مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویش دارم
صفای خلوت خاطر از آن شمع چو گل جویم
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم
یک بهار !
یک عشق!
یک مسیر نزدیک!
و یه دنیا آرزوهای خوب!
و من ، که به همه آرزوهایم خواهم رسید!
الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز میخانه
که من در ترک میخانه دلی پیمان شکن دارم
بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
از یار آشنا سخن آشنا شنید
ای شاه حسن چشم بحال گدا فکن
کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید
روبروی آینه ایستاد و پرسید: دروغ ترین راستی که تا حالا گفتی چی بوده؟
هر وقت آدم ها تصمیم می گیرن زندگی و با تمام خوبی هایی که داره بدن و جاش هر چی که به نظرشون جالب هست رو بگیرن تمام قواعد میانشون بهم می خوره ، قواعدی که اگر نباشن سنگ رو سنگ بند نمیشه! رفتم طرف آینه و گفتم: خیلی چیزها می تونه باشه و من هم گفتم ، اینقدر زیادن که نمیشه شمرد.همونطور که روبروی آینه بود گفت:یکی از مهمتریناش و بگو! دستی به سرم کشیدم و گفتم:مهم از نظر من یا از نظر دیگران؟! لبخندی زد و گفت: نه از نظر دیگران ،از نظر خودت!
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
توان شناخت زسوزی که در سخن باشد
و ادامه داد :فکر کن ببین دروغ ترین راستی که تا حالا گفتی چی بوده چقدر بوده ؟! فکر کن ببین این دروغی که گفتی و چند بار گفتی ، به چند نفر گفتی ؟!
یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
آن جوان که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد
شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد
دستی به صورتم کشیدم و کمی فکر کردم. راستی از بین دروغ هایی که تا حالا گفتم چجوری باید بفهمم که راست ترینشون کدوم بوده و چند بار تکرارش هم کردم؟! یکی یکی مرور کردم و دونه دونه شمردم .خیلی بودن اما هیچکدوم جواب سوال نبودن. نگاهی بهم کرد و گفت : چیه موندی؟! لبخندی زدم و همین که اومدم بگم آره زبونم ایستاد . آره پیدا کردم .سریع واکنش نشون دادم و گفتم : پیدا کردم ، آره ! اون روزی که ...... ! که دستش و گذاشت جلوی دهنم و گفت: قبل از اینکه برام تعریف کنی خودت و تو آینه نگاه کن و آروم من و آوردم جلوی آینه و رفت یه کم نگاه کردم ؛دیدم با خودم هیچ فرقی ندارم...... !
در حیرتم که باده فروش از کجا شنید
بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
از یار آشنا سخن آشنا شنید
ای شاه حسن چشم بحال گدا فکن
کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید
گفت : ادب؟
گفتم : عباس(ع)!
گفت : صبر ؟
گفتم: زینب(ع)!
گفت :امام ؟
گفتم: حسین(ع)!
گفت : گدا؟
گفتم: فقط من....
سر خدا که عارف و سالک به کس نگفت
در حیرتم که باده فروش از کجا شنید
صلاح از ما چه می جویی که مستان را صلاگفتیم
به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
گرت باور بود ورنه سخن این بود و ما گفتیم
برگشت و گفت:زشت یا زیبا کدوم و انتخاب می کنی؟
سراسر زندگی ما آدم ها رو اگر جمع و جور بکنی می بینی همش در حال انتخاب کردنیم بین خوب و بد ،سخت و آسان ، سیاه و سفید.! یه نگاهی بهش کردم و گفتم : تا حالا تو شرایطی نبودم که بخوام بین این دو انتخاب کنم! سرش و تکون داد و گفت: مطمئنی؟! دستم و گذاشتم رو شونش و گفتم: آره به همین اطمینانی که مطمئنم الان روزه! عقب تر رفت و گفت: خوب فکر کن. به لحظه های انتخاب کردنات فکر کن ببین هیچ جا بین زشت و زیبا انتخاب نکردی.....؟
دل از سنگ باید که از درد عشق
ننالد خدایا ! دلم سنگ نیست
مرا عشق او چنگ اندوه ساخت
که جز غم در این چنگ آهنگ نیست
به لب جز سرود امیدم نبود
مرا بانگ این چنگ خاموش کرد
چنان دل به آهنگ او خو گرفت
که آهنگ خود را فراموش کرد.....
به لبه پنجره تکیه کرد و ادامه داد: اگر اهل انتخاب کردن باشی و اهل ریسک کردن که هستی ، پس حتما در انتخاب هات یه جایی زشت و زیبا به تورت خورده......
مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را که افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی...
کمی جابجا شدم و گفتم: اهل انتخاب هستم، اهل ریسک کردن هم هستم و در ضمن اهل به خاطر سپردن هم هستم . مطمئنم که تا حالا تو انتخاب هام بین زشت و زیبا گیر نکردم. بین خوب و بد چرا، بین سخت و آسان چرا، بین عشق و عقل هم چرا حتی بین بودن و نبودن هم گیر افتادم اما زشت و زیبا نه ، نه ! دست به سینه به پنجره تکیه کرد و گفت : الان کاملا مطمئنی ؟! لبخند طنزی زدم و گفتم : اینقدر که مطمئنم الان روز..... ! که حرفم و قطع کرد و پرده رو کنار زد و گفت : که مطمئن باش الان دیگه روز نیست.......
من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتم
چه نسبت است به رندی ، صلاح و تقوا را
سمع وعظ کجا ، نغمه رباب کجا
ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مرده کجا ، شمع آفتاب کجا
راز میان من و ما
« تویی»
که در کنار من
همراز شویم...
پیش از آن کاین سقف سبز و مینا برکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود
دیده ما چو به امید تو دریاست ، چرا
به تفرج گذری بر لب دریا نکنی
دردمندان غمت زهر هلاهل نوشند
قصد این قوم خطا باشد هان نکنی
ایستاد و گفت:با مرگ چقدر آشنایی؟!
یه داستان قدیمی هست که همیشه آدم ها رو دنبال خودش می کشونه و هیچ وقت هم دست از سرشون بر نمی داره خیلی ها میگن حقیقته خیلی ها هم می گن واقعیته! خندیدم و گفتم اینهمه موضوع ، چرا مرگ؟! اومد طرفم و گفت :چون دوستش دارم.حالا نظرت و بگو. این پا اون پا کردم و گفتم: به نظر من زندگی مهمترین نعمتیه که خدا به آدم ها داده . به نظرم زندگی مهمترین بهانه آدم ها برای بودنه و به نظرم زندگی زیباترین حس غریزیه آدم هاست برای همیشه.به نظرم ،تا آسمان ، تا خورشید ،تا کوه هست زندگی باید کرد......
دل از سنگ باید که از درد عشق
ننالد خدایا ! دلم سنگ نیست
مرا عشق او چنگ اندوه ساخت
که جز غم در این چنگ آهنگ نیست
به لب جز سرود امیدم نبود
مرا بانگ این چنگ خاموش کرد
چنان دل به آهنگ او خو گرفت
که آهنگ خود را فراموش کرد.....
دستام و بردم سمت سرش و گفتم:به نظرم زندگی تنها مخلوقیه که برای درک کردنش نیاز نیست همه جا و همیشه دنبالش بگردی چون همیشه در کنارت....
مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را که افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی...
اومد طرفم و با تعجب پرسید: تو مطمئنی که حالت خوبه؟! کجایی؟! من می گم از مرگ بگو تو زندگی و برام تعریف می کنی! اومد جلوتر و با صدای محکم ادامه داد: بگو از مرگ می ترسم این قدر هم حاشیه نرو ! یه کلام بگو وحشت دارم و این همه صغری کبرای بی ربط هم نچین!گفتم: تو واقعا نظرت اینه! لبخندی زد و گفت: دقیقاْ ! ادامه دادم: ولی به نظر من زندگی زیباست! زندگی جاری است ! دستش و کرد تو جیبش و سرش و کج کرد و گفت: دیدی گفتم این قدر از مرگ می ترسی که حتی جرات گفتنش و هم نداری! تو ترسویی!سرم و تکون دادم و رفتم به طرف در و آروم زیر لب گفتم :و مرگ آخرین هیجان زندگی است.....
هرگز نمی کند ز سر خود خبر مرا
تا در میان میکده سر بر نمی کنم
عیب رندان مکن ای زاهـد پاکیزه سرشت
که گنـاه دگـران بر تـو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کســی آن درود عاقبت کار که کشت
گوشی و گذاشت و گفت:این همه صبر برای چی؟!
به نظرم زندگی ما آدم ها می تونه دو بخش باشه یه بخش اون که برای دیگران صبر می کنیم و بخش دومش اون قسمتیه که دیگران برای ما صبر می کنن حالا کدوم بخش قشنگتره نمی دونم.لبخندی زدم و گفتم :برای تفریح یا شاید هم سرگرمی ؛ هنوز راجع بهش خیلی فکر نکردم!تلفن و با عصبانیت جابجا کرد و گفت: نشد دیگه نشد،باورم نمی شه بی دلیل این قدر صبر کنی !نشستم و گفتم برای تو چه فرقی می کنه این منم که دارم صبر میکنم و تو هم فقط یه ناظری اگه زحمتی هم داشته باشه برای منه نه تو.......
گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم
گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
محکم نشست روبرم و گفت: راست می گی من یه ناظرم اما چرا نمی خواهی قبول کنی که من دیگه شدم سایه صبر تو ....
دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
آه از نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از مست که با مردم هوشیار چه کرد
ساقیا جام میم ده که نگارنده غیب
نیست معلوم در پرده اسرار چه کرد
بلند شدم و گفم: پس سه راه بیشتر نداری یا با من صبر کنی یا صبر کنی صبرم تموم بشه یا صبرت تموم بشه و بری ! با عصبانیت بلند شد و گفت: یه راه چهارمی هم هست! گفتم : چه راهی؟ اومد طرفم و گفت: صبر کنم تا منصرف بشی! لبخندی زدم و گفتم:غیر ممکنه! سری تکون داد و گفت: نه برای من! ادامه دادم: چرا ! با لبخند آرومی گفت: چرا ؟! دستام و به هم زدم و باز کردم و گفتم :چون دیگه چیزی یادم نمیاد ! با تعجب گفت : یعنی چی؟! رفتم به سمت در و آروم گفتم:فراموش کردن صبر کردن و فراموش کردم ؛ خیلی وقته.....
نا امیـدم مکن از سابقه ی لطف ازل
تو پس پرده چـه دانی که که خوبست و که زشت
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف می زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بر بط و آواز نی کنم
فاصله گرفت و گفت:نفرت چند بخشه؟
انگیزه های زیادی تو زندگی آدم ها هست که هر کدوم آدم و به یه سمتی می کشن . بعضی وقت ها این انگیزه ها اینقدر قوی هستن که برعکس عمل می کنن.نگاهی بهش کردم وگفتم: یعنی چی؟! لبخندی زد و گفت:یعنی اگر نفرت یکی از انگیزه هات بشه باهاش چکار می کنی؟!یا ببینم اصلا چقدر نفرت و دوست داری؟! سری تکون دادم و گفتم:تا حالا که نشده هر وقت که شد یه فکری به حالش می کنم. اومد جلو و گفت : فرض کن از من متنفری چیکار میکنی؟! ابروهام و انداختم بالا و گفتم:مطمئنی.....
دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند
ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند
عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند
جزقلب تیره هیچ نشد حاصل وهنوز
باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند
گویند رمز عشق مگویید و مشنوید
مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند
محکم دستش و بهم زد و گفت: آره مطمئنم! فرض کن خیلی از من متنفری ! فرض کن اینقدر نفرتت از من زیاده که هیچ حد و مرزی نمی تونی براش قائل بشی! جداّ چیکار میکنی، میخوام بدونم !
تشویش وقت پیرمغان می‌دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند
صد ملک دل به نیم نظرمی‌توان خرید
خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند
قومی به جدو جهد نهادندوصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند
سوال خیلی سختی بود . تصور فرضی که تا حالا شاید خیلی بهش فکر نکرده بودم . نگاه عمیقی بهش کردم و گفتم: بیا بی خیال شو. آروم گفت: چیه نکنه می ترسی جواب بدی! دستی به سرم کشیدم و گفتم: راستش و بخوای آره ، می ترسم جواب بدم! دوباره لبخندی زد و گفت:بالاخره یه روزی باید جواب بدی نه به من شاید برای خیلی چیزها و خیلی افراد دیگه. این رسم دنیاست، سعی کن هیچ وقت یادت نره! باهاش هم نجنگ چون بی فایدست! به سمت در رفتم و گفتم: سعی کن دیگه این سوال ها رو نپرسی ، نه برای این که جوابی براش ندارم برای این که نمی خوام یادم بیاری که نفرت برای من یه غریزست......
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
در نظر بازی ما ، بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم ، دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
همیشه تو زندگی آدم ها دلایل مختلفی برای زنده موندن و زندگی کردن دارن.یه عده با آرزوهاو امیدهاشون زندن یه عده هم به امید آرزوهاشون زندگی می کنن.ایستادم روبروش و گفتم : گفتنی نیست! خنده آرومی کرد و گفت: به کسی نمی گم. مطمئن باش!سرم و تکوم دادم و گفتم: نه .نمی خوام کسی بفهمه. آرزوهای آدم ها مال خودشونه،من هم آرزوهام تنها بهانه زندگیم هستن؛شاید بدت بیاد اما نمی خوام کسی رو تو این بهانه شریک کنم. اومد بیرون و نگاه تلخی کرد و گفت:ولی من فقط یه آرزم دارم.....
یک بحرسرشک بودم و عمری سوز
افسرده و پیر می شدم روز به روز
با خیل عاشقان چو همرزم شدم
سوزم:همه ساز گشت و شامم همه روز
ادامه داد: و این یه دونه رو فقط به تو می گم ؛ تنها آرزویی که من دارم ،آرزوی بهترین آرزوها برای تو و تنها تو هستش.....
آمد ، به طعنه کرد سلامی و گفت : مرد
گفتم : که ؟ گفت:آنکه دلت را به من سپرد
وانگه گشود سینه و دیدم که اشک عجز
فانوس عشق من،به کف نور، می سپرد
نگاهم و به نگاهش گره زدم و گفتم:می دونی فرق من وتو چیه؟! با لبخند ملیحی گفت:آره . فرق من و تو دقیقا تو آرزوهامون خلاصه میشه،نه ؟! سری تکون دادم و گفتم: آره درست حدس زدی . نه من و تو همه آدم ها تنها فرقشون تو آرزوهاشونه! اومد نزدیک تر و گفت : من تنها آرزوم و برای تو گفتم حالا نوبت تو هستش که آرزوت و بهم بگی ؛ نه همش و یکی از بهتریناش و هم بگی قبوله؛ پس در گوشم بگو آروزت چیه؟! سرم و بردم طرفش و گفتم :به شرطی که به هیچ کس نگی! گفت : خاطرت جمع . آروم ادامه دادم: یکی از بهترین آرزوهام ، آیندمه برای تو .......
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش