غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
از پنجره فاصله گرفت و گفت : می تونی با «خواهم رفت » یه جمله بی پایان بسازی؟!
زمان هایی که آدم ها از آنها با عنوان بهترین ایام یاد می کنند خیلی وقت ها بی وفا ترین دوران زندگیشون میشه! خیلی وقت ها هم از بی اثر ترین و شاید تیره ترین لحظه های یه نگاه میشه! پام و انداختم رو پام و گفتم : ساختن جمله های بی پایان کار اصلی منه که نه خودم بفهمم نه کسی که می شنوه! بلند شدم و روبروش ایستادم و پرسیدم : حالا چرا با «خواهم رفت » این همه کلمه و جمله! به دیوار تکیه داد و گفت : چون از همه واقعی تره! همونجایی که ایستاده بودم سرم و تکون دادم و گفتم : که چی؟! نگاهم کرد و ادامه داد: میخوام ببینم نظرت درباره « خواهم رفت » هم مثل « همیشه هستم » واقعیه یا از روی خیاله! حقیقتا نفهمیدم چی گفت . ولی به روی خودم نیاوردم ادای متفکرین و درآوردم و گفتم : شاید خیلی از واژه ها رو نشه تعریف کرد اما میشه به یه حادثه تبدیلشون کرد....
تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست
اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست
چو شام غم دلم اندوهگین نباید و هست
چو صبحدم نفسم بی غبار باید و نیست
مرا ز باده نوشین نمی گشاید دل
که می بگرمی آغوش یار باید و نیست
کمی عقب تر رفتم و ادامه دادم: مثل آشنایی مثل دیدار مثل عشق مثل بودن و مثل خیلی از کلمه هایی شاید اصلا فقط به خاطر انسان بخاطر ما خلق شدن حتی ...! حتی مثل همیشه هستم و حتی مثل .....
درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست
به سرد مهری باد خزان نباید و هست
به فیض بخشی از ابر بهار باید و نیست
چگونه لاف محبت زنی ؟ که از غم عشق
ترا چو لاله دلی داغدار باید و نیست
کجا به صحبت پاکان رسی ؟ که دیده تو
بسان شبنم گل اشکبار باید و نیست
که حرفم و قطع کرد و گفت : حتی مثل « خواهم رفت » نه؟! سرم و تکون دادم و گفتم : نه ! همه قاعده ها یه استثنا دارن این قاعده هم استثناش همینه! « خواهم رفت » نداریم ! یعنی نمی تونیم داشته باشیم! اومد نزدیکم و گفت : به همین قاطعیتی که حرف می زنی در اینباره فکر هم می کنی ؟! شاید نتونی ! راست می گفت . نمی دنستم مطمئنم یا نه ! کم نیاوردم و بلند گفتم :آره مطمئنم !من مطمئنم حرفی که زدم درسته ! در حالی که لبخندی می زد از مقابلم عبور کرد و آروم گفت : تو مطمئن هستی اما نه از حرفی که زدی ! اخمهام و تو هم کشیدم و گفتم : پس از چی ؟! ایستاد و گفت : مطمئنی از اینکه محکومی که این حرف و بزنی ! اما خودت هم ایمانی بهش نداری و این قاعده هم برای تو استثناء نداره.....
در خم زلف تو آویخت دل از چاه ز نخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد
ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم
غم هجران تو را چاره زجایی بکنیم
دل بیمار شد از دست رفیقان مددی
تا طبیبش به سرآریم و دوایی بکنیم
شاید روزی بشه نسبت ها رو با خودمون تعریف کنیم!
گل ها رو کمی تو گلدون نوازش کرد و گفت: تا حالا به نسبت ساحل و دریا فکر کردی؟! لیوان آب و دادم دستش و گفتم : اینقدر بدیهیه که نیازی به فکر کردن نداره ! لیوان و گذاشت کنار گلدون و گفت : خب این بدیهی رو تعریف کن ! مثل این که از آدم بپرسن زمان و تعریف کن . چاره ای هم نبود . علمم و باید خرج می کردم. یه نگاه بهش کردم و گفتم بدیهیات و هیچ وقت تعریف نمی کنن! لیوان و برداشت و جلوی صورتش گرفت و گفت: تعریف کن! لیوان و آوردم پایین و گفتم : نسبت دریا به ساحل ..... که حرفم قطع کرد و گفت :نه !نسبت ساحل به دیا ! ادامه دادم : نسبت ساحل به دریا مثل نسبت .. مثل نسبت .....! نتونستم نسبتی براش پیدا کنم! مثل نسبت ...... برگشتم و گفتم : قبول نیست ! اینجوری نمیشه ! که حرفم و قطع کرد و گفت : مثل نسبت ......
خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است
جانا به حاجتی که تو را هست با خدا
کاخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است
ارباب حاجتیم و زبان سال نیست
در حضرت کریم تمنا چه حاجت است
می دونستم اما نمی تونستم بگم! با نگاهم بهش فهموندم اما به روی خودش نیاورد و دوباره تکرار کرد : مثل نسبت چی می مونه ! و ادامه داد: شاید اصلا نتونی نسبتی براش بیاری ! شاید اصلا هنوز یاد نگرفتی که چطوری نسبت ها در هم تعریف کنی! و شاید هنوز برات خیلی زوده که بتونی حتی نسبت سازی کنی!
محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست
چون رخت از آن توست به یغما چه حاجت است
ای عاشق گدا چو لب روح بخش یار
می‌داندت وظیفه تقاضا چه حاجت است
ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست
احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است
در تمام زندگیم اینقدر مطمئن نبودن ! نگاهی از سر عصبانیت بهش کردم و گفتم : خیلی وقت ها سوالات جوابی رو دارن که بهتره کسی که می پرسه هیچ وقت اون ها رو نشنوه! خیلی وقت ها جواب ها می تونه یه دنیا رو عوض کنه! خنده سرد و مغروری کرد و گفت : این ها ناتوانی تو رو توجیه نمی کنه! نتونستی جواب بدی! برگشتم و به سمت در رفتم! دو سه قدمی که دور شدم برگشتم و با نگاه سنگین و بی روحی که تمام وجودم گرفته بود گفتم : پس بشنو! نسبت ساحل به دریا مثل نسبت آغاز به پایانه ! مثل نسبت خلق کردن به نابودیه! مثل نسبت مرز به بی مرزیه! یا حتی مثل نسبت کوچک به بزرگه! برگشتم و رفتم سمت در و بدون اینکه برگرم زیر لب آروم گفتم : و شاید مثل نسبت تو به منه .......
مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه
کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم
در نظر بازی ما ، بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم ، دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
شاید زندگی یعنی صبر اما نه به اندازه وسعت صبر!
پرده رو کنار زدم و گفتم : تا کی زندگی باید تولد دوباره خاطره های مرده و نیمه جونی باشه که هزاران هزار بار اتفاق افتادن ؟! پرده رو از رو صورتم کنارتر زد و گفت : تا وقتی که دنیا ادامه داشته باشه! شاید تا همیشه شاید هم ..... که حرفش و قطع کردم و گفتم : این جبره تا اختیار؟! تا اونجا که من می دونم این اختیار نیست ! اصلا شاید یکی نخواد خاطراتش و ایام به یادش بیارن این جبره مطلقه!پرده رو از جلوی صورتم کنارتر زد و گفت : شاید خیلی تند میری ! نمی خواهی یه کمی آروم تر با این زمونه راه بیایی ! پرده و رها کرد و رفت سمت پنجره و ادامه داد: ببینم اگر بفهمی که اشتباه کردی به همین تندی از زمونه عذر خواهی می کنی؟! اشتباه نمی کردم مطمئن بودم .پرده و کنار زدم و رفتم سمتش و گفتم : مگه زمونه وقتی می فهمه که درباره آدم ها اشتباه کرده میاد ازشون عذرخواهی کنه ؟! نه هیچ وقت نمیاد هیچ وقت .......
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست
می‌رفت خیال تو زچشم من و میگفت
هیهات از این گوشه که معمور نماندست
ازش فاصله گرفتم و گفتم : مگه وقتی زمانه یادآور خاطرات تلخ آدم ها میشه ازشون اجازه می گیره ؟! مگه وقتی میخواد او نها رو به دنیای سیاه تجربیات تلخ دیگران وارد کنه اجازه می گیره ؟۱ یا وقتی که اون ها رو تو ایام بی کسی تنها می ذاره و میره و هر وقت که دلش میخواد برمیگرده عذر خواهی می کنه........
وصل تو اجل را ز سرم دور همی‌داشت
از دولت هجر تو کنون دور نماندست
نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید
دور از رخت این خسته رنجور نماندست
صبر است مرا چاره هجران تو لیکن
چون صبر توان کرد که مقدور نماندست
برگشت و نگاهش و به نگاهم گره زد و گفت : با زمانه ات چیکار کردی که اینقدر ازش شاکی شدی؟! گفتم : دست نگه دار ! سنگ خودم و به سینه نمی زنم این حرف ها حرف های همه آدم هاست! اگر نخوان زمانه یادآور خاطراتشون باشه باید کی و ببینن؟! اومد جلوتر و گفت تو با زمان زندگی می کنی یا زمان با تو؟! گفتم : که چی! ادامه داد: اگر تو با زمان زندگی می کنی پس همیشه برده ی زمانی اگر زمان با تو زندگی می کنی همیشه محتاج وجودشی تا معنا بشی ! تو که بدون زمان نمی تونی زندگی کنی چرا ازش می خواهی فاصله بگیری؟! نمی دونم راست می گفت یا نه اما شاید درست می گفت . از کنارم رد شد و آروم در گوشم گفت : سعی کن همیشه یادت باشه یاد و خاطره من و تو ذهنت مدیون همین زمان هستی!پس هیچ وقت نمی تونی فراموش کنی! نمی دونم اما شاید هم اشتباه می کرد.......
قیل و قال مدرسه ، حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
یاد باد آن صحبت شب ها که با زلف توام
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
همیشه فکر می کردم زندگی یعنی بودن در این دنیا!
روبروی آینه ایستادم و پرسیدم: فکر می کنی دنیا رو خوب می شناسی؟! دستش رو روی شونم گذاشتم و با لحن همیشگیش گفت : سوالت خیلی واضح نیست ! اصلا معنا نداره ! بشناسم یا نشناسم چه فرقی به حال تو می کنه؟! دستم و رو آینه کشیدم و گفتم : برای تو شاید خیلی فرق نکنه اما برای من جواب به این سوال می تونه یه شروع جدید یا یه خاتمه برای همیشه باشه ! جواب تو به این سوال می تونه برای من به معنای بودن با تو یا نبودن با تو باشه پس خوب فکر بعد جواب بده ! یه جواب روشن و واضح .....
یک بحرسرشک بودم و عمری سوز
افسرده و پیر می شدم روز به روز
با خیل عاشقان چو همرزم شدم
سوزم:همه ساز گشت و شامم همه روز
دستش و کشید و عقب رفت .برگشتم و با نگاهی سرشار از غرور اما با تامل بهش گفتم : فقط قبل از اینکه جواب بدی این و بدون من تو مرحله انتخابم دوست دارم نه آرزوم که اشتباه جواب بدی تا من راحت تر انتخاب کنم.
آمد ، به طعنه کرد سلامی و گفت : مرد
گفتم : که ؟ گفت:آنکه دلت را به من سپرد
وانگه گشود سینه و دیدم که اشک عجز
فانوس عشق من،به کف نور، می سپرد
با آینه تکیه دادم و گفتم منتظرم ! بگو. چشمهاش پر اشک نبود حتی بغض هم نکرد حتی متعجب هم نبود! نگاهی به سقف کرد و آه کوتاهی کشید و گفت: برای اولین بار شاید تو تمام عمرم میخوام آرزوی یه نفر برآورده کنم شاید بعدها به خودت افتخار کنی که اولین و تنها آدمی بودی که در مقابل من آرزوت برآورده شد! به طرف در رفت و بازش کرد و تو پاشنه در ایستاد و برگشت به طرفم و با لحن ملایم همیشگیش گفت: نیاز نیست من دنیا رو بشناسم ! در حالی که در و پشت سرش می بست گفت : چون دنیا خوب من و می شناسه..........
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش
کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدمش بر نهاد سر به سجود
بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ
ببوس غبغب ساقی به نغمه می و عود
خدایا !
یک بار دیگر تحربه بودن را به من بیاموز!
خدایا !
یک بار دیگر تجربه داشتن را به من بیاموز!
خدایا !
یک بار دیگر تجربه دوباره دیدن را به من بیاموز!
خدایا !
یک بار دیگر تجربه دوباره صبرکردن را به من بیاموز!
خدایا !
یک بار دیگر تجربه دوباره تجربه کردن را به من بیاموز!
اما خدایا !
................................در این تجربه ها مرا تنها نگذار!
آنکه من در جستجوی او ز خود بیرون شدم
کس ندیدست و نبیند مثل او فرزانه ای
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف می زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بر بط و آواز نی کنم
خدایا !
خدایا یکسال دیگر هم از تو دور شدم!
مرگ !
یک سال دیگر به تو نزدیک تر شدم!
انسان!
انسان یک سال دیگر با هم بودیم!
بهار !
یک بار دیگر خودت را به رخم کشیدی!
ترس!
توانستی یک بار دیگر از من بگذری!
امید!
نتوانستی مرا با خودت همراه کنی!
شکست!
یک بار دیگر از من نا امید شدی!
و اما عشق....!
نمی دانم برایم ثابت شدی یا نه...!
از قیل و قال مدرسه ، حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
مدام مست میدارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
بلند شد و روی زمین نشست و پرسید: از اسطوره ها چی یاد گرفتی؟!
زندگی سراسر یاد گرفتن و یاد دادنه خیلی وقتا ارادی و خیلی وقتا هم غیر ارادی بعضی وقت ها می دونی که چی رو باید یاد بگیری بعضی وقت ها هم اصلا نمی دونی چی هست که بخواهی یاد بگیری! دستی به کتاب ها کشیدم و گفتم : مگه همیشه باید از اسطوره ها یه چیزی یاد گرفت من بیشتر به عنوان تفریح بهشون نگاه می کنم تا آرامش پیدا کنم! لبخند آرومی زد و گفت : اینهمه نکته و برو بیا فقط برای این که تو تفریح کنی؟نشستم و پام و رو پام گذاشتم و گفتم : مگه من گفتم که اسطوره ها ، اسطوره بشن که حالا مدیونشون باشم و برای ادای دینم بخوام یاد بگیرمشون؟! ابروهاش و جمع کرد و گفت: یعنی تو هیچی نمی خواهی ازشون یاد بگیری؟! بازی مساوی صفر بود برای همین گفتم : نه ! به جای مرور کردن اسطوره ها میخوام خودم اسطوره بشم ، این یعنی انتهای یاد گیری بدون خوندن .......
دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند
ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند
عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند
جزقلب تیره هیچ نشد حاصل وهنوز
باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند
گویند رمز عشق مگویید و مشنوید
مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند
نشستم رو زمین و گفتم: چرا عادت کردیم همیشه ببینیم چکار کردن که همون کارو بکنیم ! چرا تا میگن عشق همه یاد مجنون می افتن ؟ چرا تا میگن سعی همه یاد فرهاد می افتن ؟ چرا تا میگن فریاد همه یاد رامین می افتن مگه ما الان از این ها نداریم که همه چسبیدن به اسطوره هایی که نمی دونم اصلا بودن یا نبودن.....
تشویش وقت پیرمغان می‌دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند
صد ملک دل به نیم نظرمی‌توان خرید
خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند
قومی به جدو جهد نهادندوصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند
حرفم و قطع کرد و با عصبانیت گفت: سرگرمی تو شده بازی با گذشته ! مشکل تو این که نمی دونی داری با آینده خودت بازی می کنی! مشکل این نیست که تو اسطوره ها رو تایید کنی یا رد کنی یا مسخره کتی یا جدی بگیری مشکل اینجاست که نمی تونی از راهی که رفتن درس بگیری ! اولین خاصیت یک اسطوره این که درس های قشنگی میده چون درس های زیبایی رو یاد گرفته ! تو چطوری میخواهی درس بدی در حالیکه الفبای یاد گیری رو بلد نیستی ! اسطوره شدن یعنی زندگی در گذشته برای رسیدن به آینده ! اما تو حتی زندگی کردن هم بلد نیستی چون نمی خواهی گذشته ای داشته باشی! ..... پس حالا چی ؟! نمی دونم چقدر درست می گفت اما می فهمیدم که اشتباه هم نمی گه!نگاه سردی بهش کردم و بدون اینکه حرفی بزنم گفتم: مشکل اینجاست که اسطوره ها از اول نمی دونستن که میخوان اسطوره بشن .......
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می بینم
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
هر دمش با من دل سوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
از پله ها اومد پایین و گفت:پای قول و قرارهات چقدر می ایستی؟!
زمانه ای رو که اسمش و گذاشتیم ایام خوشی و ناخوشی اگر همه چیز و ازش بگیریم یه چیز و نمیشه گرفت و اون هم عهد و پیمانی است که توی اون گذاشته میشه .چرخی تو پاگرد زدم و گفتم : ما از همه چیز بگذریم از قولمون نمی گذریم! مرد و قولش! مرد و اعتبار حرفش! مرد و پیمانش! رو پله نشست و گفت : این هایی که گفتی کلامین با عملی؟! روبروش نشستم و گفتم: آدم ها به اعتبارشون زنده هستن! لبخندی زد و گفت : پس آدم بی اعتبار آدم مرده است؟! نمیشد اینجوری گفت اما .... گفتم: آره به نظرم آدم بی اعتبار آدم مرده است! نگاهی به اطراف کرد و گفت : اعتبار تو چقدره؟! جا خوردم . پرسیدم : تو چی چقدره؟! جدی شد و گفت : تو عشق چقدره؟!.....
درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست
به سرد مهری باد خزان نباید و هست
به فیض بخشی از ابر بهار باید و نیست
چگونه لاف محبت زنی ؟ که از غم عشق
ترا چو لاله دلی داغدار باید و نیست
کجا به صحبت پاکان رسی ؟ که دیده تو
بسان شبنم گل اشکبار باید و نیست
چقدره؟! اگر ازتو بپرسن اعتبار در عشق همونی که همه میگن عالیترین حد تکامل یک ذهن متکامله چقدره می تونی بگی ؟! میتونی بگی چقدر اعتبار داری که بگن همونقدر زنده ای یا نه بگن چقدر آدم زنده ای؟!...
تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست
اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست
چو شام غم دلم اندوهگین نباید و هست
چو صبحدم نفسم بی غبار باید و نیست
مرا ز باده نوشین نمی گشاید دل
که می بگرمی آغوش یار باید و نیست
سرم و تکون دادم واین بار با مکثی بی معنا گفتم: شاید نشه همه چیز و براش معیار تعیین کرد ولی .... که حرفم و قطع کرد و گفت : اعتبارت چقدره؟! اعتبارم چقدره! چی میشد گفت .بلند شدم و نگاهی به اطراف کردم .رفتم سمت گلدون و یه برگ ازش کندم و اومدم طرفش گذاشتمش کف دستش و گفتم اعتبار من معادل اعتبار این برگه چه روی ساقه باشه چه نباشه چه نرم و لطیف و سبز باشه چه زرد و خشک و بی روح همه بهش میگن برگ چون اسم دیگه ای نداره! اعتبار من هم چه اینجا باشم چه نباشم اونقدر هست که ...... ! که حرفم و قطع کرد و گفت : ادامه نده.... ! حرفش و قطع کردم و گفتم : اونقدر اعتبار دارم که چه باشم چه نباشم همیشه مجبوری بخشی از فکرت و برام کنار بگذاری.....!
در خم زلف تو آویخت دل از چاه ز نخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد
گفتم به باد می دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هرچه باد آباد
گوشی رو گذاشت و پرسید:آخرین باری که با خودت درد و دل کردی کی بود؟!
همیشه تو زندگی این موجودی که انسان نام گرفته لحظاتی پیش میاد که غیر از خودش با هیچ کس دیگه ای نمیتونه حرف بزنه هر کاری هم بکنه کسی تو اون شرایط شاید شرایط شنیدن حرفهاش و نداشته باشه! روی صندلی جابجا شدم و گفتم : دقیقا یادم نمیاد ! نشست و گفت : آخرین باری که با یه نفر غیر از خودت درد و دل کردی کی بود! نگاهی بهش کردم و گفتم : شاید یک یا شاید دو سال پیش حالا چی شده این سوال و می کنی؟ لبخندی زد اما چیزی نگفت .....
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
توان شناخت زسوزی که در سخن باشد
من هم لبخندی زدم و ادامه دادم: ببین حتما نیازی نیست آدم با خودش درد و دل کنه اصلا فرض کن دردی وجود نداره که آدم بخواد اون و بگه یا نمی دونم شاید اصلا تو فاز این حرف ها نباشه همه که نباید مثل هم باشن یا اینکه ..... که حرفم و قطع کرد و انگشتش و به نشانه سکوت جلوی صورتش گرفت .....
یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
آن جوان که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد
شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد
و ادامه داد: خوب گوش کن شاید یه چیزایی بشنوی ! خندیدم و گفتم اگر سرکاریه یا طرح دستی بگو من هم رو کنم! اخمهاش و تو هم کرد و گفت : نه طرح دستیه نه سرکاری ! بذار برات بگم اگر تا حالا درد و دل نکردی به خاطر این نیست که دردی نداری بخاطر این که .... که حرفش و قطع کردم و گفتم : از ادامه دادنش چیزی عایدت نمیشه ! اما ادامه داد شاید بخاطر این که دلی وجود نداره ؟! اگر می گفتم نه نمی شد اگر می گفتم آره می دونستم بعدش چی می گه ! نگاهم و از نگاهش دزدیدم و گفتم : شاید به خاطر این که من وجود ندارم یا شاید به خاطر این که ... که قطع کرد و گفت : شاید به خاطر این که هنوز یاد نگرفتی......
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
هر آنکه روی چو ماهت به چشم بد بیند
برآتش تو بجز چشم او سپند مباد
پنجره رو باز کرد و گفت : خودت تو زندگیت چقدر نقش داشتی؟!
وقتی که صفحه های زندگی آدم ها رو ورق می زنی و بی توجه از کنار کلمات و نگاه ها بدون آنکه مرورگر داستان پشت سرشون باشی فکر میکنی خب نوشتن اینهمه کلمه تو دفترچه خاطرات عمر آدم ها کار چندان سختی هم نیست ! توجه خاصی نکردم و با بی اعتنایی گفتم: همه زندگیم خودمم و همه نقش ها جز به خودم به کس دیگه ای ختم نمیشه! پشت به پنجره ایستاد و گفت : تو زندگی من چقدر نقش داری؟! به دیوار تکیه دادم و گفتم : همون نقشی که این دیوار الان برای من داره یعنی یه تکیه گاه مطمئن! لبخند تلخی زد و گفت : تو زندگی دیگران چقدر نقش داری؟! نگاهی به دوروبرم کردم و گفتم : برای دیگران نقش اون یکی دیوار و دارم که اگر نباشه سقف معنا پیدا نمیکنه ! سرش و تکون داد وگفت .......
زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست
تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست
چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش
زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست
نگاهی بهش کردم وگفتم :فکر نکنم اون قدر که میگی موضوع جدی باشه! بلند شدم و روبروش ایستاد و ادامه دادم: می تونستی نپرسی . می تونستی نشنوی اما وقتی خواستی بپرسی و ایستادی که بشنوی دیگه نباید طعنه بزنی ! هر آدمی از خودش یه تعریفی داره .......
هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگو
کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست
بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بود
خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست
صاحب دیوان ما گویی نمی‌داند حساب
کاندر این دفتر نشان عاشقی را راه نیست
بنده پیر خراباتم که لطفش دایم است
ورنه لطف شیخ و زاهدگاه هست و گاه نیست
من خودم و اینطوری تعریف میکنم! اومد نزدیکم و گفت: نقش تو تو زندگی خودت به خودت مربوط میشه راست میگی کسی نباید دخالت کنه اما نقشت برای من دیگه به تو مربوط نمیشه به تعریف من از تو برمی گرده و اینکه چه اجازه ای بهت بدم و اما نقشت برای دیگران که من جزء اون دیگران هم هستم به نگاه دیگران و حوصلشون برمیگرده ... حرفش و قطع کردم و گفتم : تند نرو امکان داره همیشه هم اینجوری ... که آروم اومد نزدیک تر و حرفم و قطع کرد و گفت : تویی که از سه تا نقش دوتاش دست خودت نیست چطوری میخوای دیوارای یه سقفی باشی که همه باید مجبور شن کفش باشن! خیلی خودخواهی میخواد ! پس تو شریک نمی خوای یه کف برای ایستادن دیوارهات میخوای! نمی دونم راست میگفت یا نه! اما فهمیدم که بالاخره گفت اون چیزی رو که برای شنیدنش آمادگی نداشتم!
من ار بر صدر ننشینم ز عالی مشربیست
عاشق درد کش اندر بند مال و جاه نیست