یاد باد آن صحبت شب ها که با زلف توام
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
سلام کرد و گفت:مرز میان خوبی و بدی توذهنت چقدره؟
فاصله بین آدم ها تو این دنیا به اندازه فاصله مکانهایی که توش هستن نیست خیلی ها کنار هم ایستادن اما یه دنیا فاصله دارن و خیلی ها هم یه دنیا فاصله است بینشون اما چه به هم نزدیکن!جواب سلامش و دادم وگفتم:حالا چرا خوبی بدی .به نظرم اینا یه سری مفهوم هستن که با توجه به شرایط برای آدم ها معنی میشن! سرش و تکون داد و ابروهاش و بالا انداخت و گفت : نه! گفتم : چرا همینجوریه! نگاهی کرد و گفت:برای تو یه چیز یا خوبه یا بد .نمی تونه هم خوب باشه هم بد!این دو تا بالاخره یه مرزی با هم دارن! ندارن؟....
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست
می‌رفت خیال تو ز چشم من و می‌گفت
هیهات ازاین گوشه که معمور نماندست
وصل تو اجل را ز سرم دور همی‌داشت
ازدولت هجر تو کنون دور نماندست
نگاهی کردم وگفتم:ولی برای خیلی از آدم ها بین خوبی و بدی هیچ فرقی نیست خیلی خوب ها رو بد می دونن و خیلی بدها رو خوب می بینن ! پس بدون مرز بندی هم میشه زندگی کرد.
نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید
دور از رخت این خسته رنجور نماندست
صبر است مرا چاره هجران تو لیکن
چوصبر توان کرد که مقدور نماندست
در هجر تو گر چشم مرا آب روان است
گو خون جگر ریز که معذور نماندست
جانان ز غم از گریه نپرداخت به خنده
ماتم زده را داعیه سور نماندست
آرام اومد طرفم و گفت: برای این که خیلی ها نمی تونن خوبی ها رو ببینن و خیلی ها هم طاقت دیدن بدی ها رو ندارن برای همینه که اصرار دارن جای این دو تا رو عوض کنن و هیچ مرزی بینشون قائل نشن اما تو چی ؟جواب خوبی داد.نگاهی بهش کردم و گفتم: مرز بین خوبی و بدی از نظر من خود آدم ها هستن! شاید آدم ها خوب خوب نباشن اما بد بد هم نیستن! برگشت و آروم گفت:ولی یادت باشه آدم ها همیشه اون چیزی نیستن که تو می بینی.....
کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین
آنچه من در سحر از باد صبا می بینم
یک سال دیگر هم گذشت.... درسال جدید .....
»» خدایا ! مرا فهمی ده تا برای همیشه به یادت باشم
»» خدایا ! مرا معرفتی ده تا همیشه سپاسگزارت باشم
»» خدایا ! مرا چشمی ده تا زیبایی های خلقتت را ببینم
»» خدایا ! مرا صبری ده تا نامردمی ها را راحت تحمل کنم.
»» خدایا ! مرا قلبی ده تا تمام خوبی ها را در آن جای دهم.
»» خدایا ! مرا عشقی ده تا سختی های دنیا را آسان بگیرم
»» خدایا ! مرا روحی بده تا مدیون نگاه های کوتاه دنیا نگردم
»» خدایا ! مرا کلام موجزی ده تا بتوان گره از کار همه بگشایم
و خدایا ! خدایا !
مرا توانی ده تا ناتوانایی هایم مانع از حرکت دیگران نگردد !.............
« آمین یا رب العالمین »
ای دل غم دیده حالت به شود دل بر مکن
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائماْ یکسان نباشد حال دوران غم مخور
پیاده شدم و پرسیدم : اعتبار نگاهت چقدره ؟
زندگی آدم ها همیشه سه طرفه است، دیروز و امروز و فردا ! خیلی ها فردا رو تجربه می کنن بدون اینکه بدونن تو دیروز گیر کردن،خیلی ها هم فرداها رو می بینن در حالی که هنوز امروزشون تموم نشده !. با خنده های همیشگیش گفت:اعتبار من به اندازه ارزشمه! ارزش من خیلی زیاده. با لبخند آرومی نگاهش کردم و گفتم:یادت باشه وسعت نگاه آدم ها از آسمان تا زمینه ! ایستاد و گفت: نه همیشه هم اینطوری نیست خیلی وقت ها فرق می کنه ......
هر چند امیدی به وصال تو ندارم
یک لحظه رهایی ز خیال تو ندارم
ای چشمه روشن آن سایه که نقشی
در آینه ی چشم زلال تو ندارم
می دانی و می پرسیم ای چشم
جز عشق جوابی به سوال تو ندارم
ادامه داد: خیلی وقت ها بعضی آدم ها زمین و تو آسمون می بینن خیلی ها هم هستن که همیشه آسمون و تو زمین می بینن اعتبار آدم ها به ارزش فکرشون نه نگاهشون .....
نتوانم به تو پیوستن و نی از تو گسستن
نه ز بند تو رهایی نه کنار تو نشستن
ای نگاه تو پناهم تو ندانی چه گناهی ست
خانه را پنجره بر مرغک طوفان زده بستن
تو مده پندم از این عشق که من دیر زمانی
خود به جان خواستم از دام تمنای تو رستن
حرفش و قطع کردم و گفتم:ولی فکر آدم ها رو نمی شه دید اما نگاهشون و میشه خوند! پس خیلی وقت ها هم میشه که آدم ها یه جوری فکر می کنن اما یه جور دیگه نگاه می کنن ! پس نگاه آدم ها می تونن دروغ بگن ! زمین و تو آسمونا می بینن اما نشون نمی دن یا برعکسش! خندید و دستی به چشم هاش کشید و گفت : خب بگو ببینم تو نگاه من چی می خونی !؟ جا خوردم . سوال سنگینی بود و چاره ای جز پاسخ دادن نداشتم . رفتم جلو و خوب نگاهم و به نگاهش گره زدم و بعد از مکثی کوتاه گفتم : هیچی !! مثل اینکه اشتباه کردم! خندید و گفت : دیدی گفتم ! و از پله ها رفت بالا . رفتم جلوی آینه و خوب نگاه کردم: به اندازه یه آسمون خاک بود.....
دیدم از رشته جان دست گسستن بود آسان
لیک مشکل بود این رشته مهر تو گسستن
تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت
به مردمی نه بفرمان چنان بدان که تو دانی
بگو که جان عزیزم ز دست رفت خدا را
ز لعل روح فزایش ببخش آنکه تو دانی
ورق زد و گفت:بی وفایی چه رنگیه؟
زندگی پرتلاطم آدم ها شاید هر روز یا هر ساعت و یا حتی هر دقیقه یه رنگی به خودش بگیره بعضی وقت ها سیاه بعضی وقت ها سفید بعضی وقت ها هم هیچ رنگی نداره ! رو کردم بهش و گفتم : اول بگو ببینم وفاداری چه رنگیه تا بعد جوابت و بدم! مکث ملایمی کرد و گفت:این سوالت جواب نداره! سرم و چرخوندم و گفتم: یعنی چی!؟ کتاب و بست و زل زد بهم و گفت: اول تاریکی و باید تعریف کنی اون وقت خلافش میشه روشنایی!یه کم دورو برم و نگاه کردم و خیلی مطمئن اما ناگهانی بهش گفتم: به نظر من سفیده !با تعجب پرسید: سفیده ؟!....
بلبلی شیفته می گفت به گل
که جمال تو چراغ چمن است
گفت : امروز و زیبا و خوشم
رخ من شاهد هر انجمن است
چون که فردا شد و پژمرده شدم
کیست آنکه که هواخواه من است
به تنم بین این پیرهن دلکش من
چو ٬ که تو شام بیایی کفن است
با تعجب ادامه داد:شوخی می کنی یا جدی میگی که بی وفایی سفیده!؟ با عصبانیت ادامه داد: تو اصلا می دونی سفیدی یعنی چی اصلا می فهمی چی گفتی؟!
حرف امروز چه گویی ٬ فرداست
که تو را بر گل دیگر وطن است
همه جا بوی خوشو روی نکوست
همه جا سرو و گل و یاسمن است
عشق آن است که در دل گنجد
سخن است آنکه همی بر دهن است
می شناسم من حقیقت ز مجاز
چون تو بسیار در این نارونند
یه کم فکر کردم که بفهمم چی گفتم ! یه کم جابجا شدم و با خودم گفتم: بدون فکر حرف نمی زدی چی شد که از دهنت این کلمه پرید؟!نگاهی بهش کردم و نگاهم و به نگاهش گره زدم و بعد از مکثی کوتاه گفتم: مشکل کجاست؟! با عصبانیت بلند شد و گفت: اگر بهت بی وفایی کنم تو من و سفید می بینی ؟! لبخندی زدم و گفتم: آره بی وفایی تو برای من سفیده! نه تو ،هر کسی که بی وفاست به نظر من سفیده!اومد طرفم و بلند داد زد: ولی اگر تو بی وفایی کنی سیاه سیاهی ، سیاه! دستم و گذاشتم رو شونش و گفتم: تو هم مثل بقیه اشتباه می کنی! دستم و کنار زد و گفت: نه پس فقط تو درست می گی ؟! به سمت در رفتم و آروم گفتم : آدم بی وفا پیش من با آدم مرده فرقی نمی کنه؛ کفن آدم های مرده هیچ وقت سیاه نمی شه....
خیال تیغ تو با ما حدیث تشنه و آب است
اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی
از لعل تو گریابم انگشتری زنهار
صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد
غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل
شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد
ساکت ایستاد و گفت: تا حالا گم شدی؟!
زندگی رو هر جور که حساب کنیم یه سری کوچه داره و یه سری پس کوچه. تا موقعی که تو کوچه ها راه می ریم همه چیز بر وفق مراده اما وقتی می افتیم تو پس کوچه ها همه چیز غریب میشه! خندیدم و گفتم : تا دلت بخواد و صدای خندم بالاتر رفت.دستش و به دیوار تکیه داد و گفت :جدی می گم تا حالا تو زندگی گم شدی؟!خندم و جمع و جور کردم و گفتم: تا گم شدن و چی تعریف کنی! سرش و تکون داد و گفت:منظورم این که تا حالا چقدر تو زندگی بیراهه رفتی و فکر کردی داری درست می ری این هم یه جور گم شدنه ، نه؟!دستام و به هم گره زدم و به چشم هاش خیره شدم......
عشق هرجا رو کند آنجا خوش است
گر به دریا افکند دریا خوش است
گر بسوزاند در آتش دلکش است
ای خوشا آن دل که در این آتش است
تا بینی عشق را آیینه وار
آتشی از جان خاموشت برآر
هر چه می خواهی به دنیا نگر
لبخندی زد و ادامه داد: فکر می کنی همین الان کجای این راه هستی؟! سرش و یه کم آورد جلوتر و ادامه داد:اصلا ببینم تا حالا به این چیز ها هم فکر کردی؟!یا ببینم اصلا بلدی به این چیزها فکر هم بکنی؟!
دشمنی از خود نداری سخت تر
عشق پیروزت کند بر خویشتن
عشق آتش می زند در ما و من
عشق را دریاب و خود را واگذار
تا بیابی جان نو خورشیدوار
عشق هستی زا و روح افزا بود
هر چه فرمان می دهد زیبا بود
کمی عصبانی شدم! دست هام و از هم باز کردم و گفتم: شاید خیلی به این چیزها فکر نکنم! شاید اصلا بلد نباشم به این موضوع ها فکر کنم! شاید وقتی که من و می بینی فکر کنی اینقدر تو خودم پیچیدم که حسابی گم شدم! ولی یه چیز و خوب بدون من تو این دنیا اصلا راه های اصلی رو نمی شناسم نیازی هم به دونستنشون ندارم ! لبخند آرامی زد و با تعجب گفت : یعنی چی؟! نفس عمیقی کشیدم و به سمت در برگشتم و گفتم :من هیچ وقت گم نمی شم! دوباره با تعجب گفت: غیر ممکنه! به طرفش برگشتم و آروم گفتم:ممکنه ، چون من بیراهه های این دنیا رو از حفظم.تو بیراهه گم شدن معنایی نداره....
هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز
نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد
در نظر بازی ما ، بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم ، دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
سلام کرد و به گرمی پرسید: دو دو تا چند تا می شه؟!
حساب و کتاب کردن تو زندگی آدم های امروزی یه اصلی شده که اگر کسی نخواد توجهی بهش بکنه شاید خیلی نتونه دووم بیاره! جواب سلامش و دادم گفتم : حالا برس بعد بپرس! با شور و حرارت اومد طرفم و گفت : ولش کن جواب و بگو! سوالش تکراری بود خیلی ها هر روز این سوال یا شبیهش و از من می پرسن . دستی به سرم کشیدم و گفتم شاید بشه خیلی ! خنده ای کرد و گفت : غلط! لبخندی زدم وگفتم : دو دو تا خیلیه ها ! می خواستم جوابش و متفاوت داده باشم تا راضی بشه!اومد طرفم و گفت : خیلی مثلا چقدر ....
یک بحرسرشک بودم و عمری سوز
افسرده و پیر می شدم روز به روز
با خیل عاشقان چو همرزم شدم
سوزم:همه ساز گشت و شامم همه روز
گفتم: خیلی چقدر نداره ! خیلی خیلیه دیگه! یه تعداد غیر قابل شمارش! اصلا همه چیز می تونه نسبی باشه! می تونه بر اساس دریافت ذهنی ما از یه سری قواعد از پیش تعیین شده باشه!
آمد ، به طعنه کرد سلامی و گفت : مرد
گفتم : که ؟ گفت:آنکه دلت را به من سپرد
وانگه گشود سینه و دیدم که اشک عجز
فانوس عشق من،به کف نور، می سپرد
رفت عقب تر و پرسید: تو خودت فهمیدی چی گفتی؟! با لبخند گفتم : شاید آره! دستاش و به هم مالید وگفت: جوابش خیلی ساده است ! جدی پرسیدم : چند تا میشه ؟! لبخند نرمی زد و گفت : هر چند تا که تو بخوای!دو دو تا همون می شه ! سرم و بالا گرفتم و نفس عمیقی کشیدم و گفتم: دو دو تای من برای تو با دو دو تای دیگران برای تو چقدر فرق می کنه؟! اومد جلوتر و گفت: به اندازه مقداری که از دو دو تا تو ذهنتون میاد! رفتم کنارش و دم گوشش گفتم: پس این و بدون که دو دو تای من هیچ وقت چهارتا نمی شه....
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش
مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
کمی برگ ها رو جابجا کرد و پرسید:چرا وقتی نمی تونی قول می دی؟
همیشه در عرصه زندگی آدم ها با قول و قرارهایی که می ذارن میخوان مستقیم یا غیر مستقیم بگن که ارزش اعتماد کردن بهشون و دارن حالا چه کم چه زیاد! هوای سرد و زیبایی بود .رفتم نزدیک و گفتم: چه قولی ؟! به درخت تکیه ای داد و گفت : نمی خوای بگی که یادت نیست ! کمی فکر کردم ،قول زیاد داده بودم کدومش و می گفت نمی دونم! ادامه داد: یادت رفته مگه قول ندادی که انتخاب کنی یا من یا ... ! حرفش و قطع کردم راست می گفت .گفتم: چرا چرا من هنوز سر حرفم هستم! سرش و گرفت بالا و گفت : تو هم مثل این درخت دروغ می گی...
دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند
ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند
عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند
جزقلب تیره هیچ نشد حاصل وهنوز
باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند
گویند رمز عشق مگویید و مشنوید
مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند
کمی خودم و عصبی نشون دادم و گفتم: تند نرو . من هیچ دروغی به تو نگفتم! مطمئنم که سوء تفاهمی شده! من هیچ نیازی به دورغ گفتن ندارم! هیچ احتیاجی....
تشویش وقت پیرمغان می‌دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند
صد ملک دل به نیم نظرمی‌توان خرید
خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند
قومی به جدو جهد نهادندوصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند
کمی جدی تر ادامه دادم: قول من هنوز سر جاش باقیه! از درخت جدا شد اومد جلو و گفت: من می دونم تو هم می دونی که هم زیر قولت زدی هم داری به من دروغ می گی ! هوارو سرد تر حس کردم .نگاهی بهش کردم و گفتم : از کجا اینقدر مطمئنی؟! اومد جلوتر و گفت: حس این که داری دلت و تقسیم می کنی کار سختی نیست! حس این که نگاهت حکایت از شکستن قولت میده هم کار سختی نیست! حس این هم که دو زمانه شدی اصلا کار سختی نیست! حالا دیدی !شاید راست می گفت شاید هم می خواست من و امتحان کنه!ولی فرصت خوبی برای من شد.رفتم کنار گوشش و آروم گفتم من به تو قول دادم که همیشه یادت باشم اما قول ندادم که همیشه باتو باشم!بهت قول دادم در خاطرم باشی ولی قول ندادم که سر زبونم باشی! از کنارش گذشتم و با صدای بلند گفتم:این یعنی یه خاطره زیبا نه عشق جاودان....
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
چه نسبت است به رندی ، صلاح و تقوا را
سمع وعظ کجا ، نغمه رباب کجا
ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مرده کجا ، شمع آفتاب کجا
فاصله گرفت و پرسید : حد و مرز دنیات کجاست ؟
اگر زندگی یه مبارزه باشه و اگر قرار باشه که مبارزان اون ما باشیم باید بدونیم که هر مبارزه ای یه طرف پیروز داره و یه طرف شکست خورده .مهم اینکه ظرفیت داشته باشیم که اگر بردیم یا باختیم سرمون و بالا بگیریم و به همه نگاه کنیم! کمی شن های زیر پام و جابجا کردم و گفتم : تا منظورت کدوم دنیا باشه؟!نگاهی بهم کرد و گفت : همین دنیایی که توش زندگی می کنی ! به طرف ساحل برگشتم و گفتم:برای چی این سوال و پرسیدی؟ نسیم ملایم دریا فاصله ای میان سوالم و جوابش انداخت و گفت : میخوام بدونم کجای دنیای تو هستم همین .....
اشکم ولی بپای عزیزان چکیده ام
خارم ولی به سایه گل آرمیده ام
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهارعشق
همچون کوهی سر به گریبان کشیده ام
چون خاک در هوای تو از پا افتاده ام
چون اشک در قفای تو با سر دویده ام
ادامه داد : میخوام بدونم دنیای من با دنیای تو چقدر فاصله داره ؟! چقدر شبیه به هم هستیم ؟! یا اینکه اصلا د رجنگ با همدیگه هستیم یا شاید هم ....
من جلوه شباب ندیدم به عمرخویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده ام
از جام عافیت می نابی نخورده ام
وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده ام
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
که حرفش و قطع کردم و گفتم : وسعت دنیای من یه زمانی به اندازه چند تا کلمه بی حساب بود؛یه زمانی هم به اندازه چند تا سطر نامنظم شد و یه چند وقت پیش هم به اندازه وسعت این دریا به همین آرامی و بی انتهایی .... که حرفم و قطع کرد و لبخند آرامی زد و در حالی که خیلی مطمئن از من و دریا دور می شد گفت: پس دنیای ما با هم خیلی متفاوته خیلی! بدون این که برگردم پیش خودم گفتم : اما الان فهمیدم که چقدر دنیام کوچیکه.....
پیش از آن کاین سقف سبز و مینا برکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود
یاد باد آن صحبت شب ها که با زلف توام
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
به دیوار تکیه دادو پرسید : زندگی رو تعریف کن !؟
از زمانی که برای هر جمله ای لغتی و برای هر لغتی یک معنی خلق شد با یه حساب سرانگشتی می بینیم که اطرافمون پر از معانی شده که شاید هیچ ارتباطی با ما ندارن اما هستن چون باید باشن! نگاهی بهش کردم و گفتم : ای کاش طراح کنکور تو می شدی این همه سوال سخت و آدم نمی دونه چجوری جواب بده! لبخندی زد و گفت : تو تعریف کن! دستی به سرم کشیدم و گفتم: خب زندگی یهنی عشق٬ بودن٬ خندیدن ٬ نفس کشیدن و لذت بردن از هر چیزی که آفریده شده تا در خدمت ما باشه! پاش و به دیوار تکیه داد و گفت : تو برای این کارهات چقدر قیمت می ذاری؟! یه حساب سرانگشتی کردم و با یه اطمینان به نفس فوق العاده گفتم: به قیمت زنده بودن! کلی صفا کردم از جوابی که دادم.سرش و کج کرد و لبخند زیبایی زد ...
اشکم ولی بپای عزیزان چکیده ام
خارم ولی به سایه گل آرمیده ام
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهارعشق
همچون کوهی سر به گریبان کشیده ام
چون خاک در هوای تو از پا افتاده ام
چون اشک در قفای تو با سر دویده ام
و ادامه داد: قیمت زنده بودنت چقدره؟! یا بذار ساده تر بگم: این قیمت و خودت رو خودت گذاشتی یا دیگران برات گذاشتن ؟!
من جلوه شباب ندیدم به عمرخویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده ام
از جام عافیت می نابی نخورده ام
وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده ام
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
پنج گزینه کرده بود! کمی رفتم جلوتر و گفتم: هر آدمی اول ٬خودش رو خودش قیمت می ذاره بعد دیگران ! اومد به طرفم و گفت: قیمتت چقدره ؟! نگاه تندی بهش کردم و گفتم: بعضیا این قدر قیمتشون زیاده که کسی برای خریدنشون سراغشون نمی ره! دوباره لبخندی زد و گفت : برمی گردم سر سوال اولم. تعریف زندگی و ...! که حرفش و قطع کردم و گفتم : بی نتیجه است..! حرفم و قطع کرد و گفت : تو راست گفتی . من اگر طراح کنکور می شدم سوالام اینقدر راحت بود که همه قبول می شدن اما به شرط اینکه می تونستن خودشون و به جلسه برسونن! همه فکر می کنن که می رسن! اما هرگز نمی رسن! تو هم مثل بقیه ٬ فکر می کنی رندگی رو تعریف کردی اما تو کتاب من این لغاتی که در تعریف زندگی گفتی در توضیح مرگ اومده نه زندگی! سرم سنگین شده بود! مبهم شنیدم که می گفت : تو هم معنای مرگ و زندگی و اشتباه گرفتی....
کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین
آنچه من در سحر از باد صبا می بینم
بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
وندر آن برگ و نوا خوش ناله ای زار داشت
گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست
گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت
کتاب و بستم و گفتم:فکر می کنی داستان زندگی واقعی باشه؟!
اگر بخواهیم زندگی رو از زاویه دوم نگاه کنیم شاید نه بشه گفت اونقدر سیاهه که کلمه « خداحافظی » رو براش بذاریم نه اونقدر سفید که بشه گفت «سلام» ! نگاهی بهم کرد و گفت :همه اون و تعریف می کنن پس واقعیه فکر نکنم مشکلی داشته باشه! گفتم: داستان آتش چی؟ سرش و تکون داد و گفت : به نظرم این هم واقعیه! گفتم داستان رود نیل چی اونهم واقعیه؟! با تعجب نگاهی کرد و گفت : تو حالت خوبه ؟ این سوالها چیه که می پرسی؟! معلومه که همشون واقعین! مداد و تو دستم چرخوندم و گفتم:پس چرا امروز کسی ازشون حرفی نمی زنه؟ چرا کسی امروز ازشون نمی نویسه؟!
هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در آن کار بماند
اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن
شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند
محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد
قصه ماست که در سر هر بازار بماند
نگاهی از سر تعجب بهم کرد و گفت: از چیه اینها باید برای تو بگن؟! از چیشون باید برات بنویسن؟! اومد جلوتر و گفت : ببینم اگر برات بگن یا بنویسن تاثیری هم روی تو داره؟!....
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که کله کج نهاد و تند نشست
کلاه داری و آیین سروری داند
غلام همت آن عافیت سوزم
که در گدا صفتی کیمیاگری داند
ادامه داد: چرا همیشه فکر می کنی دیگران باید بهت بگن ! دیگران باید برات بنویسن ! رفت سمت پنجره و ادامه داد: چرا تو همیچ وقت نمی گی ؟!چرا تو هیچ وقت نمی نویسی؟! راست می گفت . کمی رفتم جلوتر و پرسیدم: این ناگفته ها و نانوشته ها چه رنگین؟!فکر می کنی با چه رنگی باید گفت ؟ برگشت به طرفم و لبخند آرامی زد و گفت: هوا چه رنگیه؟! خندیدم و گفتم : معلومه بی رنگه! زد روی شونم و ادامه داد: همه رو می تونی به رنگ هوا بنویسی ! فکر کردم مسخرم میکنه برای همین به مسخره پرسیدم : اون وقت کجا ثبتشون کنم؟! خیلی جدی گفت : روی ذهن و دلی که به وسعت آسمون باشه....
گر مرید راه عشقی فکر بد نامی مکن
شیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار است