برای چی ساختن ؟!
گفتم : برای استفاده .
پرسید : برای تابستان یا زمستان ؟!
گفتم: اشتباهت همین جاست .
پرسید : چه اشتباهی؟!
گفتم : یادت باشه چتر را برای راحتی و استفاده ما ساختن نه برای فصل ها .....
من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من
سال ها پیروی مذهب رندان کردیم
تا به فتوای خود حرص به زندان کردیم
ما به سر منزل عنقا نه به خود بردیم راه
اجر صبریست که در کلبـــه احزان کردیم
همیشه فکر می کردم خورشید زیباست و قدرتمند وبزرگ ....
اما حالامی بینم ماه هم دست کمی ازخورشید نداره.....
شاید در یک حالت حتی ماه جذاب ترهم باشه .....
خورشید پرنوراست و بزرگ اما کنار خورشید هیچ ستاره ای نیست . به خورشید نمی شه نگاه کرد ....
اما دوروبر ماه میلیاردها ستاره هست و هر چقدر هم که بخواهی می تونی بهش نگاه کنی .
گر به دیوان غزل صدر نشینیم چه عجب
سال ها بندگی صاحب دیوان کردیم !
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم زسر زلف تو زنجیر کنم
با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم
همیشه فکر می کردم وقتی می خوام بشمرم باید بگم ٬ یک - دو - سه و همینجوری برم بالا تا به صد برسم .....
اما یه روز بهم گفت : بشمر ! گفتم یک - دو - سه - و رفتم تا بالا تا رسیدم به صد !
تموم که شد گفت حالا برعکس بشمر !
گفتم : صد - نود و نه - نود و هشت - نود و هفت و شمردم تا اومدم پایین !
به صفر که رسیدم دیدم هنوز عدد برای پایین رفتن هم هست منفی یک - منفی دو - منفی سه ؛
نگاهی کرد و بهم گفت : اگر همون اول از صفر شروع کرده بودی حواست و جمع می کردی الان اینقدر تعجب نمی کردی!
من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من
خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست
به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست
بار الها !
:: همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس ..... که دراز است ره مقصد و من نوسفرم ::
ببین که سیب زنخدان تو چه می گوید
هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف ها می کنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
گفت : تو توی چه زمانی معمولا زندگی میکنی؟
گفتم : زمان حال!
گفت : ضرر می کنی!
گفتم: چرا؟
گفت : سود توی زندگی در آینده است!
گفتم : اشتباه می کنی!
گفت : یه نگاه به خودم و خودت بکن!
گفتم: که چی ؟
گفت: من از تو خیلی جلوترم!
گفتم : رو چه حسابی؟
گفت : رو حساب فاصله!
گفتم: آینده یعنی این ؟
گفت : یعنی غیر از این؟
گفتم : آره !
گفت : چطور؟!
گفتم : مطمئن باش سود من بیشتر از تو هستش!
گفت : یعنی چی ؟
گفتم : یادت باش آینده تو گذشته منه!!
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم